Arkadaşlar Sizdede Böyle mi oluyor ?

[devrim_]

Teşekkürler arkadaşım..

[aynadaki_yalan]

Merhabalar.. arkadaşlar ben bir kaç yıl önce sosyal fobik değilde 'kekeme' olduğumu düşünüyordum.. ancak doktora gittiğimde benim kekeme değil sosyal fobili olduğumu söyledi..

Mesela insanlara karşı dilediklerimi söyleyemiyorum ya nefesim kesiliyor yada takılıyorum,titriyorum,kızarıyorum. ancak kendi kendime yada aileme karşı rahat bir şekilde konuşabiliyorum. sadece yabancı kişilere ve topluluk karşısında konuşamıyorum. konuşmaktan çekinmiyorum ama dilimin ucundaki sözleri çıkaramıyorum.. beynimde tasarlıyorum ama iş konuşmaya gelince beceremiyorum.. bu yüzden haklıyken haksız konuma düşüyorum. iş yerimde felan beni suskun biri olarak biliyorlar ama aksine çok konuşan daha dogruyu çok konuşmayı seven ve söyleyecekleri çok olan biriyim.

Peki arkadaşlar sizdede böyle mi oluyor ? yoksa bende sosyal fobi değilde daha farklı bir rahatsızlık mı var çok merak ediyorum.. yorum yaparsanız sevinirim iyi akşamlar

Merhaba, sorunuzu ve yazılanları baştan sona kadar okudum.Aynı problemi paylaşıyoruz.Bu konuda seni çok iyi anlayacağımı sanıyorum.Çünkü insanın en son isteyeceği şey topluluk önünde konuşurken kenetlenmesidir söyleyeceklerini iki kelimeyi bir araya getirip söylememesi ve aynı kelimeleri tekrar tekrar kulanmasıdır sanırım.Evet bende aynen böyle oluyor.İki defa yaşadım bu problemi.Ve 2. sini daha dün yaşadım.Biraz heyecanlıydım (fazla değil) ama o biraz heyecan bile kilitlenmeme yetti.Cümleleri çıkartamıyorum.Bi konuyu özetlemeye çalışacağım aklıma gelmiyor söyleyeceğim cümleler.Bir cümle kurmaya çalışıyorum devamını getiremeden ortasında takılıyorum cümlenin.Daha çok planlanmamış konuşmalarda yaşıyorum bu durumu.Sınıfta mesela böyle bir problem yaşamıyorum.Hocaya çok rahat soru sorup cevap verebiliyorum çünkü planlanmış oluyor konuşacaklarım.

Velhasıl kelam bu konuda biraz araştırma yaptım ve okuduğum bölümden de (psikolojikdanısmanlık ve rehberlik) öğrendiğim bazı bilgiler şunlar:

1.Bu problemin üzerine gidilmeli.En etkili problemden kurtuluş yolu aynı hatayı tekrar tekrar yaşamak. Nasıl ki bir matematik problemini tekrar tekrar çözerek öğrenirsin sf de de defalarca aynı hatayı tekrarlamakla bir süre sonra bu problemden kurtulursun.Kısacası topluluk önünde bol pratik.

2.İlaçların işe yaradığına inanmıyorum.Belki plasebo etkisi yapabilir ancak onun dışında kimyasallar duygusal problemleri çözmede etkisiz.Belki biyolojik bir problem olsa tamam diyeceğim ancak duygusal proplemler biyolojik problemlerden çok farklı.Eğer aynı olsaydı zaten tıp ilgilenirdi ruhsal sorunlarla.İlaçlar belki beyindeki nöronları etkilemeye çalışır ancak bu problem tamamen bir beyin problemi değil ki.Çok çeşitli sebepleri var.

3.Manevi eksikliğinde bu probleme ve diğer psikolojik problemlere sebep olduğuna inanıyorum.Kendimizi manevi boşluktan kurtarıp duaya, sabıra ve namaza sarılmalıyız en önemlisi Hakka teslim olmalıyız diye düşünüyorum.

4.Belki klasiktir ancak çok kitap okumalıyız demeyeceğim düzenli kitap okumalıyız.Yani aksatmadan her gün düzenli olarak en az 1 saat kitap okumanın çok faydalı olacağını düşünüyorum.Şöyle bir hikaye var;
Marangoz bir baba oğluna bir çakı verir ve her gün antreman dönüşü tahtanın üzerine çakıyla bir çizik atmasını ister.Çocuk düzenli olarak her gün tahtanın üzerine bir çizik atar ve bir süre sonra bakar ki tahtada o çizik atılan yerde derin bir yarık oluşur ve tahta ikiye ayrılır.
Baba:Gördün mü oğlum belki başta bu tahtayı bu küçük çakıyla parçalayacağına inanmazdın ama hergün attığın küçük çiziklerle bu kadar kolay bir şekilde tahtayı ikiye ayırdın.
Evet düzenli okuyacağımız kitaplarda beynimizde derin çizikler uluşturacak ve düşüncemiz daha da keskinleşecektir.

