benim şöyle bir tecrübem oldu...İlk önce psikoloğa gittim, ilk randevuda beni gayet iyi karşıladı, müşteri tutacak ya...Yalnız anlattıkça dinleyen karşımda duvar gibi duran bir adam vardı.O zaman 80 liraydı, verip çıkıyordum.2 haftada bir gidiyordum, bana haftada bir gelmen gerekli dedi, sana özel indirim yaparım dedi.
Herşeyi çok yüzeysel geçiyorduk ve duvara anlatsam daha iyiydi...Hiçbir faydasını görmedim.Ve zaten son gittiğimde bana bir faydası olamayacağını kötü bir biçimde ima ederek ifade etti.Oradan nasıl çıkacağımı şaşırdım.Aşağılanmıştım, paramı vermiştim ve zamanım gitti.
Bir daha kendi adıma psikolağa gitmicem.Vaatleri inanılmaz...Ellerinde saat, dakka şaşırmıyorlar.Tahtlarında padişah gibi oturuyorlar ve sözüm ona iyileştiriyorlar...
Bu söylediklerim sadece benim gittiğ-im psikolog için geçerlidir...Çünkü çok şey vaat etti...
Ve insanların para için binbir takla atabilecklerini öğrendim ve her türlü vaati verebileceklerini.Haram olsun o para ona.
PROFESYONEL YARDIM ALINMALI MI BİLMİYORUM...
-
sigmund
Ya zaten psikologun görevi bilişsel terapi yapıp bize farkedemediğimiz gerçekleri anlatmak olmalı. Sadece dinlemek terapi oluyorsa o işi ben de yaparım. Hem de süper yaparım. Aynı sebeplerden ben de doktorlardan sıkıldım. Sürekli gittiğim psikiyatrı bıraktım artık. İlaç yazdırmam gerekirse gidiyorum sadece.
-
morlavanta
İlaç tedavisi(bir psikiyatr gözetiminde) evet bazı durumlarda çözüm olabilir ama bana o da iyi gelmedi, 1,5sene gittim, ilaçları bıraktığınız an aynı noktaya geliyorsunuz...Hem ben neden beynimi uyuşturayım, bu hastalıkla artık yalnız başıma mücadele edeceğim...Manevi olarak çok yara aldım, bilmiyorum sanki herkes para peşinde gibi geliyor, paran yoksa sıfırsın, kimse sanki senin iyileşmene önem vermiyor, aldığı paraya bakıyor... 
her insanın kendi ruh dünyasının psikoloğu olduğuna inanıyorum,önemli olan kişinin bunu açığa çıkarması ve kendini tanıması. ofisine gittiğimiz psikologlar bizi bizden daha iyi tanımıyor..
Karanlıktan korkan bir çocuğu elbet hoşgörebiliriz. yaşamdaki asıl trajedi, yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır.
İlaçların beyin uyuşturduğuna katılmıyorum. Uyuşturucu değil bunlar sadece insan vücudunda eksik veya fazla olan hormonların düzenlenmesini sağlarlar. Zaten sahip olduğumuz doğal organik maddelerin miktarını ayarlar sadece.
*Toplumun %10 unda SF görülüyormuş ama ben göremiyorum ve sadece birkaç talihsiz insandan biri olduğumdan korkuyorum.
-
sessizfırtına
benim de ilk gittiğim bayan psikolog çürük çıktı seninki gibi 
. Kadın ilk önce benimle seans pazarlığı yaptı işte on senası sana şu kadar yaparım diye. zaten ilk gittiğim insan, çalışmıyorum, çok sıkıntılıyım, ne olduğumu bile bilmiyorum. bana teşhis bile koymadı. en sonunda sen dikkat çekmek için rol yapıyorsun dedi. garip bi kadındı zaten camdan bana arabasını gösteriyodu. Rol yapıyorsun kelimesi beni o an o kadar çok etkilemişti ki ondan 1 sene sonra gittiğim psikiyatra bu olayı anlattığımda hıçkırarak ağlamıştım. şimdi gene o cadalozun beni kıskandığını düşünüyorum. bayanlar güzel bayanlara katlanamıyo, ve bi de cadıysa, bi de beceriksiz, başarızsızsa en kolay yolu bulup nasıl olsa sen hazır orda bekliyorsun, hastasın ya bütün suçu sana atıp kurtuluyorlar. parayı da cebe atıyorlar.
o kadar başarısız ki gözümde şimdi o kadın, aldığı o paralar da bir gün bir yerden çıkar.
