Kıza bir partide rastlamıştı...

[theoutsider]

Kıza bir partide rastlamıştı.. Harika birşeydi. O gün peşinde o kadar
delikanlı vardı ki... Partinin sonunda kızı kahve içmeye davet etti.
Kız parti boyu dikkatini çekmeyen oğlanın davetine şaşırdı ama tam bir
kibarlık gösterisi yaparak kabul etti. Hemen köşedeki şirin kafeye
oturdular.
Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbinin çarpmasından konuşamıyordu.
Onun bu hali kızın da huzurunu kaçırdı...

“Ben artık gideyim” demeye hazırlanırken, delikanlı birden garsonu çağırdı.

“Bana biraz tuz getirir misiniz” dedi. “Kahveme koymak için.”

Yan masalardan bile şaşkın yüzler delikanlıya baktı. Kahveye tuz! Delikanlı
kıpkırmızı oldu utançtan ama tuzu kahvesine döktü ve içmeye başladı.

Kız, merakla “Garip bir ağız tadınız var.” dedi.. Delikanlı anlattı:
“Çocukken
deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında ve denizde oynardım.
Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi. Bu tatla büyüdüm ben.
Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Ne zaman o tuzlu tadı
dilimde hissetsem, çocukluğumu, deniz kenarındaki evimizi ve mutlu
ailemi hatırlıyorum... Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar.
Onları ve evimi öyle özlüyorum ki...”

Bunları söylerken gözleri nemlenmişti delikanlının... Kız dinlediklerinden
çok duygulanmıştı. İçini bu kadar samimi döken, evini, ailesini bu kadar
özleyen bir adam, evi, aileyi seven biri olmalıydı. Evini düşünen, evini
arayan, evini sakınan biri... Ev duyusu olan biri... Kız da konuşmaya
başladı. Onun da evi uzaklardaydı. Çocukluğu gibi...

O da ailesini anlattı. Çok şirin bir sohbet olmuştu... Tatlı ve sıcak.
Ve de bu sohbet öykümüzün harikulade güzel başlangıcı olmuştu tabii...
Buluşmaya devam ettiler ve her güzel öyküde olduğu gibi, prenses,
prensle evlendi. Ve de sonuna kadar çok mutlu yaşadılar. Prenses
ne zaman kahve yapsa prensine içine bir kaşık tuz koydu, hayat boyu...
Onun böyle sevdiğini biliyordu çünkü...

40 yıl sonra, adam dünyaya veda etti. “Ölümümden sonra aç” diye
bir mektup bırakmıştı sevgili karısına. Şöyle diyordu, satırlarında:
“Sevgilim,
bir tanem. Lütfen beni affet. Bütün hayatımızı bir yalan üzerine kurduğum
için beni affet. Sana hayatımda bir tek kere yalan söyledim.. Tuzlu kahvede.

İlk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Öyle heyecanlı ve gergindim ki,
şeker diyecekken ‘Tuz’ çıktı ağzımdan. Sen ve herkes bana bakarken,
değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla devam ettim. Bu yalanın bizim
ilişkimizin temeli olacağı hiç aklıma gelmemişti. Sana gerçeği anlatmayı
defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudan vazgeçtim.
Şimdi ölüyorum ve artık korkmam için hiçbir sebep yok...

İşte gerçek: Ben tuzlu kahve sevmem! O garip ve rezil bir tat.
Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil kahveyi içtim.
Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle olmak hayatımın
en büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlu kahveye borçluydum.
Dünyaya bir daha gelsem, herşeyi yeniden yaşamak, seni yeniden
tanımak ve bütün hayatımı yeniden seninle geçirmek isterim,
ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve içmek zorunda kalsam da...”

Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı. Lafı açıldığında
birgün biri, kadına “Tuzlu kahve nasıl bir şey?” diye soracak oldu..

Gözleri nemlendi kadının...
Çok tatlı!.. dedi...

[naribeyza]

Bu hikayeyi önceden biliyordum ama yine de sonuna kadar okudum şimdi...

[_L_N_]

ben şimdi yine bi üzüntülü ifade eklerdim buraya ama olmaz izci sözü verdim ben bugün...

of vermez olaydım...

[Kararsızım]

süper bi hikaye
inşallah bizim içinde bir ömür tuzlu kahve içecek birisi hayatımıza girer

[WillBeGood]

süper bi hikaye
inşallah bizim içinde bir ömür tuzlu kahve içecek birisi hayatımıza girer

hikayeyi okurken Yeni Türkü'nün Yağmurun Elleri şarkısını dinliyordum hakikaten duygulandım böyle vefalı olabilirmiyim yada böylesini bulabilirmiyim acaba

Kararsızım inşallah inşallah böylesi hayatımıza girer

[rokko]

çok güzel bi öyküymüş gerçekten
herkesin hayatına böyle tuzlu kahveleri tatlandıracak
acıları hafifletecek birilerinin girmesini dilemekten başka bi şey gelmiyor elimden

[marvelgirl]

bu öyküyü okumuştum.etkileyici bayağı :roll:

[azimli]

iyide sonra durumu anlatsa nolurdu sanki? yazık ya üzüldüm adamın haline, bir ömür boyu şekersiz hemde tuzlu kahve içilirmi ıyyy....

[athena]

bende daha önceden okumuştum yinede sonuna kadar okudum ve yine duygulandım...ne mutlu onlara :roll:

[basaq]

ben beğenmedim okurken o kadar kopukluklar var ki yoruyo insanı :?

[deagolbrandybuck]

evet bende daha ömce okumuştum bu hikayeyi gerçekten güzel ve duygulu, yeniden hatırlattığınız için teşekkür ederim....

[düşünceli]

bari sonradan kıvırsaydı.biraz daha az tuz katmasını söyleyebilirdi mesela

[katre]

çok güzelmiş gerçekten

[enkaAAaaz]

Çok güzel. İlk kez okuyorum, merak ediyorum bu hikayeyi yazmak kimin aklına gelmiş. Güzel düşünülmüş. Okurken biir de kendimden bir şeyler görünce gülmekten öldüm.

[selamsız]

Okurken gülmekten öldüm. Heyecanlanıp böyle saçmaladığım çok olur benim de. Ama iyi kıvırmış, ben olsam yapamazdım.