[aynadaki_yalan]

Merhabalar.. arkadaşlar ben bir kaç yıl önce sosyal fobik değilde 'kekeme' olduğumu düşünüyordum.. ancak doktora gittiğimde benim kekeme değil sosyal fobili olduğumu söyledi..

Mesela insanlara karşı dilediklerimi söyleyemiyorum ya nefesim kesiliyor yada takılıyorum,titriyorum,kızarıyorum. ancak kendi kendime yada aileme karşı rahat bir şekilde konuşabiliyorum. sadece yabancı kişilere ve topluluk karşısında konuşamıyorum. konuşmaktan çekinmiyorum ama dilimin ucundaki sözleri çıkaramıyorum.. beynimde tasarlıyorum ama iş konuşmaya gelince beceremiyorum.. bu yüzden haklıyken haksız konuma düşüyorum. iş yerimde felan beni suskun biri olarak biliyorlar ama aksine çok konuşan daha dogruyu çok konuşmayı seven ve söyleyecekleri çok olan biriyim.

Peki arkadaşlar sizdede böyle mi oluyor ? yoksa bende sosyal fobi değilde daha farklı bir rahatsızlık mı var çok merak ediyorum.. yorum yaparsanız sevinirim iyi akşamlar

Merhaba, sorunuzu ve yazılanları baştan sona kadar okudum.Aynı problemi paylaşıyoruz.Bu konuda seni çok iyi anlayacağımı sanıyorum.Çünkü insanın en son isteyeceği şey topluluk önünde konuşurken kenetlenmesidir söyleyeceklerini iki kelimeyi bir araya getirip söylememesi ve aynı kelimeleri tekrar tekrar kulanmasıdır sanırım.Evet bende aynen böyle oluyor.İki defa yaşadım bu problemi.Ve 2. sini daha dün yaşadım.Biraz heyecanlıydım (fazla değil) ama o biraz heyecan bile kilitlenmeme yetti.Cümleleri çıkartamıyorum.Bi konuyu özetlemeye çalışacağım aklıma gelmiyor söyleyeceğim cümleler.Bir cümle kurmaya çalışıyorum devamını getiremeden ortasında takılıyorum cümlenin.Daha çok planlanmamış konuşmalarda yaşıyorum bu durumu.Sınıfta mesela böyle bir problem yaşamıyorum.Hocaya çok rahat soru sorup cevap verebiliyorum çünkü planlanmış oluyor konuşacaklarım.

Velhasıl kelam bu konuda biraz araştırma yaptım ve okuduğum bölümden de (psikolojikdanısmanlık ve rehberlik) öğrendiğim bazı bilgiler şunlar:

1.Bu problemin üzerine gidilmeli.En etkili problemden kurtuluş yolu aynı hatayı tekrar tekrar yaşamak. Nasıl ki bir matematik problemini tekrar tekrar çözerek öğrenirsin sf de de defalarca aynı hatayı tekrarlamakla bir süre sonra bu problemden kurtulursun.Kısacası topluluk önünde bol pratik.

2.İlaçların işe yaradığına inanmıyorum.Belki plasebo etkisi yapabilir ancak onun dışında kimyasallar duygusal problemleri çözmede etkisiz.Belki biyolojik bir problem olsa tamam diyeceğim ancak duygusal proplemler biyolojik problemlerden çok farklı.Eğer aynı olsaydı zaten tıp ilgilenirdi ruhsal sorunlarla.İlaçlar belki beyindeki nöronları etkilemeye çalışır ancak bu problem tamamen bir beyin problemi değil ki.Çok çeşitli sebepleri var.

3.Manevi eksikliğinde bu probleme ve diğer psikolojik problemlere sebep olduğuna inanıyorum.Kendimizi manevi boşluktan kurtarıp duaya, sabıra ve namaza sarılmalıyız en önemlisi Hakka teslim olmalıyız diye düşünüyorum.

4.Belki klasiktir ancak çok kitap okumalıyız demeyeceğim düzenli kitap okumalıyız.Yani aksatmadan her gün düzenli olarak en az 1 saat kitap okumanın çok faydalı olacağını düşünüyorum.Şöyle bir hikaye var;
Marangoz bir baba oğluna bir çakı verir ve her gün antreman dönüşü tahtanın üzerine çakıyla bir çizik atmasını ister.Çocuk düzenli olarak her gün tahtanın üzerine bir çizik atar ve bir süre sonra bakar ki tahtada o çizik atılan yerde derin bir yarık oluşur ve tahta ikiye ayrılır.
Baba:Gördün mü oğlum belki başta bu tahtayı bu küçük çakıyla parçalayacağına inanmazdın ama hergün attığın küçük çiziklerle bu kadar kolay bir şekilde tahtayı ikiye ayırdın.
Evet düzenli okuyacağımız kitaplarda beynimizde derin çizikler uluşturacak ve düşüncemiz daha da keskinleşecektir.

[misa fir]

ÇOGU OLUYORDA KEKEMELIK YASAMADIM HIC YA KONUSMAM
YA KONUSURUM ORTASI YOK