. Kadın ilk önce benimle seans pazarlığı yaptı işte on senası sana şu kadar yaparım diye. zaten ilk gittiğim insan, çalışmıyorum, çok sıkıntılıyım, ne olduğumu bile bilmiyorum. bana teşhis bile koymadı. en sonunda sen dikkat çekmek için rol yapıyorsun dedi. garip bi kadındı zaten camdan bana arabasını gösteriyodu. Rol yapıyorsun kelimesi beni o an o kadar çok etkilemişti ki ondan 1 sene sonra gittiğim psikiyatra bu olayı anlattığımda hıçkırarak ağlamıştım. şimdi gene o cadalozun beni kıskandığını düşünüyorum. bayanlar güzel bayanlara katlanamıyo, ve bi de cadıysa, bi de beceriksiz, başarızsızsa en kolay yolu bulup nasıl olsa sen hazır orda bekliyorsun, hastasın ya bütün suçu sana atıp kurtuluyorlar. parayı da cebe atıyorlar.o kadar başarısız ki gözümde şimdi o kadın, aldığı o paralar da bir gün bir yerden çıkar.
-
sessizfırtına
konu başlıktaki soruya gelince profesyonel yardım alınmalı ama kişi iyi seçilmeli, araştırılmalı. bence imkanı olanlar tıp fakütelerine gitsinler. başarılı, donanımlı kişilerden yardım alsınlar.
ilaç çok büyük destek fakat şunu düşünüyorum ki profesyonel yardım sırasında bizim de ataletten kurulmamız gerekiyor, çaba sarfetmemiz gerekiyor. benim en büyük hatam herşeyi ilaçlardan beklemem. ve dediğiniz gibi ilaç kesilince herşey tepetaklak olabiliyor. öyleyse bizim psikiyatr ya da psikolağa dolaylı olarak kendimize yardımcı olmamız gerekiyor. o bize yol gösterecek, cesaret verecek, gerçekleri görmemizi sağlayacak biz de KENDİMİZ ve GELECEĞİMİz için alıştırmalar yapacağız. Bir forumda avukat bir beyin deneyimini okudum burada. Çok haklıydı, en büyük hatamız tembellik ve o büyük korkuyla olayın üstüne gidememiz.
Burada yazılan çok önemli herşeyi birleştirip bir bütün haline getirirsek, hayatı ve insanlara karşı olduğumuzu ve onlara karşı SAVAŞ içinde olduğumuzu düşünmeden kendimizi severek yapamadığımızı düşündüğümüz şeyleri tecrübe etmeye çalışmak. Bir savaş gibi görmezsek belki de korkumuz azalır. Savaş-düşman kelimeleri herkesi gerer, kalp atışlarını hızlandırır, kendimizi rahatlatalım, bırakın karşıdakiler gerçekten düşman olsun, önemli olan bizim ne düşündüğümüz ve kendimizi nasıl iyi hissettiğimizdir. Biz mutlu olalım, başaralım yeter.
ilaç çok büyük destek fakat şunu düşünüyorum ki profesyonel yardım sırasında bizim de ataletten kurulmamız gerekiyor, çaba sarfetmemiz gerekiyor. benim en büyük hatam herşeyi ilaçlardan beklemem. ve dediğiniz gibi ilaç kesilince herşey tepetaklak olabiliyor. öyleyse bizim psikiyatr ya da psikolağa dolaylı olarak kendimize yardımcı olmamız gerekiyor. o bize yol gösterecek, cesaret verecek, gerçekleri görmemizi sağlayacak biz de KENDİMİZ ve GELECEĞİMİz için alıştırmalar yapacağız. Bir forumda avukat bir beyin deneyimini okudum burada. Çok haklıydı, en büyük hatamız tembellik ve o büyük korkuyla olayın üstüne gidememiz.
Burada yazılan çok önemli herşeyi birleştirip bir bütün haline getirirsek, hayatı ve insanlara karşı olduğumuzu ve onlara karşı SAVAŞ içinde olduğumuzu düşünmeden kendimizi severek yapamadığımızı düşündüğümüz şeyleri tecrübe etmeye çalışmak. Bir savaş gibi görmezsek belki de korkumuz azalır. Savaş-düşman kelimeleri herkesi gerer, kalp atışlarını hızlandırır, kendimizi rahatlatalım, bırakın karşıdakiler gerçekten düşman olsun, önemli olan bizim ne düşündüğümüz ve kendimizi nasıl iyi hissettiğimizdir. Biz mutlu olalım, başaralım yeter.
-
morlavanta
Hadi yaaa "rol yapıyorsun" sözü çok ağır yaaa.Bir de üstüne para veriyorsun...Şimdi tedavini nasıl devam etiriyorsun?Psikiyatra gidiyor musun?sessizfırtına yazdı:benim de ilk gittiğim bayan psikolog çürük çıktı seninki gibi
o kadar başarısız ki gözümde şimdi o kadın, aldığı o paralar da bir gün bir yerden çıkar.
