SF - Kim bunun sorumlusu ?
SF - Kim bunun sorumlusu ?
Daha önceki yazımda SF'nin ortak yanlarını araştırıyorduk. Dikkat ettiğim kadarıyla herkesin ortak olduğu en önemli nokta SF'nin temelinde ailenin yanlış davranması. Bunun ne kadar doğru olduğunu anken gösterecek.
-
- Mesajlar: 2747
- Kayıt: 24 Nis 2007, 16:49
ben "b" dedim cunku kimsenin ailesi mukemmel degil olamaz ayrica ailemi her ne kadar beni uzdulerse de iyi yonleriyle animsamanin beni daha mutlu ve daha saglikli kildigini farkettim. bir de soyle bir yonu var olayin evlenip evden gidince artik cocuklugumun bittigini kesinlikle kavradim. eskiden adeta gecmiste yasardim, yok 5 yil once, yok 10 yil once... kafamin icinde aci veren anilar. simdi siz eminim ne demek istedigimi anliyorsunuzdur.
bence onemli olan, kendi hatalarimizin sorumlulugunu ustlenebilmemiz... sf bir kendini koruma mekanizmasi olarak ortaya cikti... konusmaktan korktuk, aci bir tecrubenin esiginde, bu zirh beynimize erken yaslarda kazindi. hata yapmaktan korktuk, okb olduk. oysa benimle ayni sartlarda yasayan ablalarimda bu hastaliklardan eser yok... demek ki biz kendimiz seciyoruz, hatirlamadigimiz bir zaman ve bir ic konusma sonucunda, bunlari olmayi aslinda farkli bir bilincle "biz" seciyoruz. kurban psikolojisi yasamak guzel bir his ama bir muddet sonra bunu da yemiyoruz... aslinda kizdigimiz, kendimiz'iz ama bunu da itiraf edemiyoruz. bana kalirsa ne zaman ki cuvaldizi kendimize batirmayi, kendimizi son derece dobra ve sert bir sekilde elestirebilirsek o zaman hayat bizim olacak kendimizin gercek anlamda en iyi dostu olacagiz ve baskalari artik bizi incitemeyecek...
bence onemli olan, kendi hatalarimizin sorumlulugunu ustlenebilmemiz... sf bir kendini koruma mekanizmasi olarak ortaya cikti... konusmaktan korktuk, aci bir tecrubenin esiginde, bu zirh beynimize erken yaslarda kazindi. hata yapmaktan korktuk, okb olduk. oysa benimle ayni sartlarda yasayan ablalarimda bu hastaliklardan eser yok... demek ki biz kendimiz seciyoruz, hatirlamadigimiz bir zaman ve bir ic konusma sonucunda, bunlari olmayi aslinda farkli bir bilincle "biz" seciyoruz. kurban psikolojisi yasamak guzel bir his ama bir muddet sonra bunu da yemiyoruz... aslinda kizdigimiz, kendimiz'iz ama bunu da itiraf edemiyoruz. bana kalirsa ne zaman ki cuvaldizi kendimize batirmayi, kendimizi son derece dobra ve sert bir sekilde elestirebilirsek o zaman hayat bizim olacak kendimizin gercek anlamda en iyi dostu olacagiz ve baskalari artik bizi incitemeyecek...
Küçükken çok zeki imişim.. Şu anda düşünüyorum da beni o kadar şımartmışlardı ki bütün sınıf arkadaşlarımı kendimden 1 seviye altta görür olmuştum. Beni övmelerinden ileri gelen aşırı kendini beğenmişlik ve kendini bir üst seviyede görme duygusu yaptı. Ancak hayat ilerledikçe özellikle lisede sorumluluklar arttı ve ben malum eski mükemmelliyetimi gösteremeyince mükemmelliyetçilik arayışlarından ötürü bu hale geldim.. Daha düne kadar sınıfın ileri gelenlerindenken sonradan sınıfta rahat oturamayan, dersleri zayıf hatta ortalamanın altında biri haline geldim.
