Bitmez...

Sosyal fobiyi yenenler..Hastalığı yenme sürecinde yaşadıklarınız..Söylemek istedikleriniz..
Cevapla
Psycho

Bitmez...

Mesaj gönderen Psycho »

Ne Diyeyim
Sosyal Fobiyi yeneyeim diye kendi kendime uyguladığım metotlar ve aşırı gaz vermelerin sonucunda bu işi başardığıma karar verdim
hatta artık sosyal fobiyle ilgili hiçbirşey duymak istemiyordum uzunca bir müddet bu forumda da yazmadım çünkü ben sosyal fobili değildim sflilerin arasında işim ne ki!!!
hayal dünyasından gerçeğe geçiş yapınca ve bazı şeylerin nedenleri üzerinde durunca aslında henüz yolun başında olduğumu anladım
Sf yi yenmenin sadece Arsızlık yapmaktan cesaretli olmaktan ibaret olmadığını anladım
insan sfli dönemi boyunca korktuğu şeylerden kaçıyorsa bir gün korkularını yenip cesur birisi olsa dahi gene kaçmak zorunda kalıyor çünkü yıllar boyunca kendini soyutladığı şeyler hakkında hiç bir şey bilmiyor
nasıl merhaba diyeceğini bile bilmiyor
Ben cesurluk adına yapmam gerekenleri yaptım ama bu beni sfden kurtarmadı
Arkadaş çevrem Hiç bir zaman olmadı ve hiç bir zaman uzun süreli bir arkadaşlığım olmadı(1-2 istisna hariç)
Mükemmeliyetçilik yüzünden hep yalnızdım suçu hep başka yerlerde aradım
ve buna benzer bir sürü konu
Önceden yüzüm kızarıyordu Ama mutluydum
herşeyin farkında olup nedenlerini bilmek ve çözümü bildiği halde uygulayamamak insana acı çektiriyor keşke böyle bir hastalıktan bihaber yaşasaydım
bu yazıyı bu bölüme niye mi yazdım?
çünkü fiziksel açıdan yüz kızarması kaçma korkma vs gibi şeyler artık bende yok ve eğer sfyi yenmenin kısatsı bu sayılıyorsa ben sfyi yendim
buna benzer neticeler alıp sizde benimle aynı tuzağa düşmeyin iş bundan sonnra başlıyor...
Kullanıcı avatarı
starmaster
Mesajlar: 504
Kayıt: 17 May 2005, 13:53

Mesaj gönderen starmaster »

evet çok doğru
sf yi fiziksel olarak yendikten sonra
hayata yeni doğmuş bir bebek gibi
başlıyorsun :(
alde
Mesajlar: 29
Kayıt: 19 Ara 2005, 19:50

Mesaj gönderen alde »

Hayata yeniden baslamak kotu birseymi? Arkadas neredeyse pisman olmus, hatta "keske hastaliginim farkinda olmanadan oylece yasasaydim" diyor..

Yeniden dogmak cumlesini duydugumda bile rahatlik, ne biliyim, herseyden kurtulma, dertlerin sonu, mutluluk gibi seyler uyandiriyor bende..

Sence yeniden dogmak, o cileli hayati tekrar yasamak mi? Bi aciklayabilirmisin?
Kullanıcı avatarı
Thinkinghost
Mesajlar: 101
Kayıt: 31 Tem 2005, 02:30
Konum: Ankara

Mesaj gönderen Thinkinghost »

Eğer bu rahatsızlığı fiziksel kaygılarıyla beraber yaşıyosan yani bi ortamda kızxaracağından korkuyosan ya da yolda yürürken yığılıp kalıcağından nefes alamayacağından korkuyosan aynı şekilde ellerinin titremesinden korkuyosan o an için düşündüğün tek şey bu fiziksel tepkilerin ortaya çıkmamasıdır.Tüm hayatını bu tepkileri göstermeyecek şekilde planlarsın.Ama günün birinde bu fiziksel tepkileri kontrol altına alırsın. aynı şeyler benimde başıma geldi.İşte bu konrotlden sonra asıl önemli olan psikolojik tepkileri kontrol altına alma süreci başlar.Daha önce fiziksel tepkilerin yüzünden giremediğin sosyal ortamlara yavaş yavaş katılmaya başlarsın ve bir çok şeyde acemi olduğunu farkedersin.Hiçbir zaman sosyal bir insan olamayacağını düşünürsün ve sonunda maverickin dediği gibi keşke kızarıp,terleseydim tek odak noktam o olsaydıda bu durumun bu kadar farkına varmasaydım diye düşünürsün.Topluma o kadar yabancı kalmışsındır ki yeni düzene adapte olabilmen mümkün değildir.İnsanların yüzlerine bakamadığın bir durumdan çıkıp daha sonra birdenbire onları tanımaya çalışmanın ne kadar zor olduğunu farkedersin.Girdiğin ilişkilerde duygusal incinmeler yaşarsın,tek başına geçirdiğin günleri özlersin bazen.Herşeyin bir bedeli vardır derler ya sfden kurtulmanın bedeli de bu sanırım.soyutlandığın toplumda sadece iyiler yok,ya da sosyal insan sürekli mutlu ve huzurlu olan insan demek diil.Şu an bizler bi kafesin içindeyiz. iyiden de kötüden de korunuyoruz.Önemli olan nerede dışarı çıktığımızdır.Mutluluğun içine de düşebiliriz üzüntünün içinede.İyi plan yapmak lazım fiziksel tepkileri yendikten sonra asıl önemli olan bunlar bence.
alde
Mesajlar: 29
Kayıt: 19 Ara 2005, 19:50

Mesaj gönderen alde »

Yazdiklarinizi 3-4 kere okudum.. Hayal etmeye calistim kafamda, isin icinden cikamadim..

Terfi edemiyorum, evlenemiyorum sirf yuzum kizaracak diye.. Terfi etmek icin elimi kipirdatmam yeterli, evlenmek icinde.. Annemle konusurken yuzum kizariyor.. Birakin baskalari benim hakkimda ne dusunuru... Ben onlar hakkinda ne dusunurum u, dusunurler diye hesaplar yapiyorum

Simdi siz o daha iyiydi diyorsunuz..Benim yukarida saydiklarim seyler den kurtulabiliyor musunuz? Ve siz hala yeni dunyaya alisamiyorum, insanlar farkli farkli, nasil hareket edecegimi bilemiyorum diyorsunuz.. Ben de diyorumki annemi cok seviyorum kac senedir yanina gitmedim, en son cok kotu seyler yasadigim icin vs vs..

Diger insanlarin arasina hic cikmayim.. Ben raziyim.... Sadece cocuk sahibi oliyim, ailemi gormeye gideyim, yuzum kizarmasin.. Arkadas istemiyorum, kimseyi istemiyorum...
Psycho

Mesaj gönderen Psycho »

Thinkinghost yazdı: konrotlden sonra asıl önemli olan psikolojik tepkileri kontrol altına alma süreci başlar.Daha önce fiziksel tepkilerin yüzünden giremediğin sosyal ortamlara yavaş yavaş katılmaya başlarsın ve bir çok şeyde acemi olduğunu farkedersin.Hiçbir zaman sosyal bir insan olamayacağını düşünürsün
=D>
ersoyalp
Mesajlar: 8
Kayıt: 13 Oca 2006, 20:31
Konum: istanbul
İletişim:

Mesaj gönderen ersoyalp »

bir gün çoçuk sahibi olacağına eminim dostum.rahatla dedeiklerinin hepsi olacak
Cevapla