SFliyim.Yardıma ihtiyacım var.

[sunlight]

Ben bir SFliyim.5 ay gibi süredir SFyi yaşıyorum.Bunun yenilmesi imkansız birşey olduğunu düşünürken internette panik atak destek forumunda derdimi anlattım.Doktor bana bunun tedavisi enkolay hastalık olduğunu ve az dozda ilaç kullanarak %100 tedavisi olduğunu söyleyince inanamadım.Uzun sürse de ilaç tedavisi %100 başarı sağlar mı?Ayrıca psikiyatıra gidip tedavi olma tutarı hakkında aşağı yukarı bir bilgi alabilir miyim lütfen cevap yazın.Teşekkürler.

[naribeyza]

Ben bir SFliyim.5 ay gibi süredir SFyi yaşıyorum.Bunun yenilmesi imkansız birşey olduğunu düşünürken internette panik atak destek forumunda derdimi anlattım.Doktor bana bunun tedavisi enkolay hastalık olduğunu ve az dozda ilaç kullanarak %100 tedavisi olduğunu söyleyince inanamadım.Uzun sürse de ilaç tedavisi %100 başarı sağlar mı?Ayrıca psikiyatıra gidip tedavi olma tutarı hakkında aşağı yukarı bir bilgi alabilir miyim lütfen cevap yazın.Teşekkürler.

Enef arkadaşım öncelikle hoş geldin.Evet bu hastalığın tedavisi var ama kolaylığı veya zorluğu tedavi yöntemine uzmana göre değiştiği gibi kişiden kişiye de değişiklik gösterebilir.Umutlu olmak güzel ama çok da hayal kurmamak lazım hemen geçeceğine dair.Bu bir süreç.Tedavinin kimde nasıl seyredeceğini de zaman gösterir ancak.Ücretlere gelince o da hastaneye uzmanına göre değişiyo maalesef.Mesela ben seansı 150 ytlden tedavi görürken 50 ytlye tedavi gördüğünü söyleyen arkadaşlar da var.Ama sosyal güvencen falan varsa devlet hastanelerinden de faydalanabilirsin.Sonuçta hepsi doktor.İyisini veya kötüsünü kendi gidip gelerek anlıyo insan özeline veya kurumuna göre belirlenmiyo bence kaliteli uzmanlar.Şimdiden mutluluklar ve şifalar dilerim.

[sunlight]

Benimle ilgilendiğiniz için çok sağolun.Ama aileme bu durumu nasıl anlatacağım bilemiyorum.Düşündüm ki siz bana tavsiye verebilirsiniz.Bu arada siz bir psikiyatrist misiniz?Cevap verirseniz lütfen kendinizi kısaca tanıtabilir misiniz?Kusura bakmayın da bu sitede biraz yeniyim.Bu yüzden kimseyi tanımıyorum. :?

[naribeyza]

Benimle ilgilendiğiniz için çok sağolun.Ama aileme bu durumu nasıl anlatacağım bilemiyorum.Düşündüm ki siz bana tavsiye verebilirsiniz.Bu arada siz bir psikiyatrist misiniz?Cevap verirseniz lütfen kendinizi kısaca tanıtabilir misiniz?Kusura bakmayın da bu sitede biraz yeniyim.Bu yüzden kimseyi tanımıyorum. :?

Hayır ben psikiyatrist değilim.Ben de senin gibi bir sosyal fobi hastasıyım.Ailene öncelikle içtenlikle anlat yaşadığın sıkıntılarını,sorunlarını,bu sıkıntıların senin yaşam kaliteni nasıl düşürdüğünü onlara yaşadığın olayları örnek vererek anlat.Eminim biraz anlayışlı bir aileyse senden önce seni doktora götürmek isteyeceklerdir.Ama gözünü seveyim gittiğin uzman iyi olmazsa senin sorunlarına yeterince cevap falan veremezse hemen ümitsizliğe düşme.Başka uzmanlara gitmeyi dene.Tabi tedavi sürecinde senin çabaların da çok önemli sadece uzmandan mucizeler yaratmasını beklemek çok yanlış olur.Hadi göreyim seni arkadaşım.Biz bu hastalıklasavaşa devam ediyoruz.Sen de aramıza tekrar hoşgeldin.İnşallah en kısa zamanda sorunlarını çözer burada sosyal fobiyi nasıl yendiğini anlatırsın bizlere de.

[ONUR]

merhaba sevgili arkadaşım anladığım kadarıyla sende bizdensin evet ilk bakışta çokta büyük bir şey gibi görünmeyen bir hastalığın pençesine düşmüşsün.uzmanlar,ilaçlar ,telkinler almış başını gidiyor ve sen kime ve neye inanacağını şaşırabilirsin çok normal durumlar bunlar.evet sana psikiyatrist bu hastalığın çok kolay çözümlenecek bir hastalık olduğunu söylemiş.bir kere arkadaşım tamam bu tedavi edilebilir bir hastalık olabilir ama sadece ilaçla olabileceğini düşünme bence duygu durum değişikliği yaşadığın anlarda sana yol gösterecek bir profesyonelin ihtiyacını hissedeceksin buna emin ol bu illet geldiği gibi maalesef kolay gitmiyor izin istemeden hayatına ortak oluyor.her zaman birşeyleri senden daha iyi bilecek ve yapacak birileri olacaktır.şunu unutma yanlız ve kimsesiz değilsin bizler sosyal fobililer olarak burada ve yanındayız.paylaşmak istediğin herşeye açığız kendine ve kalbine iyi bak.

