acımasızlık

[ea1887]

herkese merhaba,ben de yeni üye oldum ve öğrenmek istediğim,daha doğrusu belkide gözlem ve kıyaslama yapmak istediğim diyeyim,bir şey var,belki birbirimize yardımımız dokunabilir.kendinize karşı acımasız mısınız yada ne kadar merhametiniz var,başka insanlara karşı ne kadar merhametiniz var ve empati kurabiliyor,insanları dinleyebiliyor musunuz?kendinize davranışınızla başkalarına davranışlarınız arasında ne gibi benzerlik ve farklar var ve insan ilişkilerinde sınırlarınız nelerdir?ne yaparsanız haddinizi aştığınızı aşacağınızı düşünürsünüz.anlayamadığım şeyler var ve şu dönemler epey fikre ihtiyacım var,sevgiyle kalın,teşekkürkler şimdiden.

[ea1887]

çok teşekkür ederim,fazla olmazsa şunu da sormak istiyorum;empati kurabildiğiniz insanlara karşı merhametli misiniz ya da insanlara davranışınızla kendinize davranışınız arasında ne kadar fark var?kendim adına empatide önceden iyi miydim bilmiyorum ama çok içime kapandığım zamanlarda insanları dinleyemiyorum bile.sosyal fobi insanı iyi bir gözlemci mi yapıyor yoksa kendi davranışlarından başka hiçbirşeyi düşünemeyecek hale mi getiriyor?sanırım bende şu sıralar ikincisi daha fazla.şu an nispeten daha sağlıklı bir şekilde davranışlarıma anlam verip kendimi anlayabilsem de kendime karşı hala anlayışım yok,insanın anlayabildiği birşeye anlayış göstermekte zorlanabileceğini düşünmemiştim o yüzden merak ediyorum aramızda empati,gözlem ve dinleme yeteneği daha gelişmiş olanlar varsa empati kurabildiğimiz insanlara nasıl davranıyoruz,anlayıp anlayış gösterebildiğimiz insanlar var mı,kendimizi ne kadar anlıyor ve anlayış gösterebiliyoruz,teşekkür ederim tekrar

[ea1887]

bilmiyorum,şu an epey bir problemi aştım sayılır,otobüse binebiliyor,toplu yerlerde tek başıma daha sıklıkla yemek yiyebiliyor,çalışabiliyor,okulum sahne sanatları olduğu için tutukluğum ve konsantrasyon eksikliğim sebebiyle sorunlar yaşasam da okuyabiliyorum,ama hala kendimi sorunlu,hasta ve kötü bir insan olarak görmekten ve istenmediğimi,değişmem gerektiğini düşünmekten vazgeçemedim ve böyle düşünüp kendimi herşeyden geriye çektiğim için de elbette insan ilişkileriyle ilgili bir çok konuda hala çok tutuk ve deneyimsizim ve ne yapacağımı,nasıl davranacağımı bilmediğim için kendimi suçlamaktan vazgeçemiyorum ve insanları da tanımakta,dinlemekte,anlamakta zorlanıyorum.bazen çok yaşlı hissediyorum yada şöyle diyeyim,içimde bir taraf çok yaşlı diğer bir tarafsa korkak bir çocuk gibi,kısacası bir şeyleri başarmış olsam da hala yaptığım hiçbir hata,ağzımdan yanlış çıkan hiçbir söz için kendimi affedemiyorum

[ea1887]

bilmiyorum,bir şekilde hatalarımıza karşı daha affedici olmak gerek,kendimize karşı daha affedici olmak gerek,sonuçta bir sürü insan pot kırıyor,saçmalıyor,kızarıyor,terliyor ama bunun için kendini kaç kişi ne şekilde cezalandırıyor.herkes normal biz niye böyleyiz anlamında söylemiyorum bunu ama kaç kişi saçmaladığı için intahar etmeye kalkıyor,yada kaç kişi kaç kişiye 'ay sen ne saçmasın kalk git öl' tarzı bir şey söylüyor?doğru acımasız insanlar var,halden anlamayan insanlar da ve anlaşılmayacak hallerdeyken hepimiz bu insanları az çok deneyimledik,biliyoruz.ama gerçekten ne kadar,kaç insan birbirlerine ve kendilerine böyle davranıyor,burada takılıyoruz belki biraz,belki buna bir çözüm aramak gerek

[hilall]

bende aşırı derecede empati yapan bir insanım ve de cok merhametliyim insanları kırmamak için özenle kelimeleri seçerek konuşurum. belkıde bundan kaybediyoruz kendimizden cok başkalarını düşünmek ve onlara haddinden cok değer vermek...

