Bulamıyordu.Halbuki az önce çantasına koymuştu.Yoktu işte,yoktu...Lanet olası şey nereye gitmişti.Onu şimdi, hemen çıkarıp vermeliydi.Ama yoktu.Adam:”Bayan, kartınız.” dedi.
“Bulamıyorum.” dedi bayan.”Halbuki,halbuki az önce kendi ellerimle koymuştum çantama”.Adam derin bakışlarla kadını süzdü.”Hanfendi” dedi.”Biliyorsunuz ki buraya kartınız olmadan giremezsiniz”.Kadın ellerini saçlarının arasına sokarak gökyüzüne baktı.Bu olamazdı.Hiç de sırası değildi.Birşeyler, sanki birşeyler onu bugün buraya girememesi için zorlamıştı.Sabahtan beri herşey ters gidiyordu...
to be continued...
to be continued...
Acıyı , acımasızlığı ve mecburiyeti sevmezdi insan...Ve sadece gerçeğe inanırdı...Fakat sadece iki gerçek vardı hayat ve ölüm...Hayat acımasız , ölümse acıydı...Ve insan sevmeye mecburdu..!
...
...
Re: to be continued...
...Macit çok zeki bir adamdı.Her türlü tehlikeye karşı her an tetikteydi.Gözünden hiç bir şeyi kaçırmazdı.Lakin bir yaz günü gözüne doğru ilerleyen o misket büyüklüğündeki taşı görememişti.O adi velet, Macit gözünü tutmuş kıvranırken hala sırıtıyordu.Macit o günden beri çocuklardan nefret ederdi.
Kör Macit yine sabahın altısında aniden yatağından fırladı.Dün gece neler yaptığını hatırlamak için zihnini zorluyordu.Bir kaç kadın gözünün önünden gitmiyordu.Başı ağrıdan çatlayacaktı."Yine çok fazla kaçırmışım." diye geçirdi içinden.Sonra masanın üzerinde duran votka şişesini eline alıp balkona ilerledi.Ardından bir sigara yaktı.Üzeri çıplaktı.Kavruk teni kaslı vücudu simsiyah uzun saçları ve keçi sakalıyla tam bir serseriyi andırıyordu.Zaten kendisine göre de bir serseriydi o.Sigarasının dumanı ciğerlerinin içerisinde dolaşırken birden aklına gelen şeyle irkildi.Bugün randevu vardı. O büyük randevu .İçeri gidip çekmeceleri karıştırmaya başladı.Çıldırmış gibiydi.Buralarda bir yerde olmalıydı.Bir hafta önce buraya koyduğundan emindi."Evet!" dedi."İşte buradasın!".Kartı bulduğu için içini sevinç kapladı.Biliyordu ki o olmadan giremeyecekti...
Kör Macit yine sabahın altısında aniden yatağından fırladı.Dün gece neler yaptığını hatırlamak için zihnini zorluyordu.Bir kaç kadın gözünün önünden gitmiyordu.Başı ağrıdan çatlayacaktı."Yine çok fazla kaçırmışım." diye geçirdi içinden.Sonra masanın üzerinde duran votka şişesini eline alıp balkona ilerledi.Ardından bir sigara yaktı.Üzeri çıplaktı.Kavruk teni kaslı vücudu simsiyah uzun saçları ve keçi sakalıyla tam bir serseriyi andırıyordu.Zaten kendisine göre de bir serseriydi o.Sigarasının dumanı ciğerlerinin içerisinde dolaşırken birden aklına gelen şeyle irkildi.Bugün randevu vardı. O büyük randevu .İçeri gidip çekmeceleri karıştırmaya başladı.Çıldırmış gibiydi.Buralarda bir yerde olmalıydı.Bir hafta önce buraya koyduğundan emindi."Evet!" dedi."İşte buradasın!".Kartı bulduğu için içini sevinç kapladı.Biliyordu ki o olmadan giremeyecekti...
Acıyı , acımasızlığı ve mecburiyeti sevmezdi insan...Ve sadece gerçeğe inanırdı...Fakat sadece iki gerçek vardı hayat ve ölüm...Hayat acımasız , ölümse acıydı...Ve insan sevmeye mecburdu..!
...
...