asosyallik sf nin gerçek çözümü

[tonyukuk]

hiç unutmam lisedeyken sf yüzünden okulu bırakıp ormanda yalnız başıma yaşamak istediğimi aileme söylediğimde babam hüngür hüngür ağlamıştı... .babamın ağlaması çok etkili oldu ve okulumu zorda olsa bitirdim...

Cidden duygulandım ha

[juanpr]

asosyallik sf nin gercek çözümü tabiki olamaz,olsa olsa güzel bir kaçış yöntemi olur..
kaçış yöntemlerini de çözüm olarak görüyosanız o da ayrı bi mesele..

sf nin tanımında kişilik bozuklugu denmez hiç mesela,ama asosyal kişilik bozuklugu diye ayrı bir tanım var,yani sf ve asosyallik birbiriyle baglantılı ama farklı şeyler..

inşallah yanlış bi örnek olmaz ama:) filmlerde falan da vardır,asosyal kişlik bozuklugu olan tipler,normal insanlar gibi iletişim kurmayı beceremezler ya da istemezler,psikopat ruhlu olabilirler,dışardan cok sakin içine kapanık görünürler ama bir seri katil bile olabilirler,suç işlemeye meyilli olurlar vs,bunlar da ayrı bi tür tabi..

kısacası asosyallik pek iyi bişey degil,yalnızlık güzeldir bazen,her insan buna ihtiyaç duyabilir ama fazla yalnızlık insana kafayı yedirtebilir hele de düzenli bi meşguliyet yoksa insan kendiyle başbaşa kalır,düşünür düşünür,sürekli bişeyler kurar kafasında..
artık düşün düşün çoktur işin:)
sevsek de sevmesek de insanlarla iletşim halinde olmak ve bişeylerle meşgul olmak zorudayız.

yalnızlık allaha mahsustur:)
bi de onun dostlarına,velilerine,meczuplara,dervişlere,mecnunlara....
bak böylesi olursa ne ala...

[rüzgar]

bir sfli olarak en rahat hissettiğim anlar topluluk dışında yalnız olduğum anlar. ben de bu yalnızlığı çoğalttım pek sosyal gereksinme duymuyorum artık. yalnızlık aslında çocukluğumdan beri sanki benim kaderim. alışkınım. evde oyalanabiliyorum olumsuz düşünceler üretip oturmuyorum, ilgileniyorum bişilerle. psikopatlığa varabilen bir ruh hali taşımıyorum. olurda dışarıya çıkar bi yerlere gidersem de arkadaşlıklarım olabiliyor....

[juanpr]

bir sfli olarak en rahat hissettiğim anlar topluluk dışında yalnız olduğum anlar. ben de bu yalnızlığı çoğalttım pek sosyal gereksinme duymuyorum artık. yalnızlık aslında çocukluğumdan beri sanki benim kaderim. alışkınım. evde oyalanabiliyorum olumsuz düşünceler üretip oturmuyorum, ilgileniyorum bişilerle. psikopatlığa varabilen bir ruh hali taşımıyorum. olurda dışarıya çıkar bi yerlere gidersem de arkadaşlıklarım olabiliyor....

öyle bir ruh hali taşımıyosundur elbet,ben fazla yalnızlıgın getirebilecegi sonuclara değinmek istedim..

ben mesela uzun süre yalnız kaldıgım zaman kendimi kötü hissediyorum,sorunlarımla başbaşa kalıyorum,iyice boşlukta hissediyorum kendimi..
günü ve zamanı cok cabuk ve boş tüketiyorum,sağda solda oyalanarak geçiyo,sonra kendime kızıyorum napıyorum böyle diye..

[rüzgar]

bir sfli olarak en rahat hissettiğim anlar topluluk dışında yalnız olduğum anlar. ben de bu yalnızlığı çoğalttım pek sosyal gereksinme duymuyorum artık. yalnızlık aslında çocukluğumdan beri sanki benim kaderim. alışkınım. evde oyalanabiliyorum olumsuz düşünceler üretip oturmuyorum, ilgileniyorum bişilerle. psikopatlığa varabilen bir ruh hali taşımıyorum. olurda dışarıya çıkar bi yerlere gidersem de arkadaşlıklarım olabiliyor....

öyle bir ruh hali taşımıyosundur elbet,ben fazla yalnızlıgın getirebilecegi sonuclara değinmek istedim..

ben mesela uzun süre yalnız kaldıgım zaman kendimi kötü hissediyorum,sorunlarımla başbaşa kalıyorum,iyice boşlukta hissediyorum kendimi..
günü ve zamanı cok cabuk ve boş tüketiyorum,sağda solda oyalanarak geçiyo,sonra kendime kızıyorum napıyorum böyle diye..

asosyallikten istifa etmeye karar verdim juanpr... normal insanlar gibi cafelerde takılcam uzun yürüyüşler yapacağım eve sadece uyumak için gelmek daha iyi.zaten bahar geliyor kışın evde oturmak daha kolaydı saatler de ileri alınınca depresyona giriyorum. eski arkadaşlarımı arayacağım. bi çok insan ben aramıyorum diye küskün.