Ailenizle aranız nasıl?

[bulamadim]

gönül rahatlığıyla diyebilirim ki bende olan bu fobinin en büyük sebebi annem. aşırı korumacı, sürekli eleştiren, mükemmel olmamı bekleyen,kendi hatalarını farketmeyen bi tip. mesela orta okuldayken ben, dışarı çıkmama izin vermezdi, arkadaşlarımla gezmeme felan. izlediği haberlerden etkilenip kaçırılmamdan korkardı.veya organlarımın çalınmasından. ve abartırdı komşu kadınları tembihlerdi dışarı çıkarsam söylemelerini isterdi. kendisi çalıştığı için aklı bizde kalırdı. ona göre sürekli evde kalıp her saat başı test çözmem gerekiyodu. hiç bir zaman tatmin edemedik kendisini.ona göre olması gereken tek sosyal aktivitemiz komşularını, akrabalarını ziyaret etmekti.
küçükken öksürdüğümde hasta olduğumda sinirlenir hakaret ederdi milletin içinde. at gibi kişniyo derdi mesela. sürekli acındırma psikolojisiyle yetiştirdi hiç paramız yok doktora gidemeyiz. hasta olmayayım kendime dikkat edeyim diye söylüyodu o bunları kendince. ama bende hep bi yetersizlik kendine acıma duygusu geliştirdi bunlar.
sürekli bi eleştiri sürekli bi aşağılama.
hiç unutmadığım bi şey var. ilkokul 1. sınıftayım okuma yazmayı yeni öğreniyorum. sırf güzel yazmadığım için güzel bi tokat yapıştırmıştı. okadar üzülmüştüm ki onun istediği gibi yazmak için çok uğraşmıştım. böyle böyle mükemmelliyetçi oldum sanırım. bir şey yapmaya karar verdiğimde ya en ince ayrıntısına kadar önem veririm gereksiz abartırım ya da hiç yapmam.
sürekli başkalarıyla kıyaslar, onun gibi ol şunun gibi ol . yav. bi kere de olduğun gibi seviyorum seni demedi.
en ufak şeyden kavga çıkarır, başkalarına anlatır sürekli, başkalarnın yanında utandırıcak şeyler söyler felan.. bütün bunlar yetmezmiş gibi çevremizdeki herkese göre o haklıdır. Çünkü o annedir kutsaldır.o naparsa yapsın katlanmamız gerekir.
sanki çocuk değil köle yetiştiriyolar.
Berbat bi çocukluk geçirdim, annemle babam ayrıldı ben 10 yaşındayken. Ondan önceside berbattı ondan sonrası felaket oldu.
Sizde böyle şeyler yaşadınız mı?

[scarface]

Usta öyle bir şey yaşamadım ama babam her zaman benim hiç bir şey başaramayaca.gima inandı. Lise de saz kursuna yoklamadi beceremem diye. Lise de alan seçerken yabanc dil seçmişreçekti benden sadece ingilizce öğretmeni olurmuş. Ben eşit ağırlık seçtim.
Sonra üni bitti İlla Polis ol dedi. Çünkü a kadrolarından atanacağina inanmıyor.
Her şeyde sen yapamazsın felan gibi söyler. Bütün bunlar sonucu böyle gereksiz utangaç biri olup çıktık.
Zaten isi ve ter sistemimizi kontrol eden sinir sistemi aşırı çalışıyor. Birde hep başarısızlık ile sonuçlanan bir hayat olunca...

[beyazbulut]

bulamadım yazdığın çoğu şey bende ve burdaki biçok kişinin hayatında olan şeyler.kiminin annesi kiminin babası böyle davranıyo.aşırı korumacı tavır,şunu yapamazsın bunu edemezsin diyerek kendine olan güveni yok etme,başkalarının yanında aşağılama,her zaman mükemmeli bekleme ve yaptığınla yetinmeme,başka kişilerle kıyaslama vb... ve bi hatada her zaman ama her zaman sen sorumlu olursun...

ve işte sonuç biz...

İnsan psikolojisinin ne kadar önemli bişi olduğunu geçmişe baktığımda anlıyorum...

hani bi söz varya ağaç yaşken eğilir diye,biz yaşken eğilmişiz ama bazı şeylere çevirme şansımız var.ben bu foruma ilk üye olduğum zamandaki halimi hatırlıyom,bide şimdiki halime bakıyom çok yol katettiğimi görüyom.

Bi yerden başlamak lazım.yaşın kaç bilmiyom ama ben 32 yaşındayım eskiye oranla daha iyiyim ama hala kendini sevmeme var.değersiz hissediom kendimi.sanki bana kötü davranılabilirmiş gibi geliyo.ama böyle olmamalı işte.

şunu unutma yalnız değilsin ve tavsiyem en kısa sürede tedavi için bi adım atman...

