mutluyum, kendimi buldum

Sosyal fobiyi yenenler..Hastalığı yenme sürecinde yaşadıklarınız..Söylemek istedikleriniz..
Cevapla
senem
Mesajlar: 1
Kayıt: 26 Kas 2013, 11:50

mutluyum, kendimi buldum

Mesaj gönderen senem »

Merhaba herkese,

bu forumda yeniyim, ama kendimi içtenlikle anlattığımda kimsenin beni yadırgamayacağına inanıyorum.

ben sosyal fobi sahibi bi insandım, hala öyleyim. ama günden güne minik minik katettiğim aşamalara geçenlerde dönüp bir baktım ki, dğeilim yahu neredeyse değilim :)

geçtiğimiz 1-2 yıl içinde çok değiştim. iyi anlamda. bu değişimlerin büyük bir kısmı da kendi iç meselelerimin dışarıya yansımasıyla ilgiliydi. bu herşeyi etkilediği gibi insanlarla olan iletişimimi de etkiledi.

en sık görülen semptomum el titremesiydi. yeni biriyle, hatta ne yenisi çok yakınım olmayan herhangi biriyle konuşacağım zaman ellerim titrerdi. iki lafı bir araya getiremezdim.
şimdi sokaktaki insanlarla bir şekilde etkileşim kurmak için can atıyorum. adres sorduğum zamanlarda bile ufak bir kişisel diyalog yaşıyoruz. sırıtarak uzaklaşıyorum bu sefer, çünkü bir insanla anlaşmak çok güzel :)

hele hele hoşlandığım bir çocukla konuşacak olsam, eyvaah! konuşmanın sonunda kendi kendime "şunu nasıl dedim ben yaaa!" "of ya bi de ne dediiiiim" diye düşünür kafayı yerdim. ve haksız yere değil ha, saççççmasapan şeyler söylerdim bir şey söylemiş olmak için.
şimdi birinden mi hoşlanıyorum, hemen yanında bitiyorum. ). ilk adımı atmaya bile çekinmiyorum. diyorum ki içimden, "senem, en kötü ne olabilir? seninle görüşmek istemediğini belirtir. bu seninle ilgili kötü birşeyi göstermez, sadece o insanın ilgisini çekmediğini gösterir. ben kendimi herkesin aşık olacağı biri olarak görmüyorum ki, reddedilmek olağan dışı değil."

otobüste tanıdığım birini gördüğümde, o beni görmeden başka bir yere oturmaya, ya da ilerleyip geçmeye çalışırdım.
şimdi ise yanımdaki tanımadığım insanla sohbet ediyorum. keyfim yerindeyse tabii. geçen gün mesela yanımdaki insana İstanbul'da kime oy vereceğini sordum. cevap verdi muhabbet ettik normal bir şekilde.

bir ortamdan tam kalkıyorum mesela, başka biri diyor ki "haydi ben kalkıyorum". beklerdim ki o insan gitsin. bir de gitmesinin üzerinden makul bir zaman geçsin. insanlar demesin ki "niye bilmemkimle birlikte gitmedin?"

beni arabayla gideceğim yere bırakacak bir insan var mesela, bişey uydurup otobüsle giderdim :)

yalnız başıma bi yerdeyim. ölümlerden ölüm beğenirdim.
şimdi keyfime bakıyoruuuum. istersem etrafı izliyorum, istersem kitap okuyorum, istersem sadece oturup bişeyler içip düşünüyorum.

ilginçtir ki çevremde de az arkadaşım yoktu. bir şekilde bir bağ kurabiliyordum ama o insanlarla nadir vakilerde tam olarak rahat edebiliyordum. ama hep toplu halde görüşüyordum. ikili görüşmelerden hep kaçınıyordum. lafın %50'sini üstlenmek benim için en büyük kabustu. neyse ki çok uzun zamandır yakın arkadaşlarım vardı da onlarla kendim olabiliyordum. onlara anlatıyordum bazen. "senem sen nasıl böyle hissedebilirsin? hiç öyle görünmüyorsun. sen sevilen bir insansın, neyden korkuyorsun?" diyorlardı.

Sonra zaman içinde bu konunun üzerine düşünmeyi bıraktım. mümkün oldukça kendimi rahat ettirebileceğim ortamlara girdim ama sorunla ilgili düşünmedim.

