Meğerse yaşadığım ülke ve yaşam koşulları etki ediyormuş!

[antonio_montana]

öyle bi haberde vardı adam niye bakıyon diye öldürmüş.
yabancıların en sevdiğim yanı bu, gevur mevur ama:)

[cerulean]

Senin durumun için doğru olabilir. Ancak bazıları yabancı bir ülke ve kültürde yaşamanın SF durumlarını olumsuz etkilediklerini düşünüyorlar. En azından adaptasyon sürecini atlatana kadar, tabii bu sürecin ne kadar uzun süreceği de kişiye göre değişir.

[aykut_ozer]

[quote="daralan"]Merhaba arkadaşlar daha yeni üye oldum ve ilk mesajım.Siteyi de internetten şansa buldum.Neyse gelelim sadede.Ben 2 yıl öncesine kadar sosyal fobisi olan biriydim.Bu lanet olası hastalığa orta okuldan beri sahibim.Bu hastalık yüzünden liseyi zor bitirip, üniversiteyi de yarı da bıraktım.Babam beni ilk kez orta sondayken bir psikiyatriste götürmüştü ama hiç bir faydası olmadı.Bu arada yaz aylarında tatile bile gitmek istemiyordum bu yüzden.Fakat zorla götürülüyordum ama otel odalarından dışarı çıkmıyordum.Evet bu fobi 22 yaşıma kadar sürdü taaki babam tarfından Kanada'ya dil kursuna gönderilene kadar
____
benim anlamadığım bi şey var bende sosyal fobiliyim ama bir işim bile yok ki sen yurt dışına çıkıyorsun ben bırak yurt dışına çıkmayı şehir dışına zor çıkıyorum benim sosyal fobi anlayışımmı farklı yoksa bu hastalığın dereceleri mi var? ben insanlar arasında kalp atışı ve titremekten hiç bişey yapamıyorum siz iş nedeniyle yurt dışına çıkıyorsunuz biraz garip geldi bana.keşke bende öyle olsam

[birkedigördümsanki]

anaaa sen böyle deyince benimde yurt dışına kaçasım geldi
off özendirdin benide.
bende tutturmuşum şarkıcı olcam,ünlü olcam,artist olcam vs diye.yurt dışında mı yaşasam bende ya:( kanadada gurbetçiler Türkçe müzik yapan yerler var mı?oralarda sahne alırım belki?

[doğuş]

Merhaba arkadaşlar daha yeni üye oldum ve ilk mesajım.Siteyi de internetten şansa buldum.Neyse gelelim sadede.Ben 2 yıl öncesine kadar sosyal fobisi olan biriydim.Bu lanet olası hastalığa orta okuldan beri sahibim.Bu hastalık yüzünden liseyi zor bitirip, üniversiteyi de yarı da bıraktım.Babam beni ilk kez orta sondayken bir psikiyatriste götürmüştü ama hiç bir faydası olmadı.Bu arada yaz aylarında tatile bile gitmek istemiyordum bu yüzden.Fakat zorla götürülüyordum ama otel odalarından dışarı çıkmıyordum.Evet bu fobi 22 yaşıma kadar sürdü taaki babam tarfından Kanada'ya dil kursuna gönderilene kadar.İlk defa yurt dışına çıkıyordum, yabancı bir yer ve değişik bir kültür.Türkiye'de bile tanıdığım insanları görmek istemiyordum bu yabancı yerde nasıl adapte olabilirdim.Kanada'ya ayak basalı tam 1 hafta olmuştu.Bana inanmayacaksınız ama sanki ben doğma büyüme kendimi Kanadalı hissediyordum.Hemen herkez ile kaynaşmıştım.1 hafta da 20 den fazla arkadaşım olmuş ve artık günümü eve kapalıolarak geçirmiyordum.Eve geç saatlede dönüyordum.Saat 9 da kursa, kurs çıkışında da eğlenmeye gidiyorduk.Artık fobi mobi kalmamıştı taki Türkiye'ye geri dönene kadar.Türkiye'de insanlar üzerime geliyormuşçasına davranıyor sanki dövülüyorum, boğazlanıyorum yada her an birisi çıkacak öldürekmiş gibi geliyor bana.Türkiye'de ki ortam benim gerçekten ruh sağlığımı bozmuş.

Şu an Türkiye'deyim.Eskisi kadar olmasa da sf devam ediyor arada bir yurt dışına iş için uzakdoğuya gidiyorum, o zaman tamamiyle geçiyor.Türkiye anca 2-3 tane arkadaşım var onlarla da 40 yılda bir görüşüyorum fakat Dünya çapında tanıştığım 100lerce insan var ve hepsiyle internette yada telefonda sık sık görüşürüm.İşte benim hikayemde böyle arkadaşlar.Sevgiler, saygılar.

bu anlattıkların sanki beni anlatıyor