Lise zamanlarımda tombik bir insandım ve giydiğim kıyafetleri kendime hiç yakıştıramıyordum. Göbeğim görünmesin diye devamlı yaşıma uygun olmayan çirkin ve bol kıyafetler giyiyordum. Diğer kızların aksine herhangi bir tarzım bile yoktu (yaşlı teyze tarzım vardı gerçi), kendimi onların yanında çok kötü hissediyordum.
Bunun dışında dişlerimin (çarpıktılar) ve cildimin çok kötü olduğunu düşünüyordum, yüz kızarması sorunum olduğu için de hep başım eğik dolaşıyordum, kimsenin yüzüme bakmasını istemiyordum. Saçlarım da çok iyi değildi.
Liseden mezun olup üniversiteye başlamadan önce bir yıl dershane arası vermiştim. Üniversitede yeni bir hayata başlamayı çok istiyordum ve lisede hissettiğim şeyleri orada da hissetmek istemiyordum.
En azından ufak da olsa bir şeyleri değiştirmeye karar verdim (zor da olsa). Dershaneye başladığım ilk hafta kendime uygun gördüğüm birkaç video indirip evde kendi kendime spor yapmaya başladım. Dershaneden de eve yürüyerek geliyordum. Yediklerime de dikkat edince birkaç haftada vücudumun az da olsa değiştiğini farkettim.
Bunun dışında görüntümle ilgili hoşlanmadığım şeyleri not alıp bunlar üzerinde yoğunlaşmaya karar verdim (derslerimi ihmal etmeden tabi).
Saçlarımı hiç kestirmezdim, uçları da berbat bir durumdaydı. Kuaföre gitme alışkanlığım hiç yoktu. Ama kendimi zorlayıp kuaföre gittiğim gün o zamana kadar bunu yapmadığım için çok pişman oldum. Bunun erkeklerdeki etkisi nasıldır bilmiyorum ama kadınlardaki etkisi inanılmaz derecede olumlu.
Dişlerim için de doktora gittim ve bir yıl boyunca diş teli kullandım.
Cildime gelince, yüz kızarmasına ek olarak yüzümdeki kılcal damarlar çok belirgindi ve yüzüm devamlı kırmızı görünüyordu. Bunun için doktora gitmedim ama araştırıp bir krem buldum. O kremin etkisi çok büyük oldu. Tam olarak geçmese de çok büyük ölçüde yüzümdeki kırmızılık azaldı. Bunun dışında da fondöten kullanıyordum. Yüzüm kızarsa da kızarmasa da kimse pek farketmiyordu. Bu yüzden insanların yüzlerine bakarken daha rahat hissetmeye başladım.
Bunları yaparken kendimi geliştirmeye de çalışıyordum. Genel kültür olsun, diğer şeyler olsun. Kalabalık bir oramda bir konu hakkında konuşulurken, konu bildiğim bir şeyse konuşmaya ben de katılıyordum. Hiç konuşmayan biri için büyük bir gelişmeydi bu.
Mesajın çok fazla uzun olmaması için kısa tutmaya çalıştım ama yine olmadı sanırım
Bu bir yıl içinde özgüvenim kademe kademe arttı. Bir yıl sonra üniversiteye başladığımda kendimi gerçekten de eskiye oranla iyi hissediyordum. Artık o kadar da tombik değildim (zayıf da değildim ama normal kilodaydım en azından). Beğendiğim kıyafetleri giyebiliyordum. Dişlerim düzeldiği için de devamlı ağzımı kapalı tutmak zorunda hissetmiyordum. Sosyal açıdan hala çok fazla iyi olmasam da kendimi iyi hissetmem açısından büyük bir gelişme oldu bu benim için. Aslında görüntüye önem veren/görüntünün önemli olduğunu düşünen bir insan değilim. Ama bu tarz yüzeysel şeylerin bile insanların özgüvenini ne kadar geliştirdiğini gördüm. Fiziksel olarak ya da dış görünüş olarak çok iyi olmayıp aşırı sosyal olan ve çok sevilen insanlar da var. Ama sosyal fobi sahibi birinin kendini iyi hissettirecek en ufak adımı bile mübah olarak görmesi gerektiğini düşünüyorum