benim durumum hakkında düşüncelerinizi öğrenmek istiyorum

[lonely guy]

ben şu an 19 yaşındayım. bendeki sf sanırım 9-10 yaşlarında başladı.küçükken erkek arkadaşlarımdan çok kız arkadaşlarım vardı şimdi ise 1 tane bile kız arkadaşım yok. karşı cinse karşı acayip bir soğukluğum var. kardeşim sayılan akrabalarımın kızlarıyla bile konuşamıyorum.kalbim çarpıyor ellerim titriyor, ter basıyor, iki kelimeyi bir araya getiremiyorum, kolay arkadaşlıklar kuramıyorum, toplum içine giremiyorum hep kaçıyorum. yolda yürürken bir tanıdık görsem yolumu değiştiriyorum şimdi benimle konuşur diye.kardeşim sayılan dayımın kızıyla bile konuşamıyorum ya bıktım artık. kurtulmak istiyorum.yine erkeklerle ehhh çok az konuşabiliyorum ama kızlara gelince elim ayağım dolaşıyor diyorum ya dayımın kızıyla bile kjonuşamıyorum. evde duramıyorum ama dışarıda çıkmak istemiyorum canım sıkılıyor. alkol kullanmadığım halde bişey beni alkola itiyor ama kullanmakta istemiyorum. bişeyleri kırıp dökesim geliyor durduk yere. 1 saat evde oturamıyorum ruhum sıkılıyor. birden bir psikopatlık geliyor içimden çözemedim gitti. lütfen ALLAH rızası için yardımcı olun nasıl kurtulabilirim. bir psikiyatriste gitmem gerekiyormu. doğrusu onada gitmeye çekiniyorum. sanki herkes benim hareketlerimi gözlüyormuş gibi geliyor. sanki bi yanlış yapacamda birileride bu yanlışı yüzüme vuracakmış gibi geliyor.psikiyatriste de o yüzden gidemiyorum. benim hakkımda ne düşünürler diye. lütfen yardım edin ne yapmalıyım.ALLAH hepimizi bu dertten kurtarsın...

[Unholy]

"psikiyatriste görünmen gerekir" gibi şartlayıcı bir yorum yapmak zor fakat görünmende fayda var sanırım. sorunlarının derinlerine inip , kaynagının daha da belirginleşmesinde ve bunların çözümünde sana ışık tutabilir. anlattıklarına bakılırsada erkek bir terapiste gidersen daha rahat edersin. ayrıca terapistlerin senin yanlışlarını yüzüne vuracaklarını düşünmüyorum. bence en azından denemekte fayda var belki beklediginden daha iyi bir etkisi olur ki bana öyle geliyor. kendi isteginle bu sorunları aşmaya karar verdigin an terapistten destek almanı tavsiye ederim kısacası.

[lonely guy]

önerilein için çok teşekkür ederim.

[kratocvill]

klişe gibi gelebilir ama kitap okumanı tavsiye ederim.insanın kendiyle yüzleşmesini sağlıyor.özellikel sosyoloji,psikoloji ve klasik tarzda romanları tavsiye ederim.dünyada olup bitenin farkında olmak insanın düşünce ve davranışlarını değiştiriyor.ama ona rağmen çok fazla bi ilerleme kaydedemedim.

[ashparj]

... bir psikiyatriste gitmem gerekiyormu. doğrusu onada gitmeye çekiniyorum. sanki herkes benim hareketlerimi gözlüyormuş gibi geliyor. sanki bi yanlış yapacamda birileride bu yanlışı yüzüme vuracakmış gibi geliyor.psikiyatriste de o yüzden gidemiyorum. benim hakkımda ne düşünürler diye. lütfen yardım edin ne yapmalıyım.ALLAH hepimizi bu dertten kurtarsın...

psikiyatristler bize yardımcı olmk için varlar. Birçok şikayetçi olan var ki onlar da para kazanıyor bi şekilde. ama doğru psikiyatriste gitmek çok önemli. bnm biçok defa kötü denemelerim oldu . Şimdiyse memory center'a gitmeye başladm umarım buradan memnun kalırm. 2. kere bu hft gdicem. inandıgım şey: bende sosyal fobinin bazı özellikleri var ve kesinlikle bunları yenmek istiyorum. Nedenini de biliyorum : lisede başımdan gecen kötü anılar , arkdaşların dalga geçmeleri.. Şimdi düşündüğümde yaşadıklarım çok saçma geliyor ama tekrar yaşarım korkusunu üzerimden atamıyorum. E yenmek de istiyorum. O halde profesyonel yardım almak gerekiyo. hem terapi ( yani o geçmişte yaşadıklarımla yüzleşmek, biriyle paylaşabilmek, alternatif görüş açısının farkına varmam ..) hem de ilaç destegi ile yenebilirim diye düşünüorum.

