novalis

[SILVERHORSE]

Alman romantikleriyle özdeşleşen “mavi çiçek (die blaue blume)”; olmayanı yaratmayı, ulaşılmazı ulaşılanın sınırına koymayı anlatır. Novalis, Schelegel, Hölderlin, Schelling ve Schleiermacher romantiklerden ilk akla gelenler. Bunların yanına Fichte’ yi ve Goethe’ yi de ekleyebiliriz. - Goethe gerçekten de bir dönem bu devimin içinde yer alır ama sonraları tutkunun krallığının hastalıklı olduğu sonucuna varır ve klasik akıma geri döner.




Mavi çiçek; olmayana yolculuktur; ben’ in büyüsel yönlerini keşfediştir, tinsel bir içselleşme tutkusudur. Tutkunun, hayal gücünün her şeyin üstüne yükselmesi; dünyaya duyguların penceresinden bakma isteği bu içselleştirmenin temel içeriğidir. Öyle bir içselleştirmedir ki bu, kendi dışsallığını doğanın aynasında bulur. Doğa bir aracı olarak içte olanın dışa yansıması, duygun nehrinin ben’ in duvarlarını yıkarak dışa taşmasıdır.- Sanki ben’ in sınırlılığından Tanrı’ nın sonsuzluğuna geçişte bir köprüdür doğa.-




Romantik devimde en ilgi çeken yönlerden birisi de felsefe ve şiir birlikteliğidir. Novalis şiir ve felsefenin ayrılamayacağını söylüyor; Fichte’ nin de etkisiyle düşünmeye dayalı aşkınsal felsefesini mutlak yaratma gücü ve gerçekliğin kendisi olarak gördüğü

“şiir’ e”dayandırıyordu. – karşılaştırma açısından Bataille’ ın İmkansız adlı eseri okunabilir. Orada da imkansıza ulaşmanın yolu olarak şiir önerilir.-




“Mavi çiçek” özellikle Novalis’ in “Heinrich von Ofterdingen” romanında yaşayan karakterin aradığı düşsel dünyanın saf tutku hali olarak belirginleşir. Bu tutku romantik özlemin ve tutkunun şiir-dünyasını yaratması demektir. Şiirsel cennetin yolu böylece açılmış olur. Doğa, dışımızdaki şey olarak, “mavi çiçek’ e” giden başsız ve sonsuz yolun cisimleşmesidir. )





:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:

:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:

:oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:





Mavi Çiçek İçin






Okyanusların en derinleri ile dağların zirvelerinin birleştiği yerlerde açan Mavi Çiçek.

Ben’ in karşısına başkasının dikildiği sınırda kendini sonsuzlaştıran Mavi Çiçek.

Dıştakini şiirselleştiren, doğayı Tanrısallaştıran Mavi Çiçek.

Uzaklara kaçan, karşısındaki ile arasında kalan her şey doldurulsun isteyen Mavi Çiçek.

Doğada saklanarak Tanrı’ ya en yakın olan Mavi Çiçek.

Zamanın ve yerin sınırlarını aşarak göğün ötesindeki dünyaya dokunmak isteyen Mavi Çiçek.

Ötelere açılmanın, öte-sessizliğin yalnızlığına dokunan arı yalnızlık. Mavi Çiçek.

Ölümün içine girmek istemekle yaşama uyanan Mavi Çiçek.




Mavi Çiçek, hiç açmayan, hiç solmayan;


Hep bakılan, gözleri içine alan

.


.
:oops:






.

:oops:
.




ve göklerden dünyaya akan...



:oops:




Ve burada bu şiiri kendisine adadığım Novalis ile, Novalis’ in sözleri ile bitirmek istiyorum.




“ Şiir, yabancı varlığı kendi varlığında çözer.”





“ Gerçek şair, her şeyi bilendir – o küçültülmüş gerçek dünyadır.”





“ Şiir, saltık gerçektir. Bu benim felsefemin özüdür. Bir şey ne kadar şiirselse, o kadar gerçektir."





“ Çiçek açma bütünüyle şiirseldir.”





“ Şiir, bilimler arasında gençliği temsil eder.”


novalis..


:oops:

[epsilon]

“ Çiçek açma bütünüyle şiirseldir.”

: ) cok tatlı bi insanmış..tesekkür ederizzzz.