[ea1887]

konuşmadan önce çok düşünürüm ama çok düşündüğüm zamanlarda ağzımdan çıkanlar çok düşünülmüş ve anlamlı şeyler olmuyor genelde:)dolayısıyla kırdığım insanlar da oluyor,bir de çok sert konuşuyor ve bakıyorum bazen farkında olmadan.hatırladıkça bir garip oluyor insan ne saçmalıklar,ne zor durumlar,bir yandan kafanın içi sürekli dolu,gülsem gülünecek şeyler,gülmeye çalışıyorum o yüzden.ama genellikle insanları kırmamaya uğraştıkça daha beter hatalar yapmış,kendimi açıklamaya uğraştıkça yanlış anlaşılmışımdır.kontrollü olmanın da bir sınırı,bir dengesi olmalı işte,nasıl ve ne zaman kurulabilirse

[sosyalfobikim]

kendimi yererken çok acımasızım hatta en yakın arkadaşım da bunu söylüyor kendimizi biraz övmeyi bilmeliyiz biz sf lilerin hiç mi iyi yanı yok hepimiz kötü insanlar olduğumuz için mi sf liyiz

[ea1887]

herkes herkes kadar iyi ve kötüdür diyemiyoruz işte,kendime hiçbir zaman bende şu eksik ve bu gelişecek diyemedim mesela,bir şeyi yapamıyorsan kalk git öl mantığındaydım hep.her insan bunu yapmıyor ama hatalarını düzeltmeye çalışan insanlar da var,nasıl biri olursa olsun kendini hayata kapatmayan insanlar da.sonuçta burada kaç kişi kendini hayattan soyutlaması gerekecek kadar ne yapmış olabilir ki?adam öldürmedik,kimseye isteyerek bir zarar vermedik,hırsızlık arsızlık bir şey yapmadık.kimseyi kimseyle kıyaslamak amacıyla yazmıyorum ama bir yandan da ne kötülükler yapıp hala bir yerlerde kendine şans veren insanlar var.ben de kalkıp ağzımdan çıkan saçma olduğunu düşündüğüm bir laf için bile yemek yemeyi kesip kendimi cezalandırıyorum mesela.beynimin içinde ne var arada gerçekten merak ediyorum,beyin değil engizisyon mahkemesi sanki iyi gene sabun falan yapmamışım şimdiye kadar kendimi:Dgülüyorum artık,bir yandan komik bir şey zaten bence,insan kendine niye böyle bakar ki

[sarımodem]

herkese merhaba,ben de yeni üye oldum ve öğrenmek istediğim,daha doğrusu belkide gözlem ve kıyaslama yapmak istediğim diyeyim,bir şey var,belki birbirimize yardımımız dokunabilir.kendinize karşı acımasız mısınız yada ne kadar merhametiniz var,başka insanlara karşı ne kadar merhametiniz var ve empati kurabiliyor,insanları dinleyebiliyor musunuz?kendinize davranışınızla başkalarına davranışlarınız arasında ne gibi benzerlik ve farklar var ve insan ilişkilerinde sınırlarınız nelerdir?ne yaparsanız haddinizi aştığınızı aşacağınızı düşünürsünüz.anlayamadığım şeyler var ve şu dönemler epey fikre ihtiyacım var,sevgiyle kalın,teşekkürkler şimdiden.

kendime acımasızım, her şekilde yerebilirim kendimi. merhametliyim, bu yönümü seviyorum gaddar olmak istemezdim. empati kurabiliyorum ama bazen insanları dinlerken kopup gittiğim oluyor. ne dediğini sonlara doğru söylediklerinden anlıyorum. kendime, aileme çok kötüyüm. ailem beni çekmek zorunda, onlar hiçbir zaman beni bırakmayacaklar diye düşünüyorum. ama arkadaşlarıma çok iyiyim yani onları kırmaktan çekiniyorum yalnızlık korkusu mu sf mi bilmiyorum. aslında ailemle de kavga ediişimin 2. dakikasında pişman oluyorum ama yine de ediyorum duramıyorum. ama söz konusu başkaları olunca incinen benim. sınırlarımı bilmiyorum zaten hayır diyebilsem sınır koycaam :s

