piedra ırmağının kıyısında oturdum..ağladım
simyacı
veronika ölmek istiyor
Paulo Coelho zaten bilinen kitapları ancak gerçekten güzel kitaplar
Kitap eleştirileri
-
kahverengi
- Mesajlar: 231
- Kayıt: 08 Ağu 2006, 13:12
- Konum: ank
1984 diye bir kitap okumuştum. Yazar:George Orwell. Birhafta kitabın etkisiyle sarhoş gibi gezdim. düşüncemi bu kitaptan alamıyordum. olabilir mi böyle bir şey diye kendime sorup duruyordum. sonra bir arkadaş dedi ki 1984 toplumunun içindesin ordaki herşeyin minyatür bir parçası etrafında dedi. İkinci bir şok oldum hakkaten gözüm açıldı. Yıllar sonra CNBC-E de filmini izledim. kitabı kadar güzeldi. Her neyse kesinlikle tavsiye ederim arkadaşlar.
Birde Alev Alatlı var. Tüm kitaplarını tavsiye ederim. Ama beni diğerlerinden daha çok etkileyen kitabı "SCHRÖDINGER'in KEDİSİ (Kabus)". Tam bir Türkiye gerçeği. Kitabı okuduktan sonra yazarın ellerinden öpmek gibi bir istek uyanmıştı içimde. Aydın deyince aklıma ilk gelen isimdir Alev Alatlı. Ellerinden öperim!
Birde Alev Alatlı var. Tüm kitaplarını tavsiye ederim. Ama beni diğerlerinden daha çok etkileyen kitabı "SCHRÖDINGER'in KEDİSİ (Kabus)". Tam bir Türkiye gerçeği. Kitabı okuduktan sonra yazarın ellerinden öpmek gibi bir istek uyanmıştı içimde. Aydın deyince aklıma ilk gelen isimdir Alev Alatlı. Ellerinden öperim!
-
aurelia
Tek fark bence 1984 detopyasında cinsel ilişki yasak günümüzde ise cinsellik en sıradan sakız reklamından magazin programlarındaki mankenlere kadar her şekilde bangır bangır insanlara aşılanmaya çalışılıyor. Günümüz toplumu bu bakımdan Huxley'nin "Cesur Yeni Dünya" kitabındaki topluma benziyor daha doğrusu Huzley yavaş yavaş toplumu bu hale getireceklerini ima ediyor bence 1984'ü okuduysan Cesur Yeni Dünya'yı da okumalısın beğeneceğini sanıyorum.KAYIP yazdı:...bir arkadaş dedi ki 1984 toplumunun içindesin ordaki herşeyin minyatür bir parçası etrafında dedi...
aurelia yazdı:Tek fark bence 1984 detopyasında cinsel ilişki yasak günümüzde ise cinsellik en sıradan sakız reklamından magazin programlarındaki mankenlere kadar her şekilde bangır bangır insanlara aşılanmaya çalışılıyor. Günümüz toplumu bu bakımdan Huxley'nin "Cesur Yeni Dünya" kitabındaki topluma benziyor daha doğrusu Huzley yavaş yavaş toplumu bu hale getireceklerini ima ediyor bence 1984'ü okuduysan Cesur Yeni Dünya'yı da okumalısın beğeneceğini sanıyorum.KAYIP yazdı:...bir arkadaş dedi ki 1984 toplumunun içindesin ordaki herşeyin minyatür bir parçası etrafında dedi...
Doğru katılıyorum. Bi arkadaşda o zaman demişti. 1984'ü okuduysan, "Yeni Dünya" yı da oku diye o zaman onu da okumuştum. Beğendim de. Ama 1984'ün yeri bende daha bir ayrı. (Cinsellik konusunda haklısın, 1984' tekine pek benzemiyor günümüz dünyası bu açıdan)
-
aurelia
hangi kitabı daha cok begendin? anlatım olarak c.y.d. daha iyiydi bence ama 1984 fazlasiyla korkutucuydu... ozellikle o en sonundaki oda.KAYIP yazdı:aurelia yazdı:Tek fark bence 1984 detopyasında cinsel ilişki yasak günümüzde ise cinsellik en sıradan sakız reklamından magazin programlarındaki mankenlere kadar her şekilde bangır bangır insanlara aşılanmaya çalışılıyor. Günümüz toplumu bu bakımdan Huxley'nin "Cesur Yeni Dünya" kitabındaki topluma benziyor daha doğrusu Huzley yavaş yavaş toplumu bu hale getireceklerini ima ediyor bence 1984'ü okuduysan Cesur Yeni Dünya'yı da okumalısın beğeneceğini sanıyorum.KAYIP yazdı:...bir arkadaş dedi ki 1984 toplumunun içindesin ordaki herşeyin minyatür bir parçası etrafında dedi...