Şimdi bakıyorum da kim ne başarmışsa kendi isteği ile başarmış. Gerçekten EsRa22'nin de ifade ettiği üzere insanüstü bir varlık yetiştirme çabasında oldular hep. Hatta babam beni zor imkanlarla üst üste özel okula yazdırdı dershanelere verdi.. Belki benim seviyem bir inşaat mühendisi kadarken beni profesör yapmaya çalışıyorlardı.. Şimdi ne oldu o inşaatın bile altına düşmemek için çırpınıyorum..
Şimdi diyeceksiniz baban hiç mi öğrenci olmadı çocuk olmadı diye.. Ne yazık ki olmadı.. Gerçekten çok çalışkan çok iyi huylu bir çocukmuş şimdi aynı huyları küçüklüğümden beridir benden bekliyor. Beni hep kendi küçüklüğüyle kıyaslıyor.. Her gün eleştiriyor.. Başarılı insanlara bakıyorum daha dünkü çocuk okuldan kaçan ve ailesi umursamayan şimdi benden yüksek puanlar alıyor..
Demek ki bir insan kendisi bir şeyleri başarabiliyor. Ailesi onu fazla zorladığında işte böyle benim gibi oluyor.. Şimdi çözüm nedir bir de bunu bulabilsem..
Şimdi bakıyorum da kim ne başarmışsa kendi isteği ile başarmış. Gerçekten EsRa22'nin de ifade ettiği üzere insanüstü bir varlık yetiştirme çabasında oldular hep. Hatta babam beni zor imkanlarla üst üste özel okula yazdırdı dershanelere verdi.. Belki benim seviyem bir inşaat mühendisi kadarken beni profesör yapmaya çalışıyorlardı.. Şimdi ne oldu o inşaatın bile altına düşmemek için çırpınıyorum..
Şimdi diyeceksiniz baban hiç mi öğrenci olmadı çocuk olmadı diye.. Ne yazık ki olmadı.. Gerçekten çok çalışkan çok iyi huylu bir çocukmuş şimdi aynı huyları küçüklüğümden beridir benden bekliyor. Beni hep kendi küçüklüğüyle kıyaslıyor.. Her gün eleştiriyor.. Başarılı insanlara bakıyorum daha dünkü çocuk okuldan kaçan ve ailesi umursamayan şimdi benden yüksek puanlar alıyor..
Demek ki bir insan kendisi bir şeyleri başarabiliyor. Ailesi onu fazla zorladığında işte böyle benim gibi oluyor.. Şimdi çözüm nedir bir de bunu bulabilsem..
bana da ilk 2 secenek uydu, ama temelde aile var tabi. yine de suc yuklemek istemiyorum aileme, hata diyebilirim. sonucta onlar da en iyi oldugunu dusundukleri şekilde yetiştirdiler beni.
---
Büyümeye özenme çocuk
İnsanlar büyüdükçe küçülürler
Üstleri temizlendikçe içleri kirlenir
Büyümeye özenme çocuk
Bir büyürsen küçülemezsin
Büyüme çocuk..
Büyümeye özenme çocuk
İnsanlar büyüdükçe küçülürler
Üstleri temizlendikçe içleri kirlenir
Büyümeye özenme çocuk
Bir büyürsen küçülemezsin
Büyüme çocuk..
- BiR UMUT VAR
- Mesajlar: 2312
- Kayıt: 23 Ara 2006, 15:08
- Konum: kendini unuttuğu yerden
-
- Mesajlar: 39
- Kayıt: 14 Eki 2006, 15:11
Hormonların SF'ye ne kadar etkili olduğunu bilmiyorum ama hormonların SF oluşumuna minimum etki yaptığını sadece kabul edebilirim. Ama bu da, dediğim gibi, çok düşük bir ihtimal. Genel de bana görede aileden kaynaklanır SF.vodoovolkano yazdı:kardeşim kimsenin suçu değil hormonların suçu zaten öle olmasa ilaçlarla düzelemezdik
HEY EVERYONE, I'M A BOY WHO'S 24 YEARS OLD.
Admin YOK: Sen kimsin?
Co. Admin LOVE ME: Bilmem!
Admin YOK: Sen kimsin?
Co. Admin LOVE ME: Bilmem!