Sf'liler çok öfkeli

[Tayfun]

Psikoterapilerde en önemli süreçlerden birisi bireyin problemiyle ilgili sorumluluğu almasıdır. Yani psikolojik herhangi bir problemi olan birey bu sorunla ilgili olarak başkalarını suçlamaya eğilimlidir. Çünkü insan benliği olumsuzlukları kendisine yakıştıramaz. Problemin suçunu başkalarına yüklemek ise kişiyi geçici olarak rahatlatır. Ancak terapi sürecinde eğer danışan sorumluluğu kendi üzerine almazsa iyileşme pek mümkün olmayacaktır. Çünkü terapide sorunun ancak bireye bakan yönleri düzeltilebilir. Yani hasta diyorsa ki, babam suçlu, sınıf arkadaşım suçlu, abim suçlu vs. gidip o insanlara "bakın siz şöyle şöyle davranmakla Ahmet'i üzüyor, hasta ediyorsunuz, bir daha yapmayın" demek gibi bir seçeneğimiz yok. Psikolojide temel ilkelerden biri şudur: "İNSANLARIN BİZE NASIL DAVRANACAĞINI BİZ BELİRLERİZ". Tabii tüm bunları söylerken hırsızın hiç mi suçu yok? diye sorabilirsiniz. Elbette çok kötü insanlarda var ve bunlara karşı yapacak çok fazla bir şeyde olmayabiliyor.

Sf'li bireylerde öfke duygusu çok fazla maalesef. Öfke ise insanı tüketir, dermansız bırakır. Bunun temelinde sorunun kaynağı olarak başkalarını görme bulunuyor. Bir düşünmekte fayda var.

Bir anekdot:

Cin'in biri Kambura sormuş. Bir dilek hakkın var ne istersin? Kamburunu düzelteyim mi?

- Hayır demiş Kambur. Başkalarını da kambur yap ben de onlara güleyim.




"Sosyal fobi tedavi edilebilen bir hastalıktır."