Meğerse yaşadığım ülke ve yaşam koşulları etki ediyormuş!

[daralan]

Merhaba arkadaşlar daha yeni üye oldum ve ilk mesajım.Siteyi de internetten şansa buldum.Neyse gelelim sadede.Ben 2 yıl öncesine kadar sosyal fobisi olan biriydim.Bu lanet olası hastalığa orta okuldan beri sahibim.Bu hastalık yüzünden liseyi zor bitirip, üniversiteyi de yarı da bıraktım.Babam beni ilk kez orta sondayken bir psikiyatriste götürmüştü ama hiç bir faydası olmadı.Bu arada yaz aylarında tatile bile gitmek istemiyordum bu yüzden.Fakat zorla götürülüyordum ama otel odalarından dışarı çıkmıyordum.Evet bu fobi 22 yaşıma kadar sürdü taaki babam tarfından Kanada'ya dil kursuna gönderilene kadar.İlk defa yurt dışına çıkıyordum, yabancı bir yer ve değişik bir kültür.Türkiye'de bile tanıdığım insanları görmek istemiyordum bu yabancı yerde nasıl adapte olabilirdim.Kanada'ya ayak basalı tam 1 hafta olmuştu.Bana inanmayacaksınız ama sanki ben doğma büyüme kendimi Kanadalı hissediyordum.Hemen herkez ile kaynaşmıştım.1 hafta da 20 den fazla arkadaşım olmuş ve artık günümü eve kapalıolarak geçirmiyordum.Eve geç saatlede dönüyordum.Saat 9 da kursa, kurs çıkışında da eğlenmeye gidiyorduk.Artık fobi mobi kalmamıştı taki Türkiye'ye geri dönene kadar.Türkiye'de insanlar üzerime geliyormuşçasına davranıyor sanki dövülüyorum, boğazlanıyorum yada her an birisi çıkacak öldürekmiş gibi geliyor bana.Türkiye'de ki ortam benim gerçekten ruh sağlığımı bozmuş.

Şu an Türkiye'deyim.Eskisi kadar olmasa da sf devam ediyor arada bir yurt dışına iş için uzakdoğuya gidiyorum, o zaman tamamiyle geçiyor.Türkiye anca 2-3 tane arkadaşım var onlarla da 40 yılda bir görüşüyorum fakat Dünya çapında tanıştığım 100lerce insan var ve hepsiyle internette yada telefonda sık sık görüşürüm.İşte benim hikayemde böyle arkadaşlar.Sevgiler, saygılar.

[klorofino]

ebsulutli doğru...

[daralan]

Bir kaç forumda daha ysaşadıklarımı yazmıştım ama forum koyu milliyetçi arkadaş kaynıyormuş hemen yazdıklarımı anlamadan beni terslediler, yok vatana ihanet etmişim yok zorla sevecekmişim ölümüne sevecekmişim falan filan.Benim demek istediğimin sadece" hava değişikliği yapınca düzeliyorum" olduğunu anlayamadılar her halde.Onların sığ ve at gözlüklü görüşlerine gerek yoktu zaten.İstenmeyen ve istemediğim yerde asla durmam.

Bu arada beni hasta yapan başta babam olmak üzere çevremdeki insanlar.Sende büyü var deyip beni cinci hocaya götüren babadan ne hayır gelir!Küçüklüğümden beri beni arkadaşlarına, çevresindekilere "bu çocuk büyünce hiç bir halt olamayacak, garibin, zavallının teki diyen bir baba düşünün.Ve beni babam dışında en çok etkileyen bu ülkedeki insanların bana kötü gözle bakması, cahilliği, kabalığı, konuşma tarzı olmuştur.

[SorMakiner]

Bana kalırsa seni etkileyen bu ülkeden ziyade -aynı ortamı paylaşıyorsan eğer- ailen. Sorunun temel kaynağı başta aile olduğu gibi bu süreci devam ettiren de yine ailen. Kendimden biliyorum. Gerçi aile faktörü beni yolumdan saptıracak etkiyi artık gösteremese de gelişime varmamda ve ilerleyeceğim diğer mesafelerde olumsuz bir etken olarak yanlarında bulunduğum sürece varlığını sürdürecektir. Artık onları suçlamıyorum. Bunun üzerine kafa yorarak kaybedecek zamanım yok çünkü. Evden ayrılmam da yakın. Ufkumu mümkün olduğunca açma çabasıyla kendi yolumda ilerliyorum, ilerleyeceğim. Yaşamımı doğru ya da yanlış kendi kararlarımla şekillendireceğim. Kendi ayaklarım üzerinde duracağıma olan inancım da gelişmekte. Sığ zihniyete sahip insanların bende yarattığı etkinin de artık kontrolüm dahilinde olduğu hissindeyim. Bunun farkındalığını yakalayabilmek olağanüstü. Çevremdeki insanların hatalarıyla karakterimin yenik düşmesine artık müsamaha göstermediğimi görmenin verdiği haz tarif edilemez. Attığın adımların karşılığını alabilmek, sonrasında cesurca üzerine gidebilmek ve çıtayı her geçen gün daha da yükseltmek. Sıradanlıkları aşıp pencereyi genişleterek hayatın mucizevi yanını da keşfetmek lazım.

