Sosyal fobi be yürüme sorunu

[Küskün dayı]

Merhaba arkadaşlar bikaç kez paylaştım sizlerle yürüme sorunum olduğunu . Sosyal fobim yüzünden aşırı derecede kasılıyorum ve dışarıda inanılmaz yamuk yamuk yürüyorum . Ortopedik ve nörolojik bir sıkıntım yok sadece psikolojik . Evde gayet normal yürüyorum ama dışarı çıktığım anda kamburlaşıyorum ayaklarım ellerim kasılıyor ve sanki herkes benim yürüyüşümü izliyormuş gibi geliyor nereye bakıcağımı elimi nası hareket ediceğimi adımımı nasıl atıcağımı şaşırıyorum . Belki çok saçma bir takıntı ama bana hayatı zehir ediyor . Bunun için ne yapmalıyım beden dili eğitimi yürüyüş kursları varmıdır bilen varsa yardımcı olsun veya mankenlık ajanslarında veya başka nerede olursa olsun yürüyüşümü düzeltebilceğim kurslar varmıdır . Hayırlı akşamlar herkese .

[distanteyes]

Aynı şey bendede oluyor...

[Küskün dayı]

Sende nasıl oluyor biraz açıklarmısın .?

[sigmund]

Küskün dayı aynı sıkıntıyı ben de yaşadım Zamanla düzeldi ama çok çektim Sana çözüm önerisi olarak ne yazsam diye düşünüyorum Yürüyüş hızını azalt Bana bakan bu insanlar da ölümlü diye telkinlerde bulun Bir de kas gevşetici ilaçlar kullan Geçmiş olsun.

[Küskün dayı]

Önerilerin için saolasın . Kas gevşetici de kullandım ama gecmıyor . Düzgün yürümeyi unuttum . Dışarı adımımı attıgım an başlıyor yürüme sendromu acaba düzgün yürümeyi öğretecek kurs varmıdır varsa parası neyse gıdıcem yolda rahat rahat saga sola bakarak yürümenın tadını cıkarmak ıstıyorum çok kötüyüm .

[Küskün dayı]

Duruş ve yürüyüş kursu buldum bitane oraya gidicem oyunculuk eğitimi veren biyer yoksa psıkologla geçicek bişey değil bu takıntı düzgün yürümeyi unuttum .

[fobikbedo]

Aynı sorun bende de mevcut napıcaz ve nasıl geçicek bilemiyorum. dışarı çıkmaya korkuyorum abi ya

[Küskün dayı]

Bılmıyorumki nasıl geçicek . Bende dışarı cıkmaya korkuyordum yürüyüş ayakkabısı aldım biraz rahatlatto sadece . Herkes yürüyüşümü izliyor sanki ilaçla psıkoterapiyle geçicek bişey değil , neye kafayı takarsak o sorun oluyor işte , ben yürüyüşüme takmış durumdayım .

[Sensizlik]

Son 2 cümlen, sorunun neyden kaynaklandığını belirtiyor. Doğru teşhis yapmışsın. Bu da çözüm adına iyi bir gelişme diyebiliriz.

Yürüyüşüne odaklanmamaya çalış, dışarıya çıktığında hayattaki ayrıntıları fark edemiyorsun. Fobi korku ya da takıntı olduğuna göre bu olumsuz durum öğrenilmiş çaresizlik haline gelmiş. Dışarıya çıkmadan önce büyük ihtimalle yine sallanarak yürüyecem, insanlar bana bakacak diye düşünceler geçiyordur aklından.

Bu durumu yaşadığın andan 5 dakika öncesini, o anı ve 5 dakika sonrasını iyi gözlemle. Vücudundaki tepkilerden ziyade aklından geçen düşünceleri tespit et. Çözümün ilk aşaması bu düşünceleri tespit etmek. Evet olumsuz düşünüyorum diyebiliyorsan o düşünceleri değiştirmeye çalış. Unutmaki düşünce-duygu-davranış aslında aynı anda ortaya çıkan bir durumdur. Bu hale gelmen bir anda olmadığı için, düzelmesi de zaman alacaktır. Olumsuz düşündüğün an ya da beyin otomatik olarak olumsuz düşünmeye alıştırıldığı şeylerde beden o an ona göre tepki veriyor.

Yürümeye bir anlam yüklemişsin, bunu şu anda net olarak fark etmeyebilirsin. Ama üzerinde kafa yorarsan iğneyle kuyu kazmak şekinde ipuçları yakalarsın. Geçmişte yaşadığın bir olayın etkisiyle düzgün yürüyemeyeciğini beyne mesaj olarak iletmiş olabilirsin.

Evet ben çok güzel yürürüm diyeceksin, beyin olumsuz düşüncelerin yanında soru cümlelerini de olumsuz olarak algılar. Olumsuz düşünceleri silip at, yerine kendine güven oluşturacağın cümleler kur. Ama bunlara yürekten inan tabiki. Yürekten inanmazsan o düşünceleri değiştirmek zor.

