Sanırım çok geç kaldım!?
Sanırım çok geç kaldım!?
İyi günler. Bir gece arkadaşlarla halısaha maçına gittik ve oyunu oynarken eğlenmediğimi farkettim kendimi çok kasıyordum bu bana hep oluyordu. Ne zaman okul maçlarına çıksam(Basketbol) 1000 kişinin karşısına gerçekten zevk alarak istediğim gibi takıma yardım edebilecek şekilde oynayamadım insanlar hep benim için yorum yapıyormuş hep bana bakıyormuş gibi geliyordu. Evet halı saha maçından geri döndüğümüzde saat gece 01:00 di ve internette bunun ne demek olduğunu ataştırıp buldum ve bu forum çıktı karşıma çok ilginçti ilk aradığım anda sitedeki tanımı okuduğumda "bu benim" dedim. Arkadaşlarla iken bir konu açma gibi bir özelliğim yok. Her zaman birilerinin karşısında bir şeyi tecrübe etmekten korkarım. Aileme anlattım yardımcı olmaya çalışıyorlar. Amasya'dayım ve buradaki psikologları tavsiye edeceğinizi sanmıyorum ve şehir dışına sürekli olarak çıkabilmemde olanaksız. Kendi kendime nasıl halledebilirim. 17 yaşındayım ve ÖSS senem çalışıyorum sürekli. Uzun süre nete giremiyorum direk konu açtım özür dilerim. Ama araştırdım benim gibi ufak bir ilde bulunan arkadaş göremedim. Cevaplarını için teşekkürler. İyi günler.
<3 NTOA
'Sanırım çok geç kaldım!?'
Belki de en erken davranan sensin.. Forumun en genci..
Buradaki çoğu kişi sorunu çok geç fark etmiş ve keşke senin yaşında anlasaydık da, çözüm yolları arasaydık diyorlar..
Daha çok gençsin ve erken anlamışsın sorunu.. Bu senin için bir avantaj..
Öncelikle bir doktora gitmelisin.. O neler yapman gerektiğini söyleyecektir..
En büyük çözüm yollarından biri de korkularının üzerine gitmek.. Bunu yap..
Belki de en erken davranan sensin.. Forumun en genci..
Buradaki çoğu kişi sorunu çok geç fark etmiş ve keşke senin yaşında anlasaydık da, çözüm yolları arasaydık diyorlar..
Daha çok gençsin ve erken anlamışsın sorunu.. Bu senin için bir avantaj..
Öncelikle bir doktora gitmelisin.. O neler yapman gerektiğini söyleyecektir..
En büyük çözüm yollarından biri de korkularının üzerine gitmek.. Bunu yap..
ÖLÜMDEN NİYE KORKACAĞIM Kİ?
BEN VARKEN O YOKTUR, O GELİNCE DE BEN OLMAYACAĞIM..
(Montaigne)
BEN VARKEN O YOKTUR, O GELİNCE DE BEN OLMAYACAĞIM..
(Montaigne)
- jack nicholson
- Mesajlar: 3488
- Kayıt: 17 Eyl 2005, 00:30
- Konum: 34
insan ölmediği sürece hiç bir şeye geç kalmaz...hele ki böyle bir rahatsızlık çok farklı yani...kanser olupta daha ne olduğunu anlayamadan hayatının en güzel günlerini yaşayacakken ölen çocukları göz önüne getirirsek ne demek istediğim çok iyi anlaşılır..o yüzden yok yaşım 21 di yok 35 di hiç kimse bir yere geç kalmıyor ey ahali uyanın...bir yere mi yetişiyoruz...eninde sonunda sonumuz zaten tıoprak değil mi......herkes bu derdinden ama geç ama erken kurtulacaktır zaten boşuna dert tasa boşuna...... 8) :roll: ;)
- crvena_zvezda
- Mesajlar: 4035
- Kayıt: 20 Ara 2006, 20:02
Hosgeldin houdini.
Ben digerleri gibi doktora git demeyecegim. Daha gencsin ve ilac bagimliligi yapmadan da bunu halledebilirsin bence.
Durumun cok agir degil gibime geliyor, o nedenle istersen burda biraz takil insanlarin yazilarini oku, ama sakin ola karamsarliga kapilma ve yasadigin duruma bir hastalik adi verme.
