canım sıkılıyo, türkçeye verireyim baribu şiir belgin'e ithaf olunur:
Bırak bîçare feryadı, beladan gel tevekkül kıl!
Zira feryad, belâ-ender, hatâ-ender beladır bil!
Belâ vereni buldunsa, atâ-ender, safâ-ender belâdır bil!
Bırak feryadı, şükür kıl mânend-i belâbil, dema keyfinden güler hep gül mül.
Ger bulmazsan, bütün dünya cefâ-ender, fena-ender hebadır bil!
Cihan dolu belâ başında varken, ne bağırırsın küçük bir belâdan, gel tevekkül kıl!
Tevekkül ile bela yüzünde gül, tâ o da gülsün.
O güldükçe küçülür, eder tebeddül.
Ey çaresiz, feryadı bırak, sıkıntılarını yaratana devret
Çünkü feryat, sıkıntı içinde sıkıntı, hata içinde hatadır.
Sıkıntıyı vereninin kim olduğunu anladıysan, artık bil ki o sıkıntı; lütuf içeren, ferahlık içeren bir sıkıntıdır.
Bırak haykırışı, bülbüller gibi şükret, her zaman bülbülün keyfinden güller güler.
Eğer bulmazsan sıkıntı verenin kim olduğunu, bil ki; tüm dünya eziyet içinde, yokluk içinde bir anlamsızlıktır.
Evreni dolduracak kadar sıkıntı içindeyken, niye küçük bir sıkıntıdan dolayı haykrırsın, bırak onu yaradanına.
Yaratana bırakmakla sıkıntıya gülümse, ki o da sana gülsün.
Sıkıntı sana gülümserse küçülür ve başkalaşır.
new age tarzı özet:
sıkıntılara dertlere karşı evrene pozitif enerji gönderin, evren de size pozitif enerji göndersin.