Bu dönem içinde ise kendimle ilgili genel olarak kafa yormaya başladım nasıl olduysa. hem kendimle, hem hayatın kendisiyle ilgili. kendimle ve hayatla ilgili bir çok şeyi irdelemeye ve çözümlemeye başladım. bir çok davranışımın, bende rahatsızlık yaratan durumların kaynağına gittim. farkındalık, çözüme giden bir yol ayrımı. kaynağa gittikçe hareketlerimin ayırdında olmaya başladım, değiştirdim güzelleştirdim geliştirdim. e ermedim tabii, var gene dertlerim. ama onları çözmeye hevesim ve enerjim de var. çünkü daha önce başardım.

tek bir yöntem yok bunun için, bir günde değişmeyi beklemeyin. zamana ve kendinize inanın. kendinize küçük hedefler koyun, o hedefi yerine getirmek size mutluluk, umut ve devam azmi versin. zaten hemen gerçekleşmesi mümkün olmayan büyük hedefler koyup umutsuzluğa sürüklenmeyin.

dil öğrenir gibi düşünün. ben şakır şakır almanca konuşmak istiyorum deyip kursa yazıldım. haftasonu boyunca kursa gittim. eve gidip ödevlerimi yaptım. çok çalıştım, çok istiyorum çünkü. ama pazartesi oldu konuşamıyorum hala. o kadar istemek de bir işe yaramıyormuş demek ki ben öğrenemiycem mi demeli.
"bu hafta tanışma cümlelerini öğrenicem" diyip gene çok çalışıp başarılı olsam, bir sonraki haftanın konusu için daha hevesli olmaz mıyım?

*kötü senaryolar kurup kendinizi gaza getirmeyin :)

*sırf konuşmak olsun diye konuşmayın. bazen sessiz kalıp dinlemek, konuşmaktan daha iyidir. dinlemeye konsantre olun, onu iyi yapın, söylenesi şeyler aklınıza kendiliğinden gelir belki.

*söylenesi bişey aklınıza geldiğinde ertelemeyin. inandığınız bir şeyi yapmamaya ya da söylememeye kendinizi ikna etmeyin.

*insan kusurlu bir varlık. karşınızdakinin mükemmel olduğunu düşünmeyin. ki mükemmel olsa bile sizin eksikliklerinizi doğal karşılayacaktır.

*derine inin. mümkünse profesyonel yardım alın. sorunların kaynağını bulun, anahtar da fazla uzakta olamaz.

*kendinizi tanımaya çalışın. tanıdıkça (zamanla tabii), ne istediğiniz ne istemediğiniz kimle nerde olmak ne yapmak istediğiniz netleşecek. bu sizi de kararlı ve net yapacak.

*güzel yönlerinizi bulun. iyi bir huyunuzu farkettikçe not alın. valla hepiniz bir harikasınız, izin verin güzel halleriniz de kendilerini size tanıtsın :)

*kendi kendinize yetmeyi öğrenin. tek başınıza yapabilir miyim diye ölçün, evet çıkarsa yardım istemeden yapın. bu özgüveninizi artıracaktır.
deniz85
Mesajlar: 153
Kayıt: 15 Oca 2011, 02:24

Re: mutluyum, kendimi buldum

Mesaj gönderen deniz85 »

Çok güzel anlatmışsın senem:) teşekkürler...
Kullanıcı avatarı
divercans
Mesajlar: 7
Kayıt: 03 Ara 2013, 23:40

Re: mutluyum, kendimi buldum

Mesaj gönderen divercans »

Gerçekten güzel bir yazı olmuş. Ama bana kalırsa sosyal fobinin altında yatanlara çare değil de biraz onu kontrol edip daha verimli bir insan oluşturma boyutunda yardım sağlayacak öneriler gibi geliyor. Tabi belirli süre yaşamış bir insanı dediğim şekilde değiştirmek de pek kolay olmasa gerek...
özgürlük için...
sayimin
Mesajlar: 76
Kayıt: 17 Haz 2014, 22:06

Re: mutluyum, kendimi buldum

Mesaj gönderen sayimin »

çok güzel bir yazı olmuş, teşekkürler.
Cevapla