Doğru katılıyorum. Bi arkadaşda o zaman demişti. 1984'ü okuduysan, "Yeni Dünya" yı da oku diye o zaman onu da okumuştum. Beğendim de. Ama 1984'ün yeri bende daha bir ayrı. (Cinsellik konusunda haklısın, 1984' tekine pek benzemiyor günümüz dünyası bu açıdan)
hangi kitabı daha cok begendin?
Kesinlikle "1984" ü daha çok beğendim. Neden diye kendime soruyorum. Aklıma bir anı geliyor: Bundan 10 yıl kadar önce Ankarada bir grup arkadaşla birlikte bir müze geziyorduk. Adını hatırlayamadım Aslında çok sanat düşkünü birisi de değilim. Her neyse.. Müzede bir rehber bize eşlik ediyordu. Hep birlikte bir resme bakmaya başladık. Rehber bize bu resimde ne gördüğümüzü, ne hissettiğimizi sordu. Resmin kime ait olduğunu hatırlamıyorum. Aslında resimden çok da fazla anlamam. Arkadaşlardan biri, "resmin, insanın içini sıktığını, kararttığını" söyledi. Rehber "aynen öyle" dedi "doğru bir tespit". Resimde duvarlar vardı. Güzel perspektif verilmiş bir odanın dört duvarı. Pencere yoktu. Bu haliyle gerçekten iç karartıcı idi.. "Ama" dedi bir arkadaş, duvarı çatlatmış, hatta küçük bir yarık oluşturmuş denizden gelen suyu göstererek "bu" dedi "insanı rahatlatıyor". Gerçekten de resme dikkat ettiğinizde duvardaki yarıktan içeri girmiş suyu, suyun kaynağı olan denizin küçük bir kısmını ve deniz suyuyla birlikte o yarıktan içeri giren ışığın odayı aydınlattığını ve o odadan kurtulmak için size bir ümit verdiğini, az da olsa bir yaşama sevincine kavuştuğunuzu hissediyordunuz. Arkadaş dışardan gelen ışığa ve denizden gelen suya dikkatimizi çekince renber de:"aynen öyle" dedi "ressamın tam da vermek istediği işte bu. önce iç sıkıntısı, çaresizlik, sonra ümit, ışık, kurtuluş, özgürlük".
1984 deyince o resmi hatırlıyorum. İç sıkıntısı, tutsaklık, duvarlar, çaresizlik. Resimden tek farkı şu: Resimde ressam insaf etmiş, insana biraz da ümit demiş. 1984'de asla ümit yok, asla kurtuluş yok, asla özgürlük yok. Mutlak bir karamsarlık, çaresizlik var. "ne yaparsanız yapın kurtulamayacaksınız" diyor. Ve beni de tam bu karamsarlık, ümitsizlik, iç karartıcılık vuruyor. Belki karamsar bir iç dünyam olduğu için beni çok etkiledi, bilemiyorum ama bana okuduğun en güzel kitap hangisi diye sorulunca "Yabancılardan 1984, Türklerden Schrödinger'in Kedisi (Kabus)" diye cevap veriyorum.
Konuyu çok uzattım. Pardon. 2-3 aydır prozac kullanıyorum. İlacı kullanmaya başlayalı beri çenem düştü. Bir türlü kendimi susturamıyorum. Belki de yılların verdiği suskunluğun acısını çıkarıyorum. Ama doktora da söylediğim gibi birileri bana geveze dese bile, bu halim daha hoşuma gidiyor. Çok konuşuyorum ama eskisi kadar karamsar değilim O:).