[sunlight]

Biliyor musun?Yanımda sizin gibi dostlar olduğunda cesaretim artıyor.Hala bu hastalık hakkında aileme açılamadım.Ancak onlar beni anlamasa da sizlerin bana her zaman destek vereceğinizi bilmem bana onlarla konuşma cesareti veriyor.Onur,cevap yazdığın için sağol.Sana birşey sorucam.Sen doktora başvurdun mu?Tedavin başladı mı?Bana bu hastalığı yenmek için faydalı olduğunu gördüğün şeyler varsa lütfen anlatır mısın?Görüşürüz.Allah hepimizin yardımcısı olsun.

[*vince_carter*]

Ben bir SFliyim.5 ay gibi süredir SFyi yaşıyorum.

Zannediyorum 5 ay önce SF nin hiçbir belirtileri olmayan biri değildin. O zamanlarda vardı ama son 5 aydır daha da çoğaldı. Çünkü bu hastalık genellikle çocukluktan beri bir çok kişide uzun yıllar boyu insana yerleşen bişey. :weedman: Şu aralar moralim biraz bozuk. Ve daha önceki tecrübelerime dayanarak bu durumlarda fazla başka kişilerle muhatap olmamaya çalışıyorum. Çünkü sinirli olacağımdan onları kırabilirim. En sevmediğim şeydir biriyle polemiğe girmek. Ve çoğu zamanda sanki daha önceden ayarlanmış bir gün mutluyum bir gün mutsuz. Hiçbir sebep yokken mutsuz oluyorum. Sizde de oluyor mu

[naribeyza]

Hiçbir sebep yokken mutsuz oluyorum. Sizde de oluyor mu

Maalesef oluyor.Mesela bugün suratım çok asık.Canım hiçbişey yapmak istemiyo.Halbuki dün iyiydim,bişeyim yokdu ama sanırım bu bilinçaltımızın arada ortaya çıkardığı olumsuz düşüncelerle bizi negatif yönde yönlendirmesi.Ayrıca iki gündür lustrali içmiyorum.Sanırım onun da etkisi var üzerimde :(Bi de ağlamak istiyorum hiç sebep yokken ama biri dokunsun diye bekliyorum.Bi türlü ağlayamadım bu saate kadar :roll:

[MORMELEKŞE]

...bu duygu iniş çıkışları bende de oldukça fazla...ama son zamanlarda dengelemeye çalışıyorum..daha iyiyim..ya bi de uzun zamandır ben de ağlayamıyorum eskisi kadar...bir gariplik seziyorum ama nedir çözemedim...artık mutlu muyum yoksa? :roll:

[kratocvill]

slm,
bence ailene sakım söyleme bu durumunu.ben söylediğime pişman oldu.ailene söyleyince onlar da akrabalrın ve yakınların da bun öğrenecektir.ve sana farklı davranacaklardır.ve insanların senin hakkında ne düşündüklerini daha çok kafaya takarsın.benden sana tavsiye.en yakın arkadaşına bile söyleme bunu.

[erkal]

Merhaba arkadaşım.

Öncelikle ailene söyleme konusunda, ailene söylemelisin. Ben bunu ilk söylediğimde "merak etme geçer" dediler! (ki ailemde 1 akademisyen, 2 doktor var!) Ama ben inat ettim. Sadece psikoloğa gitmek istediğimi ve onlardan bunun maddi külfetini karşılamalarını istedim (o zamanlar ünv. öğrencisiydim.) Sonunda inadım tuttu ve doktora gittim. (çok da iyi oldu.)

Doktor konusunda bana sadece dideral veren bir psikiyatrist yüzünden ben bu tedavi yolunda çok şey kaybettim. Ne olursa olsun sadece ilaçla hele de dideralle hiç geçmiyor bu hastalık. Belki belli süre hafifliyor. Bence önemli olan terapi ve ilaç. bunun için durumun müsaitse psikolog&psikiyatristin beraber çalıştığı yerler var. (ben o zamanlar adapazarında oturmama rağmen ankarada böyle bir yer bulmuştum ve 6 ay boyunca nerdeyse her haftasonu ankaraya gidiyordum.) Bu tip bir yere gitmenin en iyisi olduğunu düşünüyorum. Ama o da olmazsa önce psikoloğa gitmeni öneririm. Çünkü bir şekilde önemli olan psikolojik olarak kontrolü sağlayabilmek..

bu hastalığın maalesef bir anda çözüldüğüne inanmıyorum. Çünkü bir anda olmadı. Ama çabalamak gerekli. Ve inan çabalamaya başlayınca, tedavi yoluna girince herşey değişmeye başlıyor ve sen de bu değişiklikleri çaucak görüyorsun. (zaten sürekli bir değişim olduğu için tedavi sana uzun sürmüş gibi gelmiyor..)