Bir düşün, neden yürümek seni rahatsız ediyor. Kötü yürürsem insanlara rezil olurum mu diyorsun? Sana bir ipucu verim çok rahat dediğin insanlar bile senin gibi yürüyüşlerine taksaydılar o kadar rahat olamazlardı. İnsan nasıl nefes aldığında bunu çoğu zaman farketmezse -alışkanlık haline geldiği için - rahat yürüyenlerde aynı şeyi yapıyor. KENDİNE ODAKLANMA dışardaki şeyleri izle, birileriyle konuş ya da başka bir şey düşün.

Evet sen insansın, kimse mükemmel değilsin. Eğik de yürürsün, sallanarak da yürürsün. Önemli olan bunu kafaya takmamak. Ve düşünceni değiştirdiğin an bir şeylerin değişmeye başladığını göreceksin.

Yürümekten keyif aldığın günleri görmen dileğiyle..

[Küskün dayı]

Çok saol yardımcı olduğun için çok güzel destek oldun . Söylediklerinin hepsini yapıcam . Herşey beyinde bitiyor . İnan bu yazdıkların benim için çok iyi motive oldu . Doktora gittim dedim yürüme kurslarına gitsem geçermi , dediki istediğin yere git kafanda bitirmedikten sonra geçmez . Yürüyüş takıntın geçer bu sefer başka bişeyine takarsın dedi . Kendini oldugun gibi artılarınla eksilerinle kabullenmelisin dedi . İnşallah bunu başarıcam yada oldugu gibi kabullenicem . Takıntım yüzünden yanımda kimseyle yürüyemiyorum acaba dalga geçicekmi yürüyüşümle diye düşünüyorum , arkadaşlarımın yanına gidemiyorum . İnsan bu hayatta çok şey ister şuyum olsun buyum olsun diye ama benim tek isteğim kasmadan rahatça yürüyebilmek , yürüyüşüme odaklanmamak baska bısey ıstemıyorum . Elimde bir çanta oldugu zaman sankı dengemi sağlamış gibi rahat yürüyorum . Artık tek başıma yürüyüşler yapmaya başladım kendimi alıştırmaya çalışıyorum odaklanmamaya çalışıyorum inşallah bu takıntıdan kurtulurum . Rahat yürüdüğüm zaman normal yürüyorum diğer insanlar gibi , ama yürüyüşümü kontrol ettiğim zaman elim ayağım birbirine giriyor nereye bakıcağımı şaşırıyorum . Yürümekten keyif aldığım günler görürsem işte o zaman hayat benim için yeniden başlıycak . Bu yazdıklarını her zaman okuycam destegin için tekrardan çok saol herkes bilemez ne yaşadıgımı çeken bilir . Belki insanlar dıyodur ne kadar saçma bir takıntı ama o saçma takıntı bana hayatı zehir etmeye yetıyor . Allah büyük inşallah geçer .

[Sensizlik]

Yazdıklarımın faydası olursa sevinirim.

Çocukluğunda bu sorunların çoğu sen de yoktu, çevrenin ve yaşadığın olayların etkisiyle hassas ve kırılgan bir hale geldin. Nasıl bir çevrede büyüdün ve aile, arkadaş ortamın nasıldı bilemem ama sana soruyorum insana yardım edecek ilk kişi kimdir? Sen kendine güvenmezsen, içinden gülümsemek gelmez ve hayattan tat almak için çabalamazsan emin ol kimsenin -ailenin bile- sana faydası olmaz.

Sonradan oluşan bir durumu kırmak da senin elinde, imkansız diye bir şey yok bu konuda. Sana bir hayat verilmiş ve kaptan sensin. Belki dünya imtihanın bu şekilde, sosyal fobiyle sınanıyorsun. Ama mücadele etmezsen bilki bu sıkıntıyı ömür boyu yaşarsın.

Kendi bulduğum bir taktiği sana açıklıyayım. Beyin hep olumsuz düşüne düşüne olumsuza şartlanır, rahat yürümeyeceğini beyne defalarca mesaj olarak ilettiğin için dışarıya çıktığın an beyin o komuta uyuyor. Ve beden otomatikmen kasılıyor. TAKTİĞİM İSE ŞU: Dışarda olsan bile çevrende kimse yokmuş gibi düşün ve yürümeye devam et. Birkaç kez dene faydası olursa bu konu başlığının altına yazarsın.

Bunu bir sorun olarak görmeyi bırak ! Düşündükçe büyük bir dertmiş gibi gelir sana ve içinden çıkamazsın. Hep bu sorundan kurtulmak istiyorum, bu durum beni rahatsız ediyor diyorsun ama çözüm adına bir şey yapmıyorsun. Çözümü çok zor bir dertmiş gibi geliyor sana. Üzülüp, sorunu düşünürsen köşeye sıkışmış halde acı çekersin. Ellerim titriyor, kasılıyorum tarzı cümleleri kullanma artık. Mümkün olduğunca olumsuz düşünme. Kendini çaresiz hissetme.

[Sensizlik]

Yürüşüne odaklanmamayı başarmak senin elinde. Çünkü kendi bedenin sana ait ve kendin düşünüyorsun. Kontrol sende yani, bu alıştırmalar yaparak aşabilirsin. Yürüme kursu ne derece faydalı olur bilmiyorum ama düşünce tarzını değiştirmezsen köklü bir değişim yaşayamazsın..