Kesinlikle "1984" ü daha çok beğendim. Neden diye kendime soruyorum. Aklıma bir anı geliyor: Bundan 10 yıl kadar önce Ankarada bir grup arkadaşla birlikte bir müze geziyorduk. Adını hatırlayamadım Aslında çok sanat düşkünü birisi de değilim. Her neyse.. Müzede bir rehber bize eşlik ediyordu. Hep birlikte bir resme bakmaya başladık. Rehber bize bu resimde ne gördüğümüzü, ne hissettiğimizi sordu. Resmin kime ait olduğunu hatırlamıyorum. Aslında resimden çok da fazla anlamam. Arkadaşlardan biri, "resmin, insanın içini sıktığını, kararttığını" söyledi. Rehber "aynen öyle" dedi "doğru bir tespit". Resimde duvarlar vardı. Güzel perspektif verilmiş bir odanın dört duvarı. Pencere yoktu. Bu haliyle gerçekten iç karartıcı idi.. "Ama" dedi bir arkadaş, duvarı çatlatmış, hatta küçük bir yarık oluşturmuş denizden gelen suyu göstererek "bu" dedi "insanı rahatlatıyor". Gerçekten de resme dikkat ettiğinizde duvardaki yarıktan içeri girmiş suyu, suyun kaynağı olan denizin küçük bir kısmını ve deniz suyuyla birlikte o yarıktan içeri giren ışığın odayı aydınlattığını ve o odadan kurtulmak için size bir ümit verdiğini, az da olsa bir yaşama sevincine kavuştuğunuzu hissediyordunuz. Arkadaş dışardan gelen ışığa ve denizden gelen suya dikkatimizi çekince renber de:"aynen öyle" dedi "ressamın tam da vermek istediği işte bu. önce iç sıkıntısı, çaresizlik, sonra ümit, ışık, kurtuluş, özgürlük".
1984 deyince o resmi hatırlıyorum. İç sıkıntısı, tutsaklık, duvarlar, çaresizlik. Resimden tek farkı şu: Resimde ressam insaf etmiş, insana biraz da ümit demiş. 1984'de asla ümit yok, asla kurtuluş yok, asla özgürlük yok. Mutlak bir karamsarlık, çaresizlik var. "ne yaparsanız yapın kurtulamayacaksınız" diyor. Ve beni de tam bu karamsarlık, ümitsizlik, iç karartıcılık vuruyor. Belki karamsar bir iç dünyam olduğu için beni çok etkiledi, bilemiyorum ama bana okuduğun en güzel kitap hangisi diye sorulunca "Yabancılardan 1984, Türklerden Schrödinger'in Kedisi (Kabus)" diye cevap veriyorum.
Konuyu çok uzattım. Pardon. 2-3 aydır prozac kullanıyorum. İlacı kullanmaya başlayalı beri çenem düştü. Bir türlü kendimi susturamıyorum. Belki de yılların verdiği suskunluğun acısını çıkarıyorum. Ama doktora da söylediğim gibi birileri bana geveze dese bile, bu halim daha hoşuma gidiyor. Çok konuşuyorum ama eskisi kadar karamsar değilim O:).
-
aurelia
Hiç de geveze değilsin KAYIP, anlamlı yazıyorsun. Geveze diye boş boş herşeyi anlatan insanlara denir. Sen geveze değilsin. Zzevkle okudum yazdıklarını.
Bu arada, evet kitapta anlatılmak istenen bence de bu sistemin başarılı olmasının ilk ve son şartı, insanların birbirne olan güvenlerini yoketmesiydi. Son kısımdaki ihanet buna işaret ediyordu. Eminim kız da aslında çocuğa ihanet etmemişti ama ona da aynısını döylemişlerdi. Kızın adı Julia'ydı sanırım hatırlamıyorunm çünkü 12 sene oldu okuyalı
Bu arada, evet kitapta anlatılmak istenen bence de bu sistemin başarılı olmasının ilk ve son şartı, insanların birbirne olan güvenlerini yoketmesiydi. Son kısımdaki ihanet buna işaret ediyordu. Eminim kız da aslında çocuğa ihanet etmemişti ama ona da aynısını döylemişlerdi. Kızın adı Julia'ydı sanırım hatırlamıyorunm çünkü 12 sene oldu okuyalı
Kumral Ada Mavi Tuna-Buket Uzuner
okumayan arkadaşlara kesinlikle tavsiye ederim.uzun süre etkisinden kurtulamazsınız.mehteşem bir roman.
