neden korkuyoruz?

[!:)]

artık korkularımın yerini isteksizlikler almaya başladı. konuşmaya korkardım eskiden.. ama şimdi bazen korkmadığım,çekinmediğim, heyecanlanmadığım halde konuşmak istemiyorum.

sanirim bu kendimizi cok yipratdigimizdan oluyor

[!:)]

yasadıklarınız benzer sorunlar evet aynıları maalesef ki bendede var hatta okuyunca bu kadarmı benzer diyebiliyorum.. onceden kendimi tek boyle hastalıklı dusunceli biri gibi goruyordum : ))

aynan...bazen kendimi kopyalanmis gibi hissettigim zamanlar oldu

[füreyya]

Otoriteden korkuyorum. Öğrenciyken hocalarımdan korkardım, çekinirdim... Bir de kalabalık bir grubun içerisinde yalnız kalmaktan korkuyorum.

[sigmund]

Somut işlemler dönemindeyken zaten ebeveynlerimiz de otorite durumundaydı... Onlardan edindiğimiz olumsuz şemaları kafamın karışmakta olduğuna... Karşında patronun vardır hani büyümüşsündür artık hayata karışmışsındır ama aynı senaryoları yaşarsın... Adam konuşmadan gözüne bakar fakat içinden geçen bazı cümleleri kendisine mal edersin... Sen ne beceriksiz adamsın; ne işe yararsın gibisinden Aslında boşver ölümü yaşayıp kurtulacağız işte... Kabir azabından tırsmaya başladım desem yeridir...

Otoriteden korkuyorum. Öğrenciyken hocalarımdan korkardım, çekinirdim... Bir de kalabalık bir grubun içerisinde yalnız kalmaktan korkuyorum.

[lotus]

Genel olarak rezil olmaktan, hata yapmaktan, başarısız olmaktan korkuyorum. Ben de otorite olarak gördüğüm herkesten korkuyorum. Ayrıca dikkatlerin üzerimde olmasından ki bu başkalarının önünde
konuşma korkumu ve başkalarının bana bakmasını da içeriyor.Bir de birilerinin önünde kızarmak ve terlemekten korkuyorum ki her korktuğum an bunu yaşıyorum(kendi kendinin gerçekleştiren kehanet:D). Yanlış anlaşılmaktan da korkuyorum ve zaten de öyle oluyor. Yani herkesin korkusundan ben de de mevcut evvelallah:D Galiba en çok korktuğum şeylerden biri de sf'li olduğumun anlaşılması. Bu kadarcık:) aklıma gelenlerin hepsini yazdım.