Sosyal-Fobi.net , Sosyal Fobililerin buluşma noktası

Bulutlar birbirine sürtünüp parçalanmış gibi yağıyor kar. Bitmiyor bulut kırıntıları...
Karın şüpheli bir sessizliği var; insan aklındaki seslere dalıyor.
Telefon çalıyor.
Emine diyor ki "Çolpan İlhan’la konuştum." Emine Vatan
gazetesinin hafta sonu ekinde çalışıyor. "Demlenmiş Hayat Tavsiyeleri"
bölümünü hazırlıyor. Yarınki sayıda Çolpan Hanım tavsiyelerini
anlatıyor. Derken son soruya geliniyor soruluyor:
- Peki şimdi ne istersiniz?
- Sadri’nin yaşamasını.
Galiba arada küçük derin bir sessizlik oluyor. Çolpan Hanım devam ediyor:
"Zamanımı doldurmak için Sadri’yi düşünmemek için öyle çok
çalışıyorum ki... Durmadan. Gece eve geliyorum. Uyuyamıyorum. Dün
geceydi saat sabahın üçü. Gün bitecek nihayet. Bir baktım televizyonda
Sadri’nin filmi..."
Çok sevmek birini sizce de çok korkunç bir şey değil mi?
***
Her gelen beraberinde bir gün gidecek olduğu gerçeğini de
getirir. Belki de bu yüzden kimileri kimsenin gelmesini istemeyecektir.
Bir gidişe daha dayanamayacağı için zamanı çalı çırpıyla çaputlu bir
karışıklıkla mühim işler kalabalığıyla ufak tefek heyecanlarla
figüran kalplerle dolduracaktır.
Çünkü insanı birini sevmeden önceki halinden çok daha yalnız bırakır birinin gitmesi.
Zaten belki de bir öncenin olduğunu unutabilir kişi. Sabah nasıl
kalkardın sen o gelmeden önce? Gece ne yapardın o hiç yokken? Sen
kimdin ki zaten? Nasıl bir şeydin ki sen?
İnsan kendinin ne olduğunu bile unutabilir bazen.
Birini sevmek sizce de çok korkunç bir şey değil midir sırf bu yüzden?
***
Ya da belki de hiç gitmez hiç bitmez...
İnsanlar nasıl bundan korkmaz?
Düşünsenize bir ömürde sadece bir hayat!
Başladığı gibi bitecek bir hikâye başından sonuna. Serim düğüm sonuç ve güle güle bütün bir hayat tek bir kişiyle...
Oysa hayat tek bir hikâyeden ibaret olamayacak kadar geniş ve
derindir herhalde... Tek birini sevmekle nihayet bulacaksa hayatın...
Düşünsene elindeki tek bir hayatı birine bütün bu dünya kalabalığı
içinde bir tek kişiye vermek...
Yok yok; dünyanın en korkunç şeyidir birini sevmek.
***
İnsan kendi gözünden çıkan ışığı görür gözünün parladığını bilir.
O seviyor diye kendini seversin birden gün boyu pamuklar içinde. Kötü
rüya gördüğünde uyandırıp hemen... Sonra uyuyuverirsin daha o "Geçti
geçti" derken. Komik şeyler olur evin koridorlarında tam günün
beklenmedik bir noktasında. "Ben şimdi ne yapayım?" dersin insanlıkla
baş edemediğin anlarda. Hiç olmasa evde bir nefes olur. Sabah
kalktığında komik rüyanı anlatacak biri. Kahvaltıda iki yumurta. Uzun
yolculuklardan döndüğünde evde yanan kombi "Yorgunum" diyecek biri.
Bunlar olmadığında... Bilirsiniz tepside kahvaltı demlikte hep
arta kalan çay uykuya dalarken kulak tırmalayan kendi nefesinin sesi
bir gün yalnız ölme endişesi... "Ben nasıl yaşıyordum ondan önce?"
tedirginliği.
Dünyanın en korkunç şeyidir sevmek birisini.

mutlu mu olmalıyım bilemedim. şükretmeliyim sanırım hüda bana bu korkunç şeyden vermediği için..
not: yazıyı okumadım başlığa yorum yaptım. b

Sevmek sevilmek güzeldir Ruh ikizini bulduğuna inanınca insanın morali herşeyi yükselir Daha bulamasak da umudumuz var Aşk bir nevi rus ruleti gibidir Yükselirsin uçarsın ama sonra ayrılık veya reddedilme olunca çakılırsın O zaman insan berbat hisseder Birkaç tane güzel başlayan ilişkimi bu sebeplerden noktaladım Fazla çabalamadım diyeyim Bazen sevilecek neyim var derim; bazen de aynanın karşısında saçıma jöle yaparken gözlerimdeki güveni izlerim İkizler burcu olmamdan dolayı değişkenim

Yazi güzel 3. kisim biraz gereksiz ama diğer bölümler çok güzel.Okumalisin bence.