[bulamadim]

evet malesef bi çok kişinin ailesi böyle. geçen aldım annemi karşıma ne varsa söyledim içimde kalan, böyle davranmamalısın vs.. ne söylenmesi gerekiyorsa işte. tuhaf, hatasını farkettiği halde hala yaptıklarının savunmasını yapmaya çalıştı tabi. ama ben onuda anlıyorum, onu anlamaya çalışıyorum. her ne kadar o beni anlamaya çalışmasa da hiç bi zaman.
dediğin gibi insan psikolojisinin ne kadar değerli ve önemsenmesi gereken bir şey olduğunu anlayabiliyoruz yaşadıklarımızdan, buda bizim için tecrübe diye düşünüyorum -olumlu yönden bakarsak- en azından bizler evlatlarımıza nasıl davranmamız gerektiğini öğrendik.
değersizlik duygusunu cok iyi biliyorum, hatta bazen insanlar sırf beni aşağılamak için yaşıyolarmış gibi saçma sapan düşüncelere kapılıyorum. bu aralar iyiyim ama insanlarla sık iletişim kurduğumda kendimden nefret etmeye başlıyorum.
tedavi olmayı istiyorum ama beni engelleyen düşüncelerim var. ilaç içmek uyuşmak, uyumak istemiyorum. ayrıca gidersem kendimi ifade edemessem diye korkuyorum. şimdilik böyle işte

[beyazbulut]

tedavi olmayı istiyorum ama beni engelleyen düşüncelerim var. ilaç içmek uyuşmak, uyumak istemiyorum. ayrıca gidersem kendimi ifade edemessem diye korkuyorum. şimdilik böyle işte

her ilaç insanı uyuşturmuyo.daha önce ilaç kullanmadıysan ilk kullandığında olumlu etkisini görürsün bence.tabi bazı sflilerde yan etkiside oluyo ama bende çok aşırı bi yan etki olmadı,en azından hayatımı çok etkileyecek bi yan etkisi olmadı ilaçların.

Kendinide ifade edersin,zaten az çok anlatmaya başlayınca sorunun ne olduğu ortaya çıkıyo.

[brefendi]

senin anlattıkların kadar ağır değildi benimki ama ben de böyle şeyler yaşadım. Ama ailemi de suçlayamıyorum çünkü biliyorum ki onlar bilmiyor bu tarz şeylerin çocuğa zarar verdiğini.

[ats07]

Ayni seyler var azizim. Hicbir zaman destek olmadi. Erken yasta evlendirmisler annemi. Bu sebeple buyuk bi travma gecirmis. Gencligini yasayamamis ve egitimsiz ve kultursuz biri. Haliyle onun da psikolojisi bozuk. Sulaledeki tum isleri anneme yaptirmislar. Dolayisiyla o da acisini bizden cikarmis. Her sinirlendiginde agza alinmayacak laflar ederdi mesela kucukten beri cok buyuk bi korku saldi bana ve o delirecek diye korkardim. Yani denek istedigim sadece sende degil bizdede ayni durum. Bende ayni sen gibi oturdum soyledim ama birsey degismedi cunku o oyle yetismis ve degismeyecek. Anne sevgisi ve saygisi olmadan buyumek cok zor fakat suandan sonra onu degistiremeyecegimize gore kendimizi degistirmeye calismaliyiz veya sf mizle bas etmeye calismaliyiz diye dusunuyorum. Saygilar

[bulamadim]

Ayni seyler var azizim. Hicbir zaman destek olmadi. Erken yasta evlendirmisler annemi. Bu sebeple buyuk bi travma gecirmis. Gencligini yasayamamis ve egitimsiz ve kultursuz biri. Haliyle onun da psikolojisi bozuk. Sulaledeki tum isleri anneme yaptirmislar. Dolayisiyla o da acisini bizden cikarmis. Her sinirlendiginde agza alinmayacak laflar ederdi mesela kucukten beri cok buyuk bi korku saldi bana ve o delirecek diye korkardim. Yani denek istedigim sadece sende degil bizdede ayni durum. Bende ayni sen gibi oturdum soyledim ama birsey degismedi cunku o oyle yetismis ve degismeyecek. Anne sevgisi ve saygisi olmadan buyumek cok zor fakat suandan sonra onu degistiremeyecegimize gore kendimizi degistirmeye calismaliyiz veya sf mizle bas etmeye calismaliyiz diye dusunuyorum. Saygilar

haklısın tşk ederim yazdıkların için, katılıyorum tamamiyle.. onları değiştiremiyoruz. ama şöyle de bişi var, o beni büyüttüğü için ona benzeyen huylarım var. aslında bi insanın kendini değiştirmesi de tamamiyle mümkün müdür? bilmiyorum kafam çok karışık bu konularda. bugun berbat bi haber okudum mesela. http://haber.gazetevatan.com/2-yasindak ... 9/1/gundem haberde ki çocukların durumuna mı üzüleyim aynı şey başıma gelmediği için şükür mü edeyim bilemedim. bildiğim tek bişey varsa o da cahil insanların çocuk sahibi olmaması gerektiği. bunlara önlem alınmasını okadar yürekten istiyorum ki.

[ats07]

Buna ne desem bilemiyorum. . Bu nasil bir caniliktir.. bu nasil bir seref yoksunlugu.. Bu cocuklarda biraktiklari izler asla silinmeyecek. Verilen cezalar da cok az bu memlekette maalesef.. Bu insanlarla ayni sehirde oldugum icin utaniyorum.. Beterin beteri var dedikleri bu olsa gerek. Halimize sukretmeliyiz bence..