[trker13]

Ufkumu mümkün olduğunca açma çabasıyla kendi yolumda ilerliyorum, ilerleyeceğim. Yaşamımı doğru ya da yanlış kendi kararlarımla şekillendireceğim. Sığ zihniyete sahip insanların bende yarattığı etkinin de artık kontrolüm dahilinde olduğu hissindeyim. Bunun farkındalığını yakalayabilmek olağanüstü. Çevremdeki insanların hatalarıyla karakterimin yenik düşmesine artık müsamaha göstermediğimi görmenin verdiği haz tarif edilemez. Attığın adımların karşılığını alabilmek, sonrasında cesurca üzerine gidebilmek ve çıtayı her geçen gün daha da yükseltmek. Sıradanlıkları aşıp pencereyi genişleterek hayatın mucizevi yanını da keşfetmek lazım.

Durumu süper özetlemişsin.Sf nin oluşumunda ailenin yaptığı hataların en büyük etken olduğuna inanıyorum.Ancak geçmişe sünger çekmek ,geçmişi unutup sil baştan huzurlu bir şekilde yola tek başına devam edebilmeninde çok kolay olduğu söylenemez.En azından unutmak uzun zaman alabiliyor.Umarım pes etmez söylediklerini aynı kararlılkla uygulamaya koyarsın

[jack nicholson]

keşke benimde şartlarım müsait olsaydıda bende yurtdışına çıkabilseydim, uzaklaşmayı çok isterdim bu diyardan

[SorMakiner]

Artık onları suçlamıyorum. Bunun üzerine kafa yorarak kaybedecek zamanım yok çünkü.

Mesajımdaki bu kısım eksik kalmış. Düzenlenmiş halini aktarıyım.

-Artık onları suçlamıyorum. Bunun üzerine kafa yorarak daha fazla kaybedecek zamanım yok çünkü.

Sn. trker13 görüşüne hak veriyorum. Geçmişe sünger çekip geçmişi körü körüne unutmaya çalışmanın ben de çözüm olmayacağı düşüncesindeyim. Yaşanılanları sorgulamak, derinlere inip gerçekleri su yüzüne çıkartmak lazım. Bu safhalar sonrası ise yaşanılanların ayırdına varılmasıyla bazı gerçeklerle de barışık olmak mecburiyetindeyiz. Belli farkındalık düzeyine erişmiş olmak yaşamın kalan bölümünü düzeltmeye yeterli olmuyor. Özellikle ebeveynlere hitaben insanların karakterlerinde değişim kolay görülmüyor. Bu insanlarla aynı evde bulunma zorunluluğunu bir döneme kadar yaşayınca da insanların hal ve hareketlerini gerektiğinde yine tepkini koyarak kabullenip detayları fazla kurcalamadan yaşamanın, kendi yoluna koyulmanın gerekliliğini ifade etmek istedim. Sen yeni üye olduğundan hakkımda fikrin olmayabilir, bu çok doğal. Kendi sıkıntılarımı ben uzun zaman bu ortamda paylaştım. Metnimin eksik tarafında olduğu gibi daha fazla bu konu üzerine düşünemem. Kendi sıkıntılarım yanında aile ortamındaki kişilere yol gösterici olmaktan öteye gidemem.

Ailedeki olumsuz etkiler gelip geçici. Burada dikkat edilmesi gereken yaşamın her anında olumsuzluklarla mücadele etmek durumunda kalabiliriz. Kişi günlük olayları idrak edebilecek potansiyele varıp ruhsal açıdan dirençli hale geldiğinde sorunlar karşısında bakış açısının değişmesiyle daha pozitif olabiliyor. Kırılganlık etkisini yitirip karakter sağlam temeller üzerine oturuyor. Üstelik edinilen her tecrübe kişiyi daha da yaşama bağlıyor. Ben bu süreci yaşıyorum. Çevremden de bu yönde olumlu tepkiler almak motivasyonumu artırıyor.

Ahlayıp vahlanmak saçma. Mevcut şartlar doğrultusunda kişi kendisi için en iyi olanı seçebilmeli.

[klorofino]

absulitli doğru ...yu now evrithing is interesting abaat yor layf kaming fırom yor cayld's psikolojii.so yor family is veri importınd at dis sick..bat worse luck yu dont çuss yor family,yor family's statü,to be rich or not rich,...

