aman hasawaskingcole yazdı:ÖLÜM
asla düşünülemez
imkansız aşk acısı çekmek,
herkeste olabilir...
bu imkansızlık kesinlikle sf den kaynaklanıyor bende
yoksa ben şimdiye
neler yapardım be...
acil Aşk acısını unutturan bir ilaç var mı:((
-
fade to black
- Mesajlar: 2747
- Kayıt: 24 Nis 2007, 16:49
ölmek yok hemşehrim.yaşayacaz.fobili mobili de olsa.hayatın güzelliklerini görmen lazım ye iç gez eğlen.ayda bir gün seçiyorum o gün yüksek doz alkol alıyorum sf yok oluyor ve çok rahatlıyorum.tüm gün yapmadığım şey kalmıyor.bir elimde su şişesinde vodka diğer elimde bira.cebimde anksiyolitikler çok muhteşem ya.istediğim herşeyi yapıyorum.yakarım uleyn bu dünyayı 
-
fade to black
- Mesajlar: 2747
- Kayıt: 24 Nis 2007, 16:49
ilaçla içkiyi karıştırma. ciddiyim bu yüzden ölebilirsin.lalecik yazdı:ölmek yok hemşehrim.yaşayacaz.fobili mobili de olsa.hayatın güzelliklerini görmen lazım ye iç gez eğlen.ayda bir gün seçiyorum o gün yüksek doz alkol alıyorum sf yok oluyor ve çok rahatlıyorum.tüm gün yapmadığım şey kalmıyor.bir elimde su şişesinde vodka diğer elimde bira.cebimde anksiyolitikler çok muhteşem ya.istediğim herşeyi yapıyorum.yakarım uleyn bu dünyayı
-
fade to black
- Mesajlar: 2747
- Kayıt: 24 Nis 2007, 16:49
:!: :!: :!: bir de bakarsın sonun River Phoenix gibi olmus... Tanri korusun tabii ama uyarmak zorundayim... Kendi hayatini bu kadar hafife alma bence...lalecik yazdı:ben çok denedim ölmedim
sosyal fobili yaşamak başlı başına ölüm gibi ama.hayat çok zor sitedeki arkadaşları görüyoruz çoğu bu hastalığın iyileşmeyeceğini düşünüyor.kolay bir hastalık değil bence.doğru tedavi ve inanılmaz bir azim gerektiriyor.
neden mi böyle düşünüyorlar çünkü hayattaki herşeyini bu hastalığa kurban veriyorlar sevgilisini sonra maddi şeyleri.ilaçların yanetkilerinden kaynaklanan sendromları...
bu sf yi yeneccek ilaç ne zaman çıkacak bakalım.
hüzünlendim gene
neden mi böyle düşünüyorlar çünkü hayattaki herşeyini bu hastalığa kurban veriyorlar sevgilisini sonra maddi şeyleri.ilaçların yanetkilerinden kaynaklanan sendromları...
bu sf yi yeneccek ilaç ne zaman çıkacak bakalım.
hüzünlendim gene
arkadaşlar hayatımda bugüne kadar gerçekten en temiz sen saf en çıkarsız duygularla yani gerçek aşkı bir kere yaşadım ve bir daha asla o saf duygularla kimseye bağlanmam o kadar değeri kimseye vermem veremem.Ne olursa o yaşadığım duyguları unutamam hastalık derecesinde bir duyguydu çünkü bu aynı sf yada okb gibi.Ancak ölüm unutturabilir ömrüm boyunca bu bende bir iz olarak kalacak maalesef.Çünkü o masum duygularla artık kimseye yaklaşacağımı zannetmiyorum.
Delilik Aynı Şeyleri Yaparak Farklı Sonuçlar Beklemektir
-
fade to black
- Mesajlar: 2747
- Kayıt: 24 Nis 2007, 16:49
herkes ilk aşkı son erdiğinde böyle konuşur, zamanla yeniden sevmeyi öğreneceksin.sawaskingcole yazdı:arkadaşlar hayatımda bugüne kadar gerçekten en temiz sen saf en çıkarsız duygularla yani gerçek aşkı bir kere yaşadım ve bir daha asla o saf duygularla kimseye bağlanmam o kadar değeri kimseye vermem veremem.Ne olursa o yaşadığım duyguları unutamam hastalık derecesinde bir duyguydu çünkü bu aynı sf yada okb gibi.Ancak ölüm unutturabilir ömrüm boyunca bu bende bir iz olarak kalacak maalesef.Çünkü o masum duygularla artık kimseye yaklaşacağımı zannetmiyorum.