Ve evet çok sevdiğin birini bulup sonra onu bi şekilde kaybetmenin acisini duymaktansa öyle yaşayaip gitmek haline şükretmek daha iyi gibi:/

sevmek yaşamın diğer adı. nasıl yaşamımıza son veremiyor bişiler bizi kendimizi yoketmekten alıkoyuyorsa, sevmekte getireceği her türlü acıya rağmen vazgeçemediğimiz bir duygu, canlıların tümü sevgiyle ayakta kalıyor.

bir gün arkadaşlarımla çimlerin üzerine oturmuştuk..bunun nedeni piknik yapmamızdı..piknik yapmamızın nedeni ise havanın güneşli olmasıydı..arkadaşım agzındaki lokmayı bitirdikten sonra bana yöneldi..bana sevmeyi öğretirmisin dedi..bu ani bir soru değildi..bir suredir bu soruyu bekliyordum..benim altıncı hislerim kuvvetlidir..en uygun anı değerlendirmişti..sevmek dedim..vurgulu bir şekilde..elbette bu klasik bir giristi..lakin en doğru başlangıç biçimiydi..bazen hiç ummadığımız şeyler gerçek çıkabiliyor..arkadaşlarımın bunu da oğrenmesi gerekiyordu..aynı anda çeşitli bilgiler vermek..bu tam bana göreydi..sevmek, su içmektir diye devam ettim..dikkatleri iyice cekmistim..buradaki dikkatten kasıt duyguların tahrik edilmesiydi..ve ara vermeden şu sözler agzımdan dükülüverdi..bakalım..yaşamın perspektif yaklasımıyla anlasılamayan her türlü olgunun asıl koruyucusu sevmek değil midir? hayat agacında vurulamayan bir satır imgenin derinliginde enerjisizlik anlayışıyla olsa bile eylemsizlik suyunda yıkanan bir kulturel tasarım ya da bir spesifik durumun denge yaklaşımında entellektuel bir algı yaratmasıyla kaybolmayan ve iradeleşen özgürlüğün seslenişinden kasıtsızlık çıkarılabilir mi?..sözlerimi bitirdim ve değerli basımı kaldırdım..etrafımızda toplanan insan yığınlarının golgesi uzerimize vuruyordu..arkadaslarım sözlerimin etkisiyle eve gidip dusuncelere dalmak, sevmenin asıllığını ve asılsızlığını bulabilmek için arastırmalar yapmak istediklerini soylediler..şu pastaları yiyelim ve kalkalım dedim..ki arkadaşlarıma midenin değerini sık sık anlatırdım..hepsi oldukça guzel yiyecekler yapmayı ogrenmislerdi..dusunce ortamlarımızı renklendirmeyi çok severlerdi.

daha beteri var en korkuncu, "sevilmeden sevmek"

What is(iz) this(thiz)?
It is(iz) a biz.

Anlayan anladı.Anlamayan patates soysun

tekinya yazdı:What is(iz) this(thiz)?
It is(iz) a biz.

Anlayan anladı.Anlamayan patates soysun :p

Patatesi salata bile yaptım ama anlamadım. Neymiş, kim ölmüş?

hepimiz ölmüşüz demek istiyor sanırım..

Çünkü insanı birini sevmeden önceki halinden çok daha yalnız bırakır birinin gitmesi.

O birileri giderken sadece içinden dersin gitme diye.Şuanda da içime oturuverdi bu güzel duygular.

sevmekte sevilmekte , yemek yemek gibi ihtiyaçlar..fakat insan yemek yemeği abarttığı gibi sevme-sevilmeyide abartıyor, araç olmaktan çıkarıp amaç yapıyor, olay orda kopuyor

amaö araş falan bilmem. sevilmek de şu an umrumda değil. sadece sevmek bile bana yetecek gbi. ama kimiÜ? yok etrafımda sevebileceğim bir.

Karşılıksız sevmek,yıllar geçsede unutamamak en kötüsü.Aşka inanmazdım,forumdaki arkadaşların çoğu inanmıyor sanırım.Ama aşık olmak inanın bambaşka birşey.Acı versede,karşılıksız bile olsa onun hayal etmek sonsuz huzur veriyor insana.Onu senede bir gün görürseniz bile aylarca kendinize gelemiyorsunuz mesela.Bir türlü kurtulamıyorum.Birini sevin,ama asla aşık olmayın.Kendi derdim yetmezmiş gibi ,birde başkasını dert etme derdim...Ne bilim yinede seviyorum.Ona söylemiyorum,bari buraya yazayım.