gerçekten imkansız değil.
Gönderilme zamanı: 18 Mar 2006, 20:10
Herkese merhaba!Ben 19 yaşında sosyal fobiyle başa çıkmaya çalışan biriyim.
her ne kadar yeni gibi gözüksem de bu sitenin varlığından uzun süredir haberim var iyi ki de var.
Belki birilerine umut olur düşüncesiyle hikayemi anlatayım hemen.
Hepimizin adımız gibi bildiği sosyal fobi belirtileri bende de vardı.Ancak bunların bir hastalık belirtisi olduğunu bilmiyordum.Bunları ömrüm boyunca çekmek zorunda olduğum kişilik özelliklerim sanıyordum ta ki bu site karşıma çıkana kadar.Gördüm ki yalnız değilim.Hasta olduğumu burdan öğrendim.İnsan hasta olduğuna sevinir mi?ben sevindim çünkü tüm yaşadıklarım benim kişisel özelliklerim değildi ve hastaysam bunun bi tedavisi de vardı.Ve doktora gittim.Evet doktor onayıyla da sosyal fobili olduğum kabul edildi.İlaç kullanmaya başladım.Yaklaşık altı aydır ilacın dozunu azaltarak kullanıyorum.Bunun yanında performans ödevlerimde oluyordu.Bu hastalıktan gerçekten bir an önce kurtulmak istediğim için zor da olsa bu ödevlerimi yaptım.Her zaman her şey yolunda gitmedi gitmesini de bekliyemezdim yorulduğum yıldığım zamanlar da oldu ama yeniden yola devam etmeyi bilmek gerekti.Ve kalıplaşmış hayata dair kendime dair düşüncelerimi değiştirmeye çalıştım hala da çalışıyorum.Yeni bir şehirde yeni bir okulda devam ediyorum hayatıma sosyal fobime rağmen. Artık kendi başıma alış verişe gidiyor,kendi başıma dışarda yemek yiyebiliyor,satıcılarla ateşli pazarlıklara girebiliyor,yeni insanlarla tanışabiliyor en önemlisi kendi işimi kendim yapabiliyorum.Hala tamamen yenebilmiş değilim ama tedavim devam ediyor.Hiç değilse artık hayattan daha fazla zevk alıyor ve kimseye muhtaç olmamaya çalışıyorum.Evet belki zor,belki çok sabır istiyor ama inanın karşılığını aldığınızda hepsine değiyor.Ben hala savaşıyorum kendi iç topraklarımı kurtarana kadar da savaşıcam.Ne olur siz de kendiniz için aynı savaşı verin.Kendiniz için bir şeyler yapın...
her ne kadar yeni gibi gözüksem de bu sitenin varlığından uzun süredir haberim var iyi ki de var.
Belki birilerine umut olur düşüncesiyle hikayemi anlatayım hemen.
Hepimizin adımız gibi bildiği sosyal fobi belirtileri bende de vardı.Ancak bunların bir hastalık belirtisi olduğunu bilmiyordum.Bunları ömrüm boyunca çekmek zorunda olduğum kişilik özelliklerim sanıyordum ta ki bu site karşıma çıkana kadar.Gördüm ki yalnız değilim.Hasta olduğumu burdan öğrendim.İnsan hasta olduğuna sevinir mi?ben sevindim çünkü tüm yaşadıklarım benim kişisel özelliklerim değildi ve hastaysam bunun bi tedavisi de vardı.Ve doktora gittim.Evet doktor onayıyla da sosyal fobili olduğum kabul edildi.İlaç kullanmaya başladım.Yaklaşık altı aydır ilacın dozunu azaltarak kullanıyorum.Bunun yanında performans ödevlerimde oluyordu.Bu hastalıktan gerçekten bir an önce kurtulmak istediğim için zor da olsa bu ödevlerimi yaptım.Her zaman her şey yolunda gitmedi gitmesini de bekliyemezdim yorulduğum yıldığım zamanlar da oldu ama yeniden yola devam etmeyi bilmek gerekti.Ve kalıplaşmış hayata dair kendime dair düşüncelerimi değiştirmeye çalıştım hala da çalışıyorum.Yeni bir şehirde yeni bir okulda devam ediyorum hayatıma sosyal fobime rağmen. Artık kendi başıma alış verişe gidiyor,kendi başıma dışarda yemek yiyebiliyor,satıcılarla ateşli pazarlıklara girebiliyor,yeni insanlarla tanışabiliyor en önemlisi kendi işimi kendim yapabiliyorum.Hala tamamen yenebilmiş değilim ama tedavim devam ediyor.Hiç değilse artık hayattan daha fazla zevk alıyor ve kimseye muhtaç olmamaya çalışıyorum.Evet belki zor,belki çok sabır istiyor ama inanın karşılığını aldığınızda hepsine değiyor.Ben hala savaşıyorum kendi iç topraklarımı kurtarana kadar da savaşıcam.Ne olur siz de kendiniz için aynı savaşı verin.Kendiniz için bir şeyler yapın...
))