Bende de boyle bir his var..Ilkler saf ve temiz geliyor bana.sawaskingcole yazdı:arkadaşlar hayatımda bugüne kadar gerçekten en temiz sen saf en çıkarsız duygularla yani gerçek aşkı bir kere yaşadım ve bir daha asla o saf duygularla kimseye bağlanmam o kadar değeri kimseye vermem veremem.Ne olursa o yaşadığım duyguları unutamam hastalık derecesinde bir duyguydu çünkü bu aynı sf yada okb gibi.Ancak ölüm unutturabilir ömrüm boyunca bu bende bir iz olarak kalacak maalesef.Çünkü o masum duygularla artık kimseye yaklaşacağımı zannetmiyorum.
--SF yi yenmeyi bir SONUÇ olarak beklemeyin bu bir SÜREÇ!
bazi şeyler ilaçtan daha etkilidir
her seferinde canimin acimasinin biraz daha azalacagini düsünürdüm hep.
ama azalmiyor ; yillar geçtikçe daha da çogalyor can acisi. gençlik yillarinda böyle durumlarda baska seyler düsünmeye callisirdim. hatta hatirliyorum, ilk sevdigimden ayrildigimda daha dogrusu terk edildigimde çok canim yaniyordu. kendimi avutmak için bir yol bulmustum;takvim yapraklariyla oynuyordum.her gün büyük bir özenle kopariyordum
sayfalari," ooh bir gün daha eksildi " diye.
her gün " bugün bir dakika daha uzadi, daha geç karanlik olacak " diye.ve her geçen gün canimin acisi daha çok azalacak diye !ama bugün fark ettim ki herkesin çok sasirdiği bir sürü gereksiz bilgiyi o zamanlar ögrenmisim.takvim yaprakları ne kadar çok sey ögretirmis megerse bana !isterseniz size kırlangıç fırtınası´nın ne zaman oldugunu söyleyebilirim ya da cemrelerin ne zaman düstügünü...hatta zeytinyaglı biber dolması tarif edebilirim.öyle hafifletmistim canimin acisi o zamanlar. ne iyi etmisim de asik olmustum.
sonra ikinci sevgilimden ayrilmstim.daha dogrusu yine terk edilmistim...baska vücutlar istemisti cani. çok canim yaniyordu .kendimi avutmak için yine bir oyun bulmuştum, yazarlarin kronolojik sirayla kitaplarini okuyordum.artik onu telefonla aramamam için kendimle mücadele etmem gerekmiyordu.o zamanlar anlamistim insanin kendisiyle mücadelesinin ne kadar yorucu oldugunu !
mesela onunla nasil bir yerde karsilaşirim diye planlar yapmam
gerekmiyordu.o zamanlar anlamistim insanin kendisiyle oynadiği oyunlarin ne kadar yorucu oldugunu.ya da telefon 10 dakika içinde çalarsa beni arayan o ´dur diye bitmek tükenmek bilmeyen on dakikalar beklemem gerekmiyordu. aslinda o zamanlar anlamistim on dakikan?n bazen bir asir oldugunu.yoldan geçen 3. araba kirmizi olursa tekrar barişacağiz diye dilekler tutmam gerekmiyordu...
o zamanlar fark etmi?tim trafikte ne kadar az kırmızı araba olduğunu !
ama bugün fark ettim ki, bugün çok az kisinin bildigi ve okudugu yerli roman ve hikaye yazarlariyla o zamanlarda tanişmiştim. nihat sirri örik, kerime nadir, muazzez tahsin berkand, ethem ?zzet benice, kemal tahir, vedat türkali, orhan pamuk ve digerleriyle...
ve simdi fark ediyorum ki , ne kadar çok sey ögrenmisim o romanlardan,hikayelerden, yazarlardan...ne iyi etmisim de asik olmusum...
sonra üçüncü sevgilimden ayrilmistim, dogrusu bu kez de terk edilmistim.
