Benim de sizler gibi sosyal fobi sorunum var ve bu foruma katılıp sizlerle bir araya gelmenin mutluluğu içindeyim. Umarım birlik olup birbirimize cesaret verip yenmekte yardımcı oluruz.
Öncelikle bu sorunumu fark edeli herhalde en fazla 2-3 sene olmuştur ve yaşım 22. Öyle bir şey ki bu sorun hayatta başarı yollarımızı kapatır, ruhsal çöküntü yapar ve hatta kıskançlık, asabilik ve daha pek çok negatif huylar edinmemize yol açabilir. Hepsinden biraz bende de var, evet. İşin aslı bende aşırı bir SF'lik yok yani alışveriş olsun, otobüse binmek olsun dünya turu olsun rahatça gezebiliyorum tek başıma. Bir kaç kız arkadaşım da oldu, uzun süreli de kısa süreli de. Sıkıntım olduğu zaman elbette iletişim şart ve bundan da geri kalmıyorum. Fakat benim en büyük sorunum topluluk önünde konuşmak ve insanlarla göz göze gelmekten kaçınmak. Demek istediğim üniversitede hocalar kürsüye davet ettiğinde ne yapar ne eder kaçınırım, sıra sıra kaldırdığında ateş basar, eğer ki kalkarsam bayılacak gibi olur tansiyonu düşer ve bildiğim bir konuyu açıklamaktan kaçınırım. Bir kişiyle konuşurken gözlerine sürekli bakamam, bu sorun olsa da her zaman bunu yaşamıyorum elbette özellikle yakın çevrem ve arkadaşlar. Örneğin tanımadığım biriyle uzun süre asla bakışamam genelde ama bu her zaman olmasa da çoğunlukta. Yabancı dilim var ve yabancılarla konuşmamda da bir sıkıntım yok yani bu sorunları yavaş yavaş yeniyorum. Yalnızca bu yaşadığım sorunlara çözüm arıyorum ve elimden geldiği kadar bu illetten muzdarip arkadaşlara yardım etmek için burdayım.
En yakın zamanda da bir toplu buluşma gerek aslında, unutmayın ki her insan birbirinden farklı olduğu gibi değerlidir de. Tıpkı parmak izlerimiz nasıl farklıysa, bir kaplanın ya da leoparın desenleri nasıl bir diğerinden farklıysa, her insan da olduğu gibi özel ve değerlidir. Kendimizi sevelim, tanıyalım, mümkünse aşık olalım!