Re: islami yaşamla depresyon ve takıntılarım bitti
Gönderilme zamanı: 14 Ara 2009, 12:58
İslami yaşamla depresyonum bitti ama halen gavur ülkelerin ürettiği ilaçları kullanmaktayım.
Moderatör, yazar araniyor. Burada anonim olarak ve özgürce yazıp okuyabilirsiniz.
https://www.sosyal-fobi.net/forum/
çözüm ilaçta değil. çözüm azim ve iradede. islami yaşamında desteğinin çok büyük olacağına inanıyorum.sarımsak yazdı:İslami yaşamla depresyonum bitti ama halen gavur ülkelerin ürettiği ilaçları kullanmaktayım.
PATHFINDER yazdı:çözüm ilaçta değil. çözüm azim ve iradede. islami yaşamında desteğinin çok büyük olacağına inanıyorum.sarımsak yazdı:İslami yaşamla depresyonum bitti ama halen gavur ülkelerin ürettiği ilaçları kullanmaktayım.
evet ya çok hoş senin eski avatar da yenisinden iyiydi sanki.Bornfobik yazdı:Mafat avatarın çok hoş nerden buldun
İşe yarayabilir evet.. ama ters de tepebiliyor. ben bunu gördüm, yaşadım.islami yaşamla depresyon ve takıntılarım bitti
Onu acalim diger ikisine uyari koyalim, konumuz islamin yanlisligi dogrulugu degil SF diye.mahsunkul yazdı:Konunun/tartışmanın akibeti belli olduğundan, aynı zamanda forum kurallarına uymadığından başlık kitlenmiştir...
impubes yazdı:Valla doğrusunu söylemek gerekirse benim sosyal fobimi başlatan en büyük etken, islami usullere göre yaşamaktır. Ergenlik dönemimi dincilerin baskın olduğu bir yatılı okulda geçirdim. İlk başlarda mecburen namaz kılar ve oruç tutardım. Daha sonra isteyerek yapmaya başladım ve zamanla dini bir yaşantım olmaya başlamıştı. Liseyi ankarada okumak için geldiğimde adeta sudan çıkmış balığa dönmüştüm. Ve zamanla islam dininin aslında beni ne kadar içine kapanık bir insan haline getirdiğini anladım.
Ama tabiki tanrıya bağlanmak rahatlamak için en iyi yöntemlerden birisi. İnsanın yalnızlık duygusunu alıp götürüyor. Ancak yalnız değilim diye insanlardan uzaklaşmamak gerekiyor.
Allah'a yakınlaştıkça birçok sorundan uzaklaşılacağını düşünüyorum bendesonsuzluk yazdı:en ufak meseleleri bile kafasına takan biriydim.geçmişte bana yapılan haksızlıkları düşünüp düşünüp sinirlenir ve üzülürdüm.bütün günüm böyle düşüncelerle geçerdi.bi ara her şey bitti yapacak bişe yok kafayı yiyecem bu gidişle dediğim bi zamanda tek çaremin dini bilgiler öğrenip ibadet etmek yani Allah'a sığınmak olduğunu düşündüm.ve bu düşüncemi eyleme geçirdim.
uykum düzeldi,Allaha derdimi anlattıkça rahatladım.yalnız değildim artık,benim her halimi gören,beni anlayan,sınayan biri vardı.bunu bütün hücrelerimle hissettim bi zaman sonra.
kader meselesini araştırdım,okudum,dinledim alimlerin vaazlarını.anladm ki bu bir sınav,Allah sevdiği kuluna acizlik verirmiş ki kendini hatırlasın.'hastalar risalesi' diye küçük bi kitapçıkta öyle yazıyordu.sevindim.şükrettim halime.ağladım...
ilginç bir tesadüf! ki biraz dini mevzularda derinleştikten sonra,o ara doktorumu değiştirmeye karar verdim.yeni doktorum paxil verdi.depresyondan sonra sosyal fobim de bitti.ama bitiren ilaç değildi ilacı kullanırken iletişim kurmayı öğrenmemdi.ilaç cesaret veriyor ve konuşmakta zorluk çekmiyorsun insanlarla ama bu arada ilişki kurmayı öğrenemezsen tekrar eski haline dönüyor insan.ilaçlar,terapiler araç tır.hastayı iyileştiren Allah'tır bunu biliyorum.ama çabaladım,araştırdım sonunda lütfetti.
ilk insan hz Ademden şimdiye kadar konuşan bütün insanların ağızlarından çıkan harfler adedince beni yaradana şükürler olsun...
ben de buna inanıyorum ama yaklaşamıyorum hiçbişrey yapamıyorum nasıl yaşıyorum ben briaz hatırlamak istiyorum.cesaret yazdı:Allah'a yakınlaştıkça birçok sorundan uzaklaşılacağını düşünüyorum bendesonsuzluk yazdı:en ufak meseleleri bile kafasına takan biriydim.geçmişte bana yapılan haksızlıkları düşünüp düşünüp sinirlenir ve üzülürdüm.bütün günüm böyle düşüncelerle geçerdi.bi ara her şey bitti yapacak bişe yok kafayı yiyecem bu gidişle dediğim bi zamanda tek çaremin dini bilgiler öğrenip ibadet etmek yani Allah'a sığınmak olduğunu düşündüm.ve bu düşüncemi eyleme geçirdim.
uykum düzeldi,Allaha derdimi anlattıkça rahatladım.yalnız değildim artık,benim her halimi gören,beni anlayan,sınayan biri vardı.bunu bütün hücrelerimle hissettim bi zaman sonra.
kader meselesini araştırdım,okudum,dinledim alimlerin vaazlarını.anladm ki bu bir sınav,Allah sevdiği kuluna acizlik verirmiş ki kendini hatırlasın.'hastalar risalesi' diye küçük bi kitapçıkta öyle yazıyordu.sevindim.şükrettim halime.ağladım...
ilginç bir tesadüf! ki biraz dini mevzularda derinleştikten sonra,o ara doktorumu değiştirmeye karar verdim.yeni doktorum paxil verdi.depresyondan sonra sosyal fobim de bitti.ama bitiren ilaç değildi ilacı kullanırken iletişim kurmayı öğrenmemdi.ilaç cesaret veriyor ve konuşmakta zorluk çekmiyorsun insanlarla ama bu arada ilişki kurmayı öğrenemezsen tekrar eski haline dönüyor insan.ilaçlar,terapiler araç tır.hastayı iyileştiren Allah'tır bunu biliyorum.ama çabaladım,araştırdım sonunda lütfetti.
ilk insan hz Ademden şimdiye kadar konuşan bütün insanların ağızlarından çıkan harfler adedince beni yaradana şükürler olsun...