baskasina asik olmustu.yine canim çok yaniyordu.kendimi avutmak için bir oyun bulmustum, ask siirleri okuyordum, terk edilmek üzerine.baskalarinin da terk edildi?ini çok canlarinin yandigini görmek ve anlamak acimi hafifletiyordu sanki.ilk ben değilim terk edilen diye düsünüyordum.o zaman ezberlemistimatilla ilhan´dan " ben sana mecburum bilemezsin,
adinimih gibi aklimda tutuyorum " dizelerini, o zaman ezberlemi?tim murathan mungan´ın " ölü bir yilan gibi yatiyordu aramizda, kirli ve umutsuz geçmisim " misralarını ve ahmed rif ´ten ve kavafis ´ten ask dizelerini.simdi fark ediyorum ki ne çok sey ögrenmisim osiirlerden.
ve ne iyi etmisim de asik olmu?um...
sonra uzunca bir dönem yeni bir aşk yeni bir sevgiliyi beklemeye basladim.çok bekledim. sabirla.biliyordum gelecekti bir gün. bu bekleme döneminde de bir oyun bulmustum kendime.ne kadar tiyatro oyunu varsa gidiyordum kudurmus gibi !ne kadar film varsa onlari seyrediyordum hiç kaçirmadan.işte o zamanlar ögrendim benden ba?ka bir sürü ask bekleyen insan oldugunu.ve o zaman ögrendim beklemenin de bazen bir keyif oldugunu ve insana çok sey ögrettigini...ne iyi etmisim de beklemişim aşki
hep bana soruyorlar nereden biliyorsun bu kadar çok seyi diye, dilimin ucuna kadar geliyor, söylemek istiyorum "aşk yüzünden" diye ama, gülerler anlamazlar diye söylemiyorum, vazgeçiyorum.yillar geçtikçe azalacak sanirdim canimin acisi ama azalmiyor. ne kadar
çoksey ö?retmis ask bana.hayat okulu dedikleri bu olsa gerek.ya da hani derler ya; okumus ama adam olamamiş diye, sanirim okuyup da adam olamayanlar; asktan canlari yanmamiş olanlar, ask tanimayanlar,bilmeyenler...
simdi....
yine canim yaniyor.ama biliyorum bu duyguyu.
geçecek !
fakat şimdi, hemen yeni bir oyun bulmaliyim kendime.
ey ask hadi ögret bana bilmediklerimi, eksik kalanlari....
armağan çağlayan
her seferinde canimin acimasinin biraz daha azalacagini düsünürdüm hep.
ama azalmiyor ; yillar geçtikçe daha da çogalyor can acisi. gençlik yillarinda böyle durumlarda baska seyler düsünmeye callisirdim. hatta hatirliyorum, ilk sevdigimden ayrildigimda daha dogrusu terk edildigimde çok canim yaniyordu. kendimi avutmak için bir yol bulmustum;takvim yapraklariyla oynuyordum.her gün büyük bir özenle kopariyordum
sayfalari," ooh bir gün daha eksildi " diye.
her gün " bugün bir dakika daha uzadi, daha geç karanlik olacak " diye.ve her geçen gün canimin acisi daha çok azalacak diye !ama bugün fark ettim ki herkesin çok sasirdiği bir sürü gereksiz bilgiyi o zamanlar ögrenmisim.takvim yaprakları ne kadar çok sey ögretirmis megerse bana !isterseniz size kırlangıç fırtınası´nın ne zaman oldugunu söyleyebilirim ya da cemrelerin ne zaman düstügünü...hatta zeytinyaglı biber dolması tarif edebilirim.öyle hafifletmistim canimin acisi o zamanlar. ne iyi etmisim de asik olmustum.
sonra ikinci sevgilimden ayrilmstim.daha dogrusu yine terk edilmistim...baska vücutlar istemisti cani. çok canim yaniyordu .kendimi avutmak için yine bir oyun bulmuştum, yazarlarin kronolojik sirayla kitaplarini okuyordum.artik onu telefonla aramamam için kendimle mücadele etmem gerekmiyordu.o zamanlar anlamistim insanin kendisiyle mücadelesinin ne kadar yorucu oldugunu !