[Küskün dayı]

Senin söylediklerini yaptıgımdan beri cok rahat yürüyorum inan bana çok destek oldun . Evet benım sorunum hep çevre yüzünden oldu . Sosyal fobi denen illeti bilmiyordum askerden geldiğimde isyemsizce yürüyüşümde kasılmalar başladı ve bu kasılmalarla yürüşümde bozulmalar ortaya çıktı . Birgün arkadaşlarımın benim yürüyüşümle dalga geçtiğini öğrendim . Herkes benim yürüyüşümü konuşmuş ; noldu bu çocuga özürlümü , kafayımı yedi , dengesizleştimi , psikolojisimi bozuldu hep aralarında benim dedikodumu yapmışlar yürüyüşümle ilgili . Ben bunu duydum çok kötü oldum . Gelip yüzüme söyleseler tamam dicem ama karı gibi dedikodumu yapmalarımı benim canımı sıktı ve gururuma dokundu . O zamandan beri hep yürüyüşümü kontrol eder gibi yürümeye başladım . Bazen oturduğum yerden kalkmadığım zamanlar oldu sırf yürümemek için . Artık o kadar yürüyüşüme takmışımki adımlarımı takip eder duruma geldim . Çok teşekkür ederim bu kadar çok şey yazıp bana destek olman beni çok sevindirdi allah da seni sevindirsin . Çok güzel konuşuyorsun zaten senin yazılarını okuduğumdan beri rahat yürümeye başladım . Senin gibi insanlar çok nadir bulunur . Ben hep dostlarımdan bekledim bana yardımcı olmalarını . Ama kimse bana destek olmadı içimde yaşadım hep sıkıntımı . Burda bu sitede geldin bana sözlerinle resmen psikoterapist gibi yardımcı oldun allah senden razı olsun . İnşallah yavaş yavaş alıştıracagım kendimi . Kendimi kötü hissettiğim zamanlarda yazılarını okuyorum çok iyi geliyor . İnsanlara artık güvenim sıfır . Çünkü dost dediğim insanlar bile benle dalga geçti . Benim bu duruma gelmeme sebep olanlar aynılarını yaşasın , eksik yada fazla değil aynılarını yaşasın inşallah . Ben hep yürüyüşümle dalga geçmelerinden korkuyorum . Aslında yürüşümde bişey yok ama takıntı işte . Biraz biraz rahatlamaya başladım senin yazılarından sonra . Kimse benden üstün değil sakat insanlar var ben halime şükretmeliyim . Sana çok teşekkür ediyorum . Destek oldun önerilerimi paylaştın çok saol . Her zaman buraya yazacagım günden güne yürüşümü takıp takmadığımı . İnşallah birgün şu durumdan tamamıyşe kurtulu kalabalıl yerlere girer başım dik bi şekilde rahat rahat yürürüm . İyi günler yakında inşallah .

[Sensizlik]

İnsanlar arkandan konuşup dedikodu yapabilir bunu engelleyemezsin. Kızıp, üzülmen çok saçma biliyor musun? Senin dışında gelişen bir olaya kafa yorup üzülüyorsun. Halbuki onlar ne yaptı? Senle dalga geçip eğlendiler. Evet burda bir çelişki var. Bu yazımda bu konuyu anlatmaya çalışacam..

Başkalarının hayatını yönlendirmesine izin verme ve kendi hakkında bir şeyler duyduğunda gülüp geç ya da gereken cevabı ver. üzülüp kafa yorma, ancak bu şekilde güçlü olabilirsin.

Rahat insanların bir özelliği de komik duruma düşmekten çekinmezler. Ego denilen şey seni her defasında koruyor. Konuşunca, gezince, yürüyünce vesaire günlük hayattaki birçok şeyde hatalarımız olabilir. Ego kafanda hep önyargı oluşturuyor. Yürüyünce rezil olacaksın, konuşursan komik duruma düşeceksin tarzı olumsuz düşünceleri aklına getirir. Ve sözde seni koruyor! Her şeyden geri çekilmeni isteyip, içine korku salar. Sende ona teslim olursan hiçbir şey yapmayarak ömrünü boş bir şekilde geçirirsin..

Senle dalga geçtiklerinde evet yürüyüşüm böyle sana ne, ne yapacaksın diye cevap verebilirdin. Ya da evet yürüyüşüm farklı deyip gülebilirdin. Onların saçma bi sözü kabusun olmuş.

Ayrıca kimseye ihtiyacın yok, keşke iyi arkadaşlarım olsaydı deme. Tek başına da bir değişim yaşabilirsin. Arkadaşlarından memnun değilsen ve sana zararları olduğunu düşünüyorsan arkadaşlarından uzaklaş, farklı arkadaşlar edin.

[Sensizlik]

Anladığım kadarıyla özgüvenin eksik. Özgüven konusunu araştır derim, bu konuda kendini geliştir.

1 gün boyunca şu soruyu sor kendine: Başkalarının benim hakkımdaki olumsuz düşüncelerine kafa yorup üzülmem ne kadar doğru?