-
sessizfırtına
parayı vermiştim peşinen. son seanslarda söledi bunu zaten. evet çok ağırdı lafları, dikkat çekmek için niye acı çekeyim. ama o kadar gariptim ve çaresizdim ki kadına öle bakakalmıştım. çok zor bi anımda randevu lamka istedim resmen başından attı. sonra zaten görüşmedim.
küçük bir yerde yaşıyorum,dünya da küçük derler ya, o kadın hknda bir çok şey duydum onu tanıyanlardan.. neyse....
şu an yine gidiyorum psikiyatra, efexor kullanıyorum sadece. doktorum sadece ilaçla olmayacak zamanı gelecek kesicem dedi. ama işte gün içindeki olaylar, özel hayattaki gidişler de duygu durumumu etkilediğinden kesemedik, kolayca depresyona girebiliyorum.
3 ay oldu galiba gideli, iyi gibi. Çok sıkıştığım anlarda telefon ediyorum uygunsa telefonu açıyo, uygun değilse kendisi geri dönüyor. derdimi dinliyor ve yardımcı oluyor.
küçük bir yerde yaşıyorum,dünya da küçük derler ya, o kadın hknda bir çok şey duydum onu tanıyanlardan.. neyse....
şu an yine gidiyorum psikiyatra, efexor kullanıyorum sadece. doktorum sadece ilaçla olmayacak zamanı gelecek kesicem dedi. ama işte gün içindeki olaylar, özel hayattaki gidişler de duygu durumumu etkilediğinden kesemedik, kolayca depresyona girebiliyorum.
3 ay oldu galiba gideli, iyi gibi. Çok sıkıştığım anlarda telefon ediyorum uygunsa telefonu açıyo, uygun değilse kendisi geri dönüyor. derdimi dinliyor ve yardımcı oluyor.
meltem tv de yüzleşme diye bi program var. sunucusu bir psikolog. denk geldi bigün sosyal fobi hastalığını işliyorlardı. sonuna kadar izledim, kadın cok samimi ve ilgili geldi bana. istanbulda kliniği varmış, istanbulda yaşıyor olsaydım kesin giderdim yanına. istanbulda olan ve gitmek için doğru dürüst psikolog arayan arkadaslara bi deneyin, derim.
-
morlavanta
Şu an en azından doğru uzmanı bulamana sevindim, umarım herşey yolunda gider ve en kısa zamanda iyileşirsin.sessizfırtına yazdı:parayı vermiştim peşinen. son seanslarda söledi bunu zaten. evet çok ağırdı lafları, dikkat çekmek için niye acı çekeyim. ama o kadar gariptim ve çaresizdim ki kadına öle bakakalmıştım. çok zor bi anımda randevu lamka istedim resmen başından attı. sonra zaten görüşmedim.
küçük bir yerde yaşıyorum,dünya da küçük derler ya, o kadın hknda bir çok şey duydum onu tanıyanlardan.. neyse....
şu an yine gidiyorum psikiyatra, efexor kullanıyorum sadece. doktorum sadece ilaçla olmayacak zamanı gelecek kesicem dedi. ama işte gün içindeki olaylar, özel hayattaki gidişler de duygu durumumu etkilediğinden kesemedik, kolayca depresyona girebiliyorum.
3 ay oldu galiba gideli, iyi gibi. Çok sıkıştığım anlarda telefon ediyorum uygunsa telefonu açıyo, uygun değilse kendisi geri dönüyor. derdimi dinliyor ve yardımcı oluyor.
-
sessizfırtına
inşallah morlavanta, uzun sürercek ama pes etmemek ve her zaman olumlu olmak gerekiyo zannedersem.. sen de profesyonel bir destek al, büyükşehirdeysen özellikle imkanın çok olur..morlavanta yazdı:
Şu an en azından doğru uzmanı bulamana sevindim, umarım herşey yolunda gider ve en kısa zamanda iyileşirsin.
ben de bi çok psikiyatrist e gittim... ama hepsi para arkadaşlığı başka bşi değil.
ayrıca hepsinin gözünü para bürümüş, bizim gibide umuda muhtaç insanlar içinde bulunmaz yem oluyoruz onlara. sonuç olarak onlar para kazanırken bizlerde hem paramızdan hemde umutlarımızdan oluyoruz.
bence bizlerinn en iyi doktoru, kendimiz gibi aynı sıkıntıları paylaştığımız bu forumdaki arkadaşlarımız...
ayrıca hepsinin gözünü para bürümüş, bizim gibide umuda muhtaç insanlar içinde bulunmaz yem oluyoruz onlara. sonuç olarak onlar para kazanırken bizlerde hem paramızdan hemde umutlarımızdan oluyoruz.
bence bizlerinn en iyi doktoru, kendimiz gibi aynı sıkıntıları paylaştığımız bu forumdaki arkadaşlarımız...
sadece arabalar...
-
morlavanta