[daralan]

Yorumlarınız için sizlere çok minnetarım.Evet çok doğru söylüyorsunuz beni bozan ailem malesef, hayattan zevk alamıyorsam başta babamın suçu ki ben hiç bir zaman "baba" diye çağırmamışımdır.Zavallı annem babamı 30 yıl çekti ve sonunda kanser oldu.Babamın konuşmaları o kadar kalp kırıcı o kadar kabadır ki, ağzını açtığında kalbiniz ağrımaya başlar, kendinizi boğuluyor hissedersiniz.Keşke yurt dışından dönmeseydim fakat para da tükenince geri dönmek zorunda kaldım.Annemi babama bırakmakta hiç istemiyorum, eğer ikisini yanlız bıraksam, 2 güne kalmaz annemin o evden cesedi çıkar.Yani anlayacağınız iki arada bir derede kaldım.

[cinas]

Ailem benim için de önemli olumsuz bir faktör oldu. Geçen yaza girerken annemi kaybettim. Düşündüm. Bile bile bana zarar verir miydi? Kasıtlı olarak bana bir kere zarar verdi mi acaba? Cahildi. Evlenmiş, kalabalık bir aileye gelin gelmiş, hizmetçi değil, köle gibi çalışmış, karşılığında gene de horlanmış, kendi yaptığı ekmekten kendine saklamazsa aç kalacak bir ortamda seneleri geçmiş. Sonra çocukları olmuş o ortamda... Hiç diyebilir miyim kendini geliştirseydi, iyi bir anne olsaydı? Psikoloji öğrenseydi, beni biraz soyut olarak da yetiştirseydi, eksiklerimi anlasaydı... Onu suçlayamam. Kıyamam. Biliyorum iğne ucu kadar kimsenin kimsede hakkı kalmayacak. Yemek vermezsen bir kediye pisi pisi desen bu cezasız kalmayacak. Annemi affediyorum. Sonuna kadar... Benden yana orada sıkıntı çekmesin. Eğer suçluysa (ki değil) gene de affediyorum. O da ilgiye muhtaçtı, şefkat bekliyordu, ben de onu anlamamışım. Şimdi diyeceksiniz ölmüş gitmiş zaten. Affetsen nolcak?
Konuyla bağlayayım, Kaybetmeden affetmek size çok şey kazandırır. Herkesin hayatı zor, onların da zordu...
Belki saygı, ilgi, şefkat kesilmeden biraz mesafe koymak, kendi kendinize panzehir üretmek, bir kalkan bulmak, ve de sabretmek... Ama terketmek asla değil...

[tradewind]

sfnin kaynağı zaten geçmiş yaşantılardır dolayısıyla yurt dışına çıktığında geçmişini de görmüş kimse olamayacaktır
dolayısyla seni eleştirecek kimsenin olmdığını düşündün an bu komplexde kalkacak

fakat yanlış düşünüyorsun senin geçmişini eleştirecek kimse yok
sana öyle geliyor normal bir kişinin bunu saçma gördüğünü ve bununla uğraşmayacağını sana hatırlatayım
oyasa sana göre tanıdık ortam sanki hep canavarlarla dolu

[mafat]

ben de yaklaşık dokuz ay yurt dışında kaldım. benim sf me iyi geldiğini söyleyemem.
dil kursuna gidiyordum ama yanlış konuşurum diye hiç söz almak istemiyordum. yazılı sınavlar çok iyiydi ama konuşamadıktan sonra bunun ne önemi vardı ki... hem de o sırada sf için doktor kontrolünde prozac kullanıyordum.

orada bende annemin kıymetini çok iyi anlamıştım. maalesef dönünce herşey eskisi gibi oldu. onu memnun edecek hiçbirşey yapamıyorum.
of of... olmak istediğim insan tipinden o kadar uzağım ki...

[sigmund]

PATHFİNDER yakanlandın brader sobe...

keşke benimde şartlarım müsait olsaydıda bende yurtdışına çıkabilseydim, uzaklaşmayı çok isterdim bu diyardan

[antonio_montana]

doğru bu ülkede insanlar birbirlerini ayıplıyor genelde. kanada gibi ülkelerde insanlar daha rahat, detaylara pek takılmıyorlar demekki.

[daralan]

doğru bu ülkede insanlar birbirlerini ayıplıyor genelde. kanada gibi ülkelerde insanlar daha rahat, detaylara pek takılmıyorlar demekki.

Türkiye'de neden yan baktın diye adam öldürüyorlar, Kanada'da tanımadığım bir adamın suratına bakarsam bana selam veriyor.Bu ülkede devamlı kafam önde, kamburum çıkmış bir vaziyette yürüyorum, bir yerden biri beni bıçaklayacakmış, önümü kesicekmiş gibi geliyor.İnsanların suratına bakmıyorum bile.