neden korkuyoruz?

[cesaret]

burada amacım sosyal fobili insanların neden çekindikleri niçin bişeylerden korkup istedikleri sosyal aktiviteleri yapamadıklarını öğrenmek ve ortak bir nokta bulmaya çalışmaktır.

örneğin benim yaşadığım rezil olma korkusudur

[mutsuz]

tanıdık birini görmek selam vermektan korkarım nedenmi?yine yüzümün kızarıcak kalbimi ağzımda hissedicem ve bütün bunları yaşarkende gözlerim acımasızca içdünyamın aynası olucak ve bütün gün oanı düşünüp kahrolucam birazdaha kapatıcam kendimi soyutlucam.bu haytatn neler kaçırdığımı bile bile uzaklaşıcam herşeyden herşey elimden kayıp giderken ben sadece ecizce kayıplarımı izlicem (((((((((((((((8

[splendour]

bencede rezil olma korkusu,kendimi çoğu şeyden soyutlarım ama bunların hepsi toplum içindeki olaylardır.yalnızken hiçbişeyden çekinmem veya utanıp sıkılmam,çünkü biliyorum yanlış yapar veya komik duruma düşersem bunu bilecek birisi olmaz..uzun lafın kısası rezil olma korkusu ağır basıyor..

[antonio_montana]

aslında rezil olmak bilinçaltında başka bir anlamı var. değerinin düşmesi, değersizleşmek

[PaSSiVe AgGReSSiVe]

insanların bana bakışlarından korkuyorum..

[penceyprep]

Konuşmak zorunda kalmaktan. Daha da eklenebilir ama en çok bundan korkuyorum. Konuştukça zayıflığım, kendime güvensizliğim meydana çıkıyor.

[PaSSiVe AgGReSSiVe]

aynen konuşmak büyük sorun.kelimeler harfler tam çıkmıyor ağzımdan.karşımdeki iki kere sormak zorunda kalıyor ne dediğimi anlayabilmek için..

[antisosyal_]

Genel olarak rezil olmaktan.. İnsanların beni gülünç bulma ihtimalinden korkuyorum. Davranışlarımı kontrol etmek yorucu geldiği için kaçmaya çalışıyorum her ortamdan. Daha da zoru bunu çaktırmamaya çalışıyorum.. Çok zor gerçekten. Konuşurken, kelimelerin ağzımdan çıkışını kontrol ediyorum. Otururken bir sakarlık yapmamak için çabalıyorum, yürürken nerelere basacağımı bile planlıyorum bazen.. Gerçekten yorucu. Çok stres olduğumda (genelde derste) kendi sesimi zor duyduğum için, sesimi kontrol edemiyorum.. Kulaklarım uğulduyor, çok bağırmaktansa kısık sesli konuşmaya çalışıyorum ve çok kısa konuşuyorum. Bilmediğimden değil özgüvenim olmadığımdan.. İnşallah bu durumdan kurtulurum. Bunları da ilk kez burada paylaşıyorum, kendi kendime itiraf edebilmek bile zordu.. P.tesi de randevu aldım bir doktora görüneceğim. Henüz kimse bilmiyor. Bilmeyecekte.

[istanb_lue]

yasadıklarınız benzer sorunlar evet aynıları maalesef ki bendede var hatta okuyunca bu kadarmı benzer diyebiliyorum.. onceden kendimi tek boyle hastalıklı dusunceli biri gibi goruyordum : ))

[hilary merviş]

ben de rezil olmaktan korkuyorum.yanlış bişey söyliycem diye çok korkuyorum.bir de insanlardan utandığım için konuşmuyorum.

[caferali]

artık korkularımın yerini isteksizlikler almaya başladı. konuşmaya korkardım eskiden.. ama şimdi bazen korkmadığım,çekinmediğim, heyecanlanmadığım halde konuşmak istemiyorum.

[sanguine]

yalnış anlaşılmaktan ve kendim gibi görünememekten,yalnış izlenim bırakmaktan korkuyorum ki korktuğumda başıma geliyor.

[sanguine]

artık korkularımın yerini isteksizlikler almaya başladı. konuşmaya korkardım eskiden.. ama şimdi bazen korkmadığım,çekinmediğim, heyecanlanmadığım halde konuşmak istemiyorum.

bazen böylede oluyor özellikle benim gibi sosyal fobisi olmayan insanların yanında.

[istanb_lue]

çok rahat olan insanların arasında kalmakta kasar heralde beni..

[unbreakable_m]

kimse bilmiyor sf li olduğumu ne en yakın arkadaşım ne herhangi biri 2 kişi dışında bu yüzden benim sıkıntım genelde topluluk önünde olduğundan onların bedensel tepkilerimi görmesinden çok korkuyorum ve aslında onlara gösterdiğim iyi kalpli yüzü gülen maskeli kızın aslında insanlar arasında konuşmaktan bile aciz olucak kadar kendisine güvenemediğini göstermekten korkuyorum...Yanlış anlama olmasın ben sırf onları düşündüğümden...şok geçirmek güsel bişi değil tabii