Gülünün solduğu akşam- Erdal öz
Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının hayat hikayelerini anlatan bir kitap.kitabı okurken ağlamamak mümkün değil.kitabı okurken kendinizi o yıllarda hissediyorsunuz.onların yaşadıklarını akıcı bir şekilde anlatmış erdal öz.kitabın roman değilde gerçek hayat hikayesi olduğunu bilerek okumak son derece acı veriyor insana.ama kesinlikle tavsiye ederim ;)
okumayan arkadaşlara kesinlikle tavsiye ederim.uzun süre etkisinden kurtulamazsınız.mehteşem bir roman.
Gülünün solduğu akşam- Erdal öz
Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının hayat hikayelerini anlatan bir kitap.kitabı okurken ağlamamak mümkün değil.kitabı okurken kendinizi o yıllarda hissediyorsunuz.onların yaşadıklarını akıcı bir şekilde anlatmış erdal öz.kitabın roman değilde gerçek hayat hikayesi olduğunu bilerek okumak son derece acı veriyor insana.ama kesinlikle tavsiye ederim ;)
belki de bu dünya başka bir gezegenin cehennemidir.
-------------------------------------------------------
ROCK bir YAŞAM felsefesidir SAÇ uzatıp ROCKCI takılmak DEĞİL özgür OLMAK özgün OLMAKTIR ...
-------------------------------------------------------
ROCK bir YAŞAM felsefesidir SAÇ uzatıp ROCKCI takılmak DEĞİL özgür OLMAK özgün OLMAKTIR ...
-
enlas13
şimdi sevgili eleştirel sobitler beni aşağılayacak ama yazıyorum aldatan kadınlar mehmet çoşkundeniz. özellikle şüpheci insanları iyice paronayak yapabilir... dikkat edin..öyle hikayeler değil yaşanmış olaylar var ki pehhh be dedirtiyor. sobitler millet neler yapıyor şaşarsınız..kadınları anlama kılavuzu da denebilir birşeyler öğrenirsiniz
-
takmakafana
- Mesajlar: 5
- Kayıt: 08 Ağu 2007, 16:09
bende doğan cüceloğlu nun içimzdeki biz kitabını okumuştum.bana baya bi yardımcı olmuştu.örneğin kötü birşey olsa başımdan kötü bir olay geçse(sf yüzünden)hemen kitabı ve içinde yazılan şeyleri düşünürdüm.hemen kitaba sarılıp, aklımda negatif bir düşünce, beni rahatsız edebilecek bi düşünce varsa kafamdan atar kitapta yazılan şeylere konsantre olurdum içime bi huzur dolardı ve bu bana çok iyi gelirdi.kitabın başları gayet güzel insan psikolojisini ve bunda çevrenin etkileri anlatılsa da sonlara doğru konu biraz daha farklılaşıp iş hayatına yönelmiştir.ama gayet güzel bi kitap herkese tavsiye ederim. ben bir kere okudum ama hepsini bütün fikirleri en baştan bir daha okumak istiyorum ve okuyucam.
-
BiR UMUT VAR
- Mesajlar: 2312
- Kayıt: 23 Ara 2006, 15:08
- Konum: kendini unuttuğu yerden
ben de isminden etkilenerek paulo beyin piedra ırmağının kıyısında ..... romanını aldım..ancak o kadar gereksiz geldi ki bitiremeden rafa kaldırdım ve en yakın zamanda da elden çıkardım.tabii kitabı bitiremediğim için çok bişey söyleyemem ama gerçekten merak ediyorum,seven insanlarda bu kitabı çeken neydi,acaba ben mi orda anlatılmak istenen şeyi kavrayamadım :?kahverengi yazdı:piedra ırmağının kıyısında oturdum..ağladım
simyacı
veronika ölmek istiyor
Paulo Coelho zaten bilinen kitapları ancak gerçekten güzel kitaplar
benim diye bu evdeyim ve karnım tok ve aynada bu aynada yine kimse yok,yine kimse yok!..