[ea1887]

kendime, aileme çok kötüyüm. ailem beni çekmek zorunda, onlar hiçbir zaman beni bırakmayacaklar diye düşünüyorum. ama arkadaşlarıma çok iyiyim yani onları kırmaktan çekiniyorum yalnızlık korkusu mu sf mi bilmiyorum. aslında ailemle de kavga ediişimin 2. dakikasında pişman oluyorum ama yine de ediyorum duramıyorum. ama söz konusu başkaları olunca incinen benim. sınırlarımı bilmiyorum zaten hayır diyebilsem sınır koycaam :s

bunu da ben hiç düşünmemiştim,önceden kötü bir insan olduğum için insanların beni istemediğini,ailemin de bırakacağını düşünürdüm,sonralarıysa insanlar sorunlu olmamın sebebini ailem olarak düşünüp bunu sorgulamaya başlayıp bir şey de bulamayınca herkes ne mal olduğumu görecek diye kendimi saklamaya başladım,aileme karşı da dışarıya karşı da.bu sefer de insanlar onları dışladığımı,güvenmediğimi düşünüp yine kırıldı.sempatik biri değilim,insanlarla bazen sert konuşuyormuşum,soğuk bulur beni insanlar genelde,yada onları beğenmediğimi düşünür,ben de çok düşünürüm kırar mıyım insanları diye ama hiçbir şey de yapmasam kırıyorum sanırım,duruşuyla bakışıyla bile kırıp rahatsız edebiliyor sanırım insan karşısındakini.ben de hayır diyemem mesela,sınırlarım yoktur,kendimi de savunmam hiç,hiçbir insana bana niye kötü davrandığını sormam,kimsenin hiç bir şeyini sorgulamadım,sınamadım şimdiye kadar,sevdiğim hiçbir insanın sevgisini sorgulamam,kimseye beni niye sevmiyorsun demem,sevdiğim birisi beni terk etse niye gittin,kabullenmeye çalışırım her şeyi,benim yüzümden diye düşünürüm ama bana da niye sevdiklerin için bir şey yapmıyorsun,onları sahiplenmiyorsun,kimseyi sevmiyor musun,karakterin mi bozuk diye yine kızıyor,kırılıyor.insanları kırmamak çok zor gerçekten,siz neler yapıyorsunuz insanlar için yada kırmamak için mesela

[sosyalfobikim]

herkese merhaba,ben de yeni üye oldum ve öğrenmek istediğim,daha doğrusu belkide gözlem ve kıyaslama yapmak istediğim diyeyim,bir şey var,belki birbirimize yardımımız dokunabilir.kendinize karşı acımasız mısınız yada ne kadar merhametiniz var,başka insanlara karşı ne kadar merhametiniz var ve empati kurabiliyor,insanları dinleyebiliyor musunuz?kendinize davranışınızla başkalarına davranışlarınız arasında ne gibi benzerlik ve farklar var ve insan ilişkilerinde sınırlarınız nelerdir?ne yaparsanız haddinizi aştığınızı aşacağınızı düşünürsünüz.anlayamadığım şeyler var ve şu dönemler epey fikre ihtiyacım var,sevgiyle kalın,teşekkürkler şimdiden.

kendime acımasızım, her şekilde yerebilirim kendimi. merhametliyim, bu yönümü seviyorum gaddar olmak istemezdim. empati kurabiliyorum ama bazen insanları dinlerken kopup gittiğim oluyor. ne dediğini sonlara doğru söylediklerinden anlıyorum. kendime, aileme çok kötüyüm. ailem beni çekmek zorunda, onlar hiçbir zaman beni bırakmayacaklar diye düşünüyorum. ama arkadaşlarıma çok iyiyim yani onları kırmaktan çekiniyorum yalnızlık korkusu mu sf mi bilmiyorum. aslında ailemle de kavga ediişimin 2. dakikasında pişman oluyorum ama yine de ediyorum duramıyorum. ama söz konusu başkaları olunca incinen benim. sınırlarımı bilmiyorum zaten hayır diyebilsem sınır koycaam :s[/quo

aynı sorun bendede var ailemizde alamadıgımız onayı dışarıda arıyoruz aşırı kıyaslanan hiç onaylanmayan hep bir şeyleri eleştirilen insanlar alarak en büyük sevgi kuşagı aileden alamadıgımız onayı dışarıda alıyoruz dışarıdaki insanlara ve arkadaşlarımıza ödünler veriyoruz buda bizi saf aptal enayi yerine koymalarına neden oluyo hep kabul eden taraf olmamıza her şeyi kabul eden taraf olmamıza sebep oluyo gibim