Eminim düzeleceksindir, belki yasinin verdigi bir durum belki de kafana taktigin ama kolayca gececek bir durum. Hem ailen de yardimci olacagini söylemis.
Biraz kendini sinavina ver hazirlan derim, arada forumda faydali bölümlerde takil, insanlarin görüslerini oku derim.
Aklima gelen bu simdilik
Ben digerleri gibi doktora git demeyecegim. Daha gencsin ve ilac bagimliligi yapmadan da bunu halledebilirsin bence.
Durumun cok agir degil gibime geliyor, o nedenle istersen burda biraz takil insanlarin yazilarini oku, ama sakin ola karamsarliga kapilma ve yasadigin duruma bir hastalik adi verme.
Eminim düzeleceksindir, belki yasinin verdigi bir durum belki de kafana taktigin ama kolayca gececek bir durum. Hem ailen de yardimci olacagini söylemis.
Biraz kendini sinavina ver hazirlan derim, arada forumda faydali bölümlerde takil, insanlarin görüslerini oku derim.
Aklima gelen bu simdilik
ben de 17 yaşındayım ve bende de halısaha maçı filan yaprken çok kasıyodum kendimi , tesadüfen buldum sf li oldğumu zaten. bazı kişiler yazmış buraya daha çok gençsin vs vs... ancak ben kendimi çok geç farketmiş olarak görüyorum. lise yıllarına şöyle bi bakıyorum da hep sf nin gölgesinde kalmışım maalesef. ama karamsarlık yok! bu iğrenç şeyden kurtulana dek savaşa devam!!
Merhaba Houdini,
Biraz klişe olacak belki ama,inanın hiçbirşey için geç değil.Hele de sosyal fobi gibi tedavisi olan bir hastalık(bu sözcükten hoşlanmamama rağmen zorunlu olarak kullanıyorum) için.Ancak tek başına üstesinden gelebilmeniz -kanımca- söz konusu değil.Evet,kişisel çabalar gerekli ve de önemli,ama bunun yanısıra 'doğru' psikiyatr(ist) gözetiminde BİLİNÇLİ VE DÜZENLİ(KESİNLİKLE KULAKTAN DOLMA BİLGİLERLE DEĞİL) ilaç tedavisi bu işin olmazsa olmazı.Yaşadığınız il'deki -varsa- devlet hastanesine ya da maddi olanaklarınız elverdiği ölçüde Amasya'ya en yakın illerden birindeki devlet hastanesine gidebilir(mi)siniz(?)Sakın umudunuzu yitirmeyin.İyileşeceğinize inanın ve bunun için çabalayın.Bunlar da önemli diğer etmenler kişisel olarak yapabileceğiniz.Başta kendim olmak üzere tanıdığım sosyal fobili arkadaşlardan 'çok büyük çoğunluğu' -sevinerek söylüyorum- eski yaşantılarından çok daha iyi durumdalar.Siz de onlardan biri olabilirsiniz.Sadece biraz gayret.Bol şans!...
Emrah.
Biraz klişe olacak belki ama,inanın hiçbirşey için geç değil.Hele de sosyal fobi gibi tedavisi olan bir hastalık(bu sözcükten hoşlanmamama rağmen zorunlu olarak kullanıyorum) için.Ancak tek başına üstesinden gelebilmeniz -kanımca- söz konusu değil.Evet,kişisel çabalar gerekli ve de önemli,ama bunun yanısıra 'doğru' psikiyatr(ist) gözetiminde BİLİNÇLİ VE DÜZENLİ(KESİNLİKLE KULAKTAN DOLMA BİLGİLERLE DEĞİL) ilaç tedavisi bu işin olmazsa olmazı.Yaşadığınız il'deki -varsa- devlet hastanesine ya da maddi olanaklarınız elverdiği ölçüde Amasya'ya en yakın illerden birindeki devlet hastanesine gidebilir(mi)siniz(?)Sakın umudunuzu yitirmeyin.İyileşeceğinize inanın ve bunun için çabalayın.Bunlar da önemli diğer etmenler kişisel olarak yapabileceğiniz.Başta kendim olmak üzere tanıdığım sosyal fobili arkadaşlardan 'çok büyük çoğunluğu' -sevinerek söylüyorum- eski yaşantılarından çok daha iyi durumdalar.Siz de onlardan biri olabilirsiniz.Sadece biraz gayret.Bol şans!...
Emrah.