İstedim Bugün

[ağaç85]

Koyunlar gördüm bugün, Kurban Bayramı'na hazırlanan. Öyle umursamazlardı ki, sanki ölecek onlar değilmiş gibi. Onlardan biri olmak istedim bugün. Öyle umursamaz. Tek yaptığım yemek, yediklerimi çıkarmak, uyumak olsun istedim. Aylar sonra öleceğim bile umrumda olmasın istedim.

Koyunların bulunduğu yerin köşesindeki evin bahçe duvarında mavi bir yazı gördüm, "Hüseyin" yazmış birisi. Kendi adını mı yazdı bir erkek yoksa bir kız sevdiğinin adını mı yazmış bilemedim. Hüseyin olmak istedim bugün. Oradan geçtikçe, adımı gördüğümde, yüzümde bir gülümseme belirsin diye. Herkes o Hüseyin olduğumu bilsin, ama bu hiç umrumda olmasın diye. Yazıyı gördükçe, kibirle özgüvenim artsın diye.

Evin bulunduğu yolda ilerlerken, kocaman yaşlı bir çınar gördüm. Yaşlı, kocaman bir çınar olmak istedim bugün. Rüzgarın bana aşık olduğuna inanmak istedim. Rüzgar sadece benim için esiyor, sadece benim yapraklarımla öpüşmek için onca yolu kat ediyor diye düşünmek istedim. Sonbaharın gelişini herkesten önce fark etmek istedim dökülen yapraklarımla.

Sonbahar. Sonbahar olmak istedim bugün. Varlığım her şekilde belli olsun; ama kimse beni göremesin istedim. Kimileri ben gelince hüzünlensin, kimisi de nedensiz mutluluklara kapılsın istedim.

Bir çocuk gördüm bugün 1,5 yaşında. Hasta. Küçücük, büyüyememiş. Konuşamıyor. Arada bağırıyor, sanki isyan eder gibi. Ne dediği anlaşılmyor, onu yaratan anlıyor mu ne dediğini merak ettim. Hasta çocuk olmak istedim bugün, ama şartla. Benim bedenimi alacak o. Tanrı'yla anlaşma yapmak istedim. Hak edene, hak ettiği bedeni vermesini söylemek istedim. Söyleyemedim.

[var]

"Tanrı'yla anlaşma" ilginç bir ifade. Umarım, bu konu da maymun hikayesine dönmez.

Ben de belki de birazdan konuya atlayacak olanlar gibi, mesajın tamammını okumayıp, son cümleye takıldım ve şöyle düşündüm. Hepimiz hatırlamasak da, bilmesek de Tanrı ile yapmış olduğumuz bir sözleşme yüzünden/sayesinde (yaşanan hayatı cefa/sefa diye algılamaya bağlı olarak değişir) var olmadık mı? Her ne kadar, dünyaya geldikten sonra karmaşıklaştırmaya çabalamışsak da kurallar sözleşmenin maddeleriyle sabit. Tek yapmamız gereken anımsamak.

[caferali]

"Tanrı'yla anlaşma" ilginç bir ifade. Umarım, bu konu da maymun hikayesine dönmez.

Ben de belki de birazdan konuya atlayacak olanlar gibi, mesajın tamammını okumayıp, son cümleye takıldım ve şöyle düşündüm. Hepimiz hatırlamasak da, bilmesek de Tanrı ile yapmış olduğumuz bir sözleşme yüzünden/sayesinde (yaşanan hayatı cefa/sefa diye algılamaya bağlı olarak değişir) var olmadık mı? Her ne kadar, dünyaya geldikten sonra karmaşıklaştırmaya çabalamışsak da kurallar sözleşmenin maddeleriyle sabit. Tek yapmamız gereken anımsamak.

Henüz var olmamışken nasıl Tanrı'yla anlaşma yapmış olabiliriz ki?

[var]

Acaba gerçekten de yok muyduk? Yoksa sadece hafızamız mı yoktu?

[caferali]

Ezelden beri var mıydık yani?

[var]

Bilmem, yok muyduk? Kim bilir?

[mahsunkul]

varlık bir bütündür tektir. bir ağacın 50 kök vermesi ve her kökten 50'şer adet filiz, yine ağacın binler çekirdeğinden her birinden birer adet ağaç çıkarması, görünürde bu ağacı bir ormana benzetebilir. lakin işin aslı farklıdır..

yokluk içersinde madde, zaman ezel ebed gibi kavramlar düşünülemez.. bu kavramlar yaşadığımız madde alemi için geçerlidir.

bu madde alemindeki yok manası bile Allah katında var demektir.. çünkü ezelde dahi Rabbim tarafından biliniyordum. yokta olsam biliniyor olmam, varlığımın bir timsalidir, düşüşünüyor olabilmemde an itibari ile var olduğumun bir göstergesidir..;)