Sosyal-Fobi.net , Sosyal Fobililerin buluşma noktası

en zorundan başlamak gerek bence.gerçekten çözüm için etkili en fazla bir kez rezil olursunuz kaybedecek ne var ki?

Geçen sene Haziran ayında Ankara Ankamall Salonunda müzik kursunun orkestrası ile katılmıştım. Yaklaşık 400-500 kişi karşıda, doğrudan sizi izliyor. Ama siz onları göremiyorsunuz. Sahne ışıkları vs. O kadar heyecan olmuyor çünkü hata yapmamak için bir nedeniniz oluyor; enstrümanınız. Eğer diğer etmenlerle ilgilenirseniz hata yapacağınızı biliyorsunuz ve o yüzden "Herkes beni izliyor" gibi bir yanılgıya kapılmıyorsunuz. Yani bir kafe ortamı sahneden daha gerici olabiliyor, bana göre.

Sahne değil de, 97 yılında yerel bir radyoda program yapmıştım..

Normalde kimse canlı yayına alışık olmadığı için, adayları yavaş yavaş eğitiyorlar..
Önce yayın yapmadan konuştum, ses kaydı yapıldı sadece..
Ardından yayında şarkı aralarında "sıradaki parça şu" tarzı basmakalıp şeyler söylettiler..
En son aşamada ise artık programım için her gün yeni konular bulmaya ve monolog şeklinde dinleyiciyle konuşmaya başladım..

Güzeldi.. Kendime güvenim artmıştı ve konuşma yeteneğimde inanılmaz bir gelişme olmuştu..

Tek faydası bu değil tabi..
İnternetin ve mp3'lerin henüz yaygınlaşmadığı, albümlerin para ile satın alındığı o dönemde, radyonun arşivinden kendime epey kaset kopyalamıştım..

30 kişinin önüne çıkamıyorum sahne mi

Kimi insan rezil olduğu halde her fırsatta sahneye çıkıp bir şeyler saçmalayabiliyor. İşin garip tarafı, adam rezil olduğunun bile farkında değil, hatta sahneden indikten sonra yüz ifadesine bakınca dünyayı kurtarmış gibi kendisiyle gurur duyduğunu bile düşünebiliyorsun. Buna deli cesareti mi, ahmak cesareti mi ne öyle bir şey deniyordu.

Ama her şeye rağmen bize helal olsun demek düşüyor. Helal olsun...

bir gün mutlaka yazdı:Kimi insan rezil olduğu halde her fırsatta sahneye çıkıp bir şeyler saçmalayabiliyor. İşin garip tarafı, adam rezil olduğunun bile farkında değil, hatta sahneden indikten sonra yüz ifadesine bakınca dünyayı kurtarmış gibi kendisiyle gurur duyduğunu bile düşünebiliyorsun. Buna deli cesareti mi, ahmak cesareti mi ne öyle bir şey deniyordu.

Ama her şeye rağmen bize helal olsun demek düşüyor. Helal olsun...

bende o insanların azmine hayranım yüzüne tükürse izleyici gene banamısın demez, illaki bir gün şansının dönecegine hakettigi yere gelecegine inanırlar.. bakınız: AJDAR

Muhterem Hayalet yazdı:

bir gün mutlaka yazdı:Kimi insan rezil olduğu halde her fırsatta sahneye çıkıp bir şeyler saçmalayabiliyor. İşin garip tarafı, adam rezil olduğunun bile farkında değil, hatta sahneden indikten sonra yüz ifadesine bakınca dünyayı kurtarmış gibi kendisiyle gurur duyduğunu bile düşünebiliyorsun. Buna deli cesareti mi, ahmak cesareti mi ne öyle bir şey deniyordu.

Ama her şeye rağmen bize helal olsun demek düşüyor. Helal olsun...

bende o insanların azmine hayranım yüzüne tükürse izleyici gene banamısın demez, illaki bir gün şansının dönecegine hakettigi yere gelecegine inanırlar.. bakınız: AJDAR

Ajdar zaten o bahsettiğim gurubun imparatoru.

"en fazla rezil olursunuz kaybedecek ne varki"

boyle dusunebilseydik zaten sf'li olmazdik..

Sf'li olmasaydımda ajdar olsaydım, medya maymunları gibi insanlar dalga geçseydi, nasılsa kafaya takmıyor onlar geniş, rahat relax
şahdamar diye bagıra bagıra dolaşmaya razıydım.. lisedeki simittttt der gibi .. ajdarın ki bile benim şu hayatımdan iyidir.. adama koymadıktan sonra kim ne derse demiş boş... sonucta adam kendini star hissediyor, e zaten sf ve depresyon için telkinlerde filanda ben iyiyim söyleyim boyleyım basarılıyım fılan dıye gaz vermıyormu.. ajdarda ben starım dıye telkın edıyor demekkı ... insan kendını nasıl goruyorsa öyleyse ajdarda star hıssedıyorsa star demekki

begen butonu yok malesef