[papaganvb]

şuaralar kafam çok karışık,bir ay sonra okuduğum şehre o kahrolası üniv.e geri dönmek zorundayım,ama ailem benim bu duruma ne kadar üzüldüğümü,oraya gitmekten ne kadar korktuğumu artık biliyorlar.onlara orada tek bi arkadaşım bile olmadığını ,yalnızken hiçbişey yapamadığım için çok çaresiz durumda olduğumu,eğer okula devam edersem kafayı bile sıyıracağımı anlattım.bana bi fikir sundular,istiyorsan okulunu bırak dediler,ama ben şimdi çok kararsızım :!: çünkü bırakırsam ve devam edersem neler olabileceğini düşündüm,aklım karıştı iyice.eğer okula devam edersem istediğim bi bölümden mezun olucam,ailemin gurur duymasını sağlıycam,kendimi ispatlamış olucam ve buna 2 sene kaldı,ancak bu seneki derslerim grup çalışması gerektiren şeyler ve tek bi arkadaşım bile yok,yani her şartta kalıcam.her gün o sınıfa girdiğimde insanların suratına bile bakmamaya çalışarak zamanın geçmesini bekliycem,herkes gülüp eğlenirken ben hiç çalışmadığım halde inek pozisyonunda dersi bekliycem,belki de geçen yıl yaptığım gibi okula uğrmayıp sene sonunda hocalara yalvarcam :!: :oops: Eğer devam etmezsem;evimden dışarı çıkmak, gerekmedikçe insan içine karışmak zorunda kalmıycam.ama bi yandan da ailemi elaleme rezil etmiş olcam.dedikoducu komşularımız,saçma akrabalrımız bana aileme laf edip üzücekler,yapamadı,bunu bile başaramadı diyecekler.ama bi yandan da huzurlu olucam,kendimi güvende hissedicem. :!: Off yaaa kararsızlık çok kötü yiyip bitiriyor beni.Bazı mesajları okurken okulunu bırakmış ya da okulun bırakmak üzereyken vazgeçmiş arkadaşlar olduğunu gördüm,bana tavsiyelerde bulunursanız çok sevineceğim.O arkadaşlar karar verirken neleri gözönünde bulundurdular,neleri arkalarında ıraktılar,bunları öğrenmek isterim

[BİR ACAYİP ADAM]

psikiyatrist e gitmekten korkma
git kendini anlat
korkularınla yüzleş, neden böyleyimin cevabını bul
bu site senin için iyi bir rehber olabilir
çünkü sitede seninle aynı sorunu yaşayan pek çok kişi var
kişisel gelişim kitapları oku
ama profosyenel yardım almayı ihmal etme
allah yardımcın olsun

[yok]

şuaralar kafam çok karışık,bir ay sonra okuduğum şehre o kahrolası üniv.e geri dönmek zorundayım,ama ailem benim bu duruma ne kadar üzüldüğümü,oraya gitmekten ne kadar korktuğumu artık biliyorlar.onlara orada tek bi arkadaşım bile olmadığını ,yalnızken hiçbişey yapamadığım için çok çaresiz durumda olduğumu,eğer okula devam edersem kafayı bile sıyıracağımı anlattım.bana bi fikir sundular,istiyorsan okulunu bırak dediler,ama ben şimdi çok kararsızım :!: çünkü bırakırsam ve devam edersem neler olabileceğini düşündüm,aklım karıştı iyice.eğer okula devam edersem istediğim bi bölümden mezun olucam,ailemin gurur duymasını sağlıycam,kendimi ispatlamış olucam ve buna 2 sene kaldı,ancak bu seneki derslerim grup çalışması gerektiren şeyler ve tek bi arkadaşım bile yok,yani her şartta kalıcam.her gün o sınıfa girdiğimde insanların suratına bile bakmamaya çalışarak zamanın geçmesini bekliycem,herkes gülüp eğlenirken ben hiç çalışmadığım halde inek pozisyonunda dersi bekliycem,belki de geçen yıl yaptığım gibi okula uğrmayıp sene sonunda hocalara yalvarcam :!: :oops: Eğer devam etmezsem;evimden dışarı çıkmak, gerekmedikçe insan içine karışmak zorunda kalmıycam.ama bi yandan da ailemi elaleme rezil etmiş olcam.dedikoducu komşularımız,saçma akrabalrımız bana aileme laf edip üzücekler,yapamadı,bunu bile başaramadı diyecekler.ama bi yandan da huzurlu olucam,kendimi güvende hissedicem. :!: Off yaaa kararsızlık çok kötü yiyip bitiriyor beni.Bazı mesajları okurken okulunu bırakmış ya da okulun bırakmak üzereyken vazgeçmiş arkadaşlar olduğunu gördüm,bana tavsiyelerde bulunursanız çok sevineceğim.O arkadaşlar karar verirken neleri gözönünde bulundurdular,neleri arkalarında ıraktılar,bunları öğrenmek isterim

2. sinifin ortalarinda ben de okulu birakmayi düsünüyordum. Ama oturdum düsündüm eger okulu birakirsam toplumdan iyice uzaklasip eve kapanacaktim. Bir gün olurda calismak istersem sansim digerlerine nazaran cok az olacakti. Ailem cevrenin söylediklerine cok önem verirdi ve ben okulu biraksaydim onlarin da baskisina ve duygu sömürüsüne katlanmak zorunda kalacaktim. Okul bana daha katlanilir geldi ve devam ettim. 3. sinifta benim gibi (tabii ki o zaman bunun ne oldugunu bilmiyordum) sosyal fobili olan en yakin arkadasimla tanistim. Ve 4. sinifin sonuna kadar da rahat gecti.

[aysa_gül]

nie psikatriste gitmiyosunki inan bana herşey çok kolay hale gelecek. herkes seni izliyomuş gibi gelsede kimin umrunda insanlar artık bu tarz şeyleri eskisinden daha kolay anlayabiliyorlar.( yani psikiyatriste yada psikologa gitmek gibi) yeni biriyle iletişime geçmek zor olabilir psikiatriste alışman zaman alabilir ama inan bu bir anlık zorluğu atlattıktan sonra tüm hayatına yansıyacak genel bir iyileşme olacak :lol:

[emre2801]

ben sf in ruhsal değil beyinsel bi rahatsızlık olduğuna inanıyorum.. haliyle bu da ruh halimize yansıyor... yani beyin kimyasının değişmesi gerekli...