ARTIK DEPRESYON KESİN BİTTİ SF DE BİTİYOR…
Bende eskisine nazaran bir çok olumlu gelişme olduguna inandıgım için sizlerle paylaşmak istedim..Bunları yazmak erkenmi bilmiyorum ama bendeki gelişmeleri yazarak sf yi bitirmek için ugraşan arkadaşlara bir nebze olsun ümit vermek istiyorum.kendim 25 yaşındayım. Hatırladıgım kadarıyla ilkokuldan beri kendimi ezik ve değersiz hissediyodum bunlarda sosyal fobi belirtileri tabiî ki..o zamanlardan bu aşamalara gelesiye kadar hep aşırı utangaç,kendine değer vermeyen,başkası sen bu işi yapamıyosun dediği zaman hakikatan kendini beceriksiz zanneden,kendini insanlar arasında değersiz gören ve öyle böyle yaşayan ve yaşadıgını zanneden bir insandım..ama artık her şey değişti ve değişmeye devam edicek…Sf li oldugumu ögrenmem bundan yaklaşık 1 sene önce google utangaçlık filan yazdıgımda karşıma çıkan sosyal fobinin neredeyse tüm belirtilerini yaşıyordum o zaman tamam ben sfliyim dedim…daha önce zannediyodumki bu sf özellklerimin bir kişiliğim oldugunu zannedirdim.oysa bir tedavisi olan bir hastalık oldugunu ögrenince sevindim..Çünkü bu özelliklerimin bir hastalık oldugu aklımın ucundan geçmezdi..ve dedimki ben bu yaşa gelesiye kadar neden bu sosyal fobi yi duymamıştım. Yıllarım ziyan oldu.Allaha şükürki geçte olsa bir çözüm bulmak sevidirici ve buldum inş..Çünkü bu sf yi duymadan önce bütün bu kötü özelilklerimi silmek için sosyal işlerde bulundum ister istemez,böylece bu problemler oratdan kalkar diye düşünmüştüm.fakat ben kalabalığa,topluluga her adım atışımda ayaklarım geri giderdi..sosyal olamazdım bir türlü..bu sf den dolayı askerlik ve iş hayatında oldukça zorluklar çektim…neyse Sf li oldugumu ögrendiğim zamanlarda nasıl bulduysam bu siteyi bulmuştum..yani artık nasıl çözüme ulaşabilirim diye araştırmalarım başlamıştı…Ondan sonra İsmail gül(yaşama dönüş sitesi)kardeşimizle de tanışmıştım..ve bana bir psikiyatri ye gözükmem konusunda bana ısrar etti..tabiki psikiyatriye gitmekte kolay olmadı başlangıçta ve öyle böyle 27 temmuz 2007 da özel bir psikiyatri merkezine gittim..sorunlarımı anlattım ve bana ilaç ta verdi tabiî ki..ilk 1-2 ay daha bir karamsar dım hiç faydası yok derdim..iş hayatında görevim gereği sosyal olmam gerekiyodu. Bende ne kadar üstüne gitsemde sosyal olamıyodum. ilaçın verdiği başlangıçtaki kötü yan etkiler eylül 14 ünde işi bırakmama vesile oldu.(tabiî ki hatalar zincirine daha çok hata ekleyerek)bende işi bırakıyorum dedim başka bir mazarete sıgınarak.Çünkü ben yapamıyorum,bu iş bana göre değil diyemiyordum.Şimdiki durumum olsa umrumda olmaz bana beceriksiz demişler yada dememişler…o zamanlar kendimi oldugum gibi gösteremezdim..Aslında beni işten çıkartırlardı ama işte efendiyim ya ben onun için afederlerdi çogu hatalarımı…ama ben hiç mutlu değildim hayatımdan.nasıl bu işi bırakabilirim diye düşünüp dururdum.her gün ızdıraptı insanlarla ugraşmak.muhabbet kurmaga çalışmak çok zordu..ön safhalarda yer almak çok zordu.problemlerimi en yakın arkadaşlarıma anlatmaga çalıştım. İşi bıraktıktan sonra bende hareketlenme başladı.ilk önce olumsuz düşünceler ortadan kalktı çünkü bende sf nin verdiği depresyonda varmış.ondan sonra bende olmadık şakalar ve espriler ,gülmeler ve yabancı ortamlarda herkesle muhabbet kurmak isteme gibi eğilimler arttı..Arkadaşlarım bile sana ne oldu demeye başladılar ne bu ciddiyetsizlik,ne bu cıvıklık diye,her şeyi şakaya vuruyosun çok konuşuyosun demege başladılar..Ama bu hareketlerimde bir hastalıkmış mani depresif olmuşum..doktorum ilacın dozunu azalttı böylece depresyon bitti ve sf de biter durumlara geldim ,mani depresifde bitti..
Bugünün tarihi 17 şubat, ilaçları bırakalı 8 gün oluyo (doktorun kararı)inş.geriye dönmiyeceğim, sanmıyorumda artık savaşım sürecek pes etmek yok.Şu an bulundugum psikolojik durumum ise çogu şeyleri kafaya takmıyorum insanların benim hakkımda ne dediğini umursamıyorum..hakkımı arıyorum..insanların arasına girip muhabbet etmek hobim olmaya başladı..uyumaktan eskisi kadar hoşlanmıyorum…kişisel gelişim kitapları okumaya bayılıyorum..kişisel gelişim adına ne varsa daha yapılacak çok şey var yapıcam…ve oldugum gibi görünüyorum..başkasına yaranmaya çalışmıyorum.ama daha kusurlarım var sf adına onlarda bitecek.mesala bir iş yaparken seyredildiğimi zannedip rahatsız oluyorum.11 martta tekrar randevum var ilaçları bıraktıgım için sadece bir gözlem olucak bu randevu geriye dönüş olcak mı diye feğerlendirme olacak...ama artık son randevum olcak galiba..artık ben doktorun pek fazla bir şeyler yapabileceğini düşünmüyorum…artık ben bu aşamadan sonra her geçen gün daha iyi olmaya çalışıyom…En son gittiğim randevuda 17 ocak da gitmiştim..doktor sen sakacı birisimi oldun diye sormuştu..çünkü doktorla yaptıgım muhabbetlerde bile içtenlik güleryüz var.artık aslıma dönüyom…şu andada.mutluyum daha mutlu olucam…nerde beni karamsarlığa itecek ortam varsa hemen kaçarım.arabesk dinlemeyi bıraktım…komedi flimleri izlemeye özen gösteriyom…hareketli müzikler dinlerim.kişisel gelişim kitaplar okurum v.b gibi nerde beni çoşturacak şeyler ben oraya kaçıyom artık..
ARTIK DEPRESYON KESİN BİTTİ SF DE BİTİYOR
-
nothingtolose
- Mesajlar: 4
- Kayıt: 27 Nis 2008, 16:29
-
sessizfırtına