Öyle yenilmez böyle yenilir!
Gönderilme zamanı: 16 Ağu 2006, 12:44
Her ne kadar kader gibi görünse de sosyal fobi çözümsüz bir hastalık değil.Bunun en büyük kanıtı 33 koskoca yıl sosyal fobiyi 'dolu dolu' yaşayan bendenizin son 2 yıldır bu illetten neredeyse çok büyük ölçüde kurtulması olarak gösterilebilir.
İşin doğrusu artık iyileşemeyeceğime iyiden iyiye inandığım bir dönemde başladı ilk iyileşme belirtileri.Kalabalıkta başkalarıyla birlikteyken çok yoğun şekilde yaşadığım şiddetli kas gerginliği,sıcak basması,ağız kuruluğu,midede baskı hissi,kızarma,terleme,çarpıntı,ses titremesi gibi istenmeyen olağandışı sızlanmalarımın kademeli olarak azaldığına tanıklık etmeye başladım zamanla.Bu,iyileşme sürecinin başladığının bir göstergesiydi.
Tüm bunlar olurken artık tek başıma sokağa çıkabiliyor,tanımadığım kişilere adres sorabiliyor,tek başıma bir kafede saatlerce oturabiliyor,ağzına kadar dolu bir otobüse binebiliyor,insanların gözlerinin içine bakabiliyor,sokakta ellerim cebimde olmadan, kendimi kasmaksızın,evimin salonundaymışcasına rahatça yürüyebiliyor,Antalya'da tek başına tatil yapabiliyor,kalabalık bir sınıfa en son giren kişi olabiliyordum.Liste uzatılabilir kuşkusuz...
Ama tüm bunların olması bir rastlantı değildi.Öncelikle doktoruma gitmeyi, onun öğütlerini dinlemeyi,verdiği ilaçları DÜZENLİ olarak kullanmayı hiç aksatmadım.Kendimi iyileşeceğime inandırdım,zaten iyileşme belirtilerini bizzat yaşayınca kişi iyileşeceğine daha bir inanıyor,daha bir sıkı sıkıya sarılıyor.Sabrettim.Umudumun kırıldığı anlar olsa da gittiğim yolun doğru yol olduğuna kendimi inandırdım.Çok istedim.Yaşamımın bundan sonrasını insanlardan korkmayan biri olarak sürdürmeyi herşeyden çok istedim.
Ve sonuçta eskisiyle kıyaslanmayacak derecede iyiyim.Evet,hala ufak tefek bazı sorunlarım var ama zaten dünyada sorunsuz insan var mı ki?
Sizler de iyileşebilirsiniz.İsteyin,sabredin,inanın ve MUTLAKA AMA MUTLAKA BİR PSİKİYATRLA İŞBİRLİĞİ YAPIN!
İyileşmek sizlerin de hakkı.Çünkü siz buna değersiniz!........
Emrah
İşin doğrusu artık iyileşemeyeceğime iyiden iyiye inandığım bir dönemde başladı ilk iyileşme belirtileri.Kalabalıkta başkalarıyla birlikteyken çok yoğun şekilde yaşadığım şiddetli kas gerginliği,sıcak basması,ağız kuruluğu,midede baskı hissi,kızarma,terleme,çarpıntı,ses titremesi gibi istenmeyen olağandışı sızlanmalarımın kademeli olarak azaldığına tanıklık etmeye başladım zamanla.Bu,iyileşme sürecinin başladığının bir göstergesiydi.
Tüm bunlar olurken artık tek başıma sokağa çıkabiliyor,tanımadığım kişilere adres sorabiliyor,tek başıma bir kafede saatlerce oturabiliyor,ağzına kadar dolu bir otobüse binebiliyor,insanların gözlerinin içine bakabiliyor,sokakta ellerim cebimde olmadan, kendimi kasmaksızın,evimin salonundaymışcasına rahatça yürüyebiliyor,Antalya'da tek başına tatil yapabiliyor,kalabalık bir sınıfa en son giren kişi olabiliyordum.Liste uzatılabilir kuşkusuz...
Ama tüm bunların olması bir rastlantı değildi.Öncelikle doktoruma gitmeyi, onun öğütlerini dinlemeyi,verdiği ilaçları DÜZENLİ olarak kullanmayı hiç aksatmadım.Kendimi iyileşeceğime inandırdım,zaten iyileşme belirtilerini bizzat yaşayınca kişi iyileşeceğine daha bir inanıyor,daha bir sıkı sıkıya sarılıyor.Sabrettim.Umudumun kırıldığı anlar olsa da gittiğim yolun doğru yol olduğuna kendimi inandırdım.Çok istedim.Yaşamımın bundan sonrasını insanlardan korkmayan biri olarak sürdürmeyi herşeyden çok istedim.
Ve sonuçta eskisiyle kıyaslanmayacak derecede iyiyim.Evet,hala ufak tefek bazı sorunlarım var ama zaten dünyada sorunsuz insan var mı ki?
Sizler de iyileşebilirsiniz.İsteyin,sabredin,inanın ve MUTLAKA AMA MUTLAKA BİR PSİKİYATRLA İŞBİRLİĞİ YAPIN!
İyileşmek sizlerin de hakkı.Çünkü siz buna değersiniz!........
Emrah