mesela onunla nasil bir yerde karsilaşirim diye planlar yapmam
gerekmiyordu.o zamanlar anlamistim insanin kendisiyle oynadiği oyunlarin ne kadar yorucu oldugunu.ya da telefon 10 dakika içinde çalarsa beni arayan o ´dur diye bitmek tükenmek bilmeyen on dakikalar beklemem gerekmiyordu. aslinda o zamanlar anlamistim on dakikan?n bazen bir asir oldugunu.yoldan geçen 3. araba kirmizi olursa tekrar barişacağiz diye dilekler tutmam gerekmiyordu...
o zamanlar fark etmi?tim trafikte ne kadar az kırmızı araba olduğunu !
ama bugün fark ettim ki, bugün çok az kisinin bildigi ve okudugu yerli roman ve hikaye yazarlariyla o zamanlarda tanişmiştim. nihat sirri örik, kerime nadir, muazzez tahsin berkand, ethem ?zzet benice, kemal tahir, vedat türkali, orhan pamuk ve digerleriyle...
ve simdi fark ediyorum ki , ne kadar çok sey ögrenmisim o romanlardan,hikayelerden, yazarlardan...ne iyi etmisim de asik olmusum...
sonra üçüncü sevgilimden ayrilmistim, dogrusu bu kez de terk edilmistim.
baskasina asik olmustu.yine canim çok yaniyordu.kendimi avutmak için bir oyun bulmustum, ask siirleri okuyordum, terk edilmek üzerine.baskalarinin da terk edildi?ini çok canlarinin yandigini görmek ve anlamak acimi hafifletiyordu sanki.ilk ben değilim terk edilen diye düsünüyordum.o zaman ezberlemistimatilla ilhan´dan " ben sana mecburum bilemezsin,
adinimih gibi aklimda tutuyorum " dizelerini, o zaman ezberlemi?tim murathan mungan´ın " ölü bir yilan gibi yatiyordu aramizda, kirli ve umutsuz geçmisim " misralarını ve ahmed rif ´ten ve kavafis ´ten ask dizelerini.simdi fark ediyorum ki ne çok sey ögrenmisim osiirlerden.
ve ne iyi etmisim de asik olmu?um...
sonra uzunca bir dönem yeni bir aşk yeni bir sevgiliyi beklemeye basladim.çok bekledim. sabirla.biliyordum gelecekti bir gün. bu bekleme döneminde de bir oyun bulmustum kendime.ne kadar tiyatro oyunu varsa gidiyordum kudurmus gibi !ne kadar film varsa onlari seyrediyordum hiç kaçirmadan.işte o zamanlar ögrendim benden ba?ka bir sürü ask bekleyen insan oldugunu.ve o zaman ögrendim beklemenin de bazen bir keyif oldugunu ve insana çok sey ögrettigini...ne iyi etmisim de beklemişim aşki
hep bana soruyorlar nereden biliyorsun bu kadar çok seyi diye, dilimin ucuna kadar geliyor, söylemek istiyorum "aşk yüzünden" diye ama, gülerler anlamazlar diye söylemiyorum, vazgeçiyorum.yillar geçtikçe azalacak sanirdim canimin acisi ama azalmiyor. ne kadar
çoksey ö?retmis ask bana.hayat okulu dedikleri bu olsa gerek.ya da hani derler ya; okumus ama adam olamamiş diye, sanirim okuyup da adam olamayanlar; asktan canlari yanmamiş olanlar, ask tanimayanlar,bilmeyenler...
simdi....
yine canim yaniyor.ama biliyorum bu duyguyu.
geçecek !
fakat şimdi, hemen yeni bir oyun bulmaliyim kendime.
ey ask hadi ögret bana bilmediklerimi, eksik kalanlari....
armağan çağlayan
onlara göre ben, bana göre onlar deli...
süpersin 8)lalecik yazdı:ölmek yok hemşehrim.yaşayacaz.fobili mobili de olsa.hayatın güzelliklerini görmen lazım ye iç gez eğlen.ayda bir gün seçiyorum o gün yüksek doz alkol alıyorum sf yok oluyor ve çok rahatlıyorum.tüm gün yapmadığım şey kalmıyor.bir elimde su şişesinde vodka diğer elimde bira.cebimde anksiyolitikler çok muhteşem ya.istediğim herşeyi yapıyorum.yakarım uleyn bu dünyayı