tecrübelerim, ben ve anladığım...

Sosyal fobiyi yenmek için uyguladıklarınız..
Cevapla
yeniçocuk

tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen yeniçocuk »

Öncelikle merhaba...

Bu foruma kendimi eskiye göre daha kabullenmiş olarak girdiğime seviniyorum...

Kendi tecrübelerime göre,
hayatta en çok utandığınız, suçluluk duyduğunuz, başkalarının duymasından ödünüzün kopacağı ve tüm dünyanın sizi reddedeceği korkusunu uyandıran en mahrem, gizli sırlarınızı bir yakınınıza ya da güvenip para verdiğiniz bir dr.'a anlatırsanız ne olur?

Size ne olur bilmem ama bana bir şeyler oldu bunu yaptığım zaman.
İlk önce üzerinizden, omuzlarınızdan senelerin birikimi olan ağır psikolojik bir yük kalkıyor, büyük bir rahatlık oluyor.
Herkeste o rahatlama olur ama sflilerde bu rahatlık sf'yi uzun bir süre bitirebiliyor çünkü endişeye neden olan "sırları gizleme telaşı" bitiyor ve beyin korku salgılamaz oluyor...

Ben bunu yaptığım zaman aylarca fobimden kurtularak yaşadım.
Hatta özgüven aşırı geliyor.

Ama sonra yavaş yavaş bu etki azalıyor.

İkinci olarak ilaç...
I ilacını ilk aldığım zamanlar hakikaten beynim uyuştu ve beni rahatlattı...
İlacı ömür boyu kullanmak isterdim ama etkisi daha sonradan azaldı...
İlacı arttırmama rağmen etki etmez oldu...
Bırakmak durumunda kaldım...
Yan etki olarak sadece ara sıra sinirim bozuluyor ve gülüyordum...

Yani en etkili olarak bir "itiraflar" iki "ilaç"...
Çok güzel fobimi birkaç boyunca bitirme noktasına getirdiler neredeyse...

Bunların dışında "din"...
Fazla sayıda zikir, ibadet...
Zihinde sürekli zikir olunca, tekrar olunca yine beyinde anksiyete azalabiliyor...
Bunu da yaşadım...

"nefes" var...
Düzenli nefes alıp vermelerle yine sakinleşme oldu...
Ama sonsuza dek sürekli nefesimi takip edemem değil mi?!

"sigara"...
stresi alır...

"duş"...
bunun gibisi yoktur...

"bira"...
aaa en etkisi bu herhalde...
ama alkolik olma tehlikesi var...

"..."...
etkili ama 24 saat yapamayız değil mi? :))
(sf'li genelde yalnızdır, o yüzden ... de genelde "sevgili" ile olmayacaktır)

"iş"...
işkoliklik de, tabii aşırı sosyal olmayan meslekler için, işe yarardır...

Sonuç itibariyle sosyal fobi kendisini bir şeylere vermesi, adaması gerekir...
Benim tecrübelerim ve bunun sonucunda anladıklarım bunlar...

*

Aklıma geldikçe yazıyorum...
Biraz dağınık olacak artık yazı...

Arkadaşlarım genelde eski arkadaşlardır...
Kırk yılda bir görüşürüm...

İş yerinde yakınımda oturanlarla az konuşur, geri kalanla muhatap olmam...

Ve en bomba yere geliyorum...
Genelde her gün, uyanık olduğum müddetçe, en büyük endişem insanlarla göz göze gelmektir...

O yüzden mesela dolmuşa bindim diyelim,
cam kenarında oturduysam sadece dışarıya bakarım...
İki insanın arasına oturduysam, offf felakettir...
Ellirimi kenetlerim, gözlerimi kaparım, uyur numarası yaparım ama uyursam yine iyidir...
Ve zor nefes alıp kendimi yol boyu kasarım (kendinden bilinçsizce "fobikçe" nefret etmek bu olsa gerek)

İnsanlarla konuşurken kısa keserim...
Göz ucuyla gözlerine bakar ve hemen kaçırırım...
Ya çekingen ya da öfkeli olurum....

En sevdiğim duygu bu anlamda öfke, nefret, kindir...
İnsanı canlı, taze, diri tutuyor...
Ölü halinden silkiniyorsun...

Sosyal fobi olanlar filozoflaşabilir...
Fazla okur, araştırır, öğrenirler...
Kendi sorunlarına derman olacak formülü ararken tarih, felsefe, din, bilin, vs. uğramadığı durak kalmayabilir...
Ve erdem, hikmet, vs. gibi konularda baya bilge olur...
Ya da bilgiç olur diyelim...
Herhalde bilge olmak için kendi sorununu çözmesi gerekir...

*

Neyse sonuç itibariyle çelişkilerim var...
Bir gün namaz kılarım, başka bir gün beynimi rahatlatmak için bira içerim...
Bir gün zikir çekerim, başka bir gün sf'den dolayı başkasına (sevgili, eş) tahammülüm olmadığı için zina ederim...
Bir gün ılımlı görüşlerim olur, başka bir gün iç kızgınlıktan dolayı uç, sert, radikal görüşlerim olur...

*

Çocuklukta tekrar tekrar yaşanılan bazı tecrübeler insanın beynindeki korku bölgesinin kimyasının değişmesine sebep olabiliyor...
İşte bu değişim de fobi yaratıyor... nedensiz korku, endişe...

İnternetten okuduğum sf çocukluk yaşantıları bana uyuyor....
Çocuklukta sürekli olarak dalga geçilip, uğraşılma...
Babasızlıktan "baba figürü" bulamama ve kendini koruyamama...
Çocuğun kendisini ifade etmesini engelleyen "koruyucu anne"nin varlığı...
Çocuğun kullanılması ve istismarı, vs. vs.

Neyse uzattım, yarın iş var... Saat 1 olmuş, ben kaçar...
Burada aklıma gelmişken geçenlerde Amerika'da ölen çocuk Adam Lanza'ya selamlar...
Tanıyanlar tanır ;)

İyi geceler...
yeniçocuk

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen yeniçocuk »

Tekrardan merhaba. Yazmaya devam ediyorum. Tecrübelerime devam...

Fobimin benlik-farkındalığıma göre var olduğunu düşünüyorum.
Farkındalık ne kadar fazla ise fobi o kadar azalıyor,
kimi zaman da farkındalık ne kadar düşerse fobi o kadar artıyor..

Çünkü düşük farkındalıkta aşırı alınganlık baş gösteriyor...

Aşırı alınganlık yani öz-benliğe olan farkındalıksızlık neyi yüzeye çıkarıyor?
Sahne benliği, egoyu...

Egoda da her nefsîlik vardır: alınganlık en başta olmak üzere.

Ego, alınganlık, korku ise gerçekleri kabullenemez, kendisine yediremez.

Genel olarak sosyal ortamlarda aşırı alınganım, bu yüzden de kaskatı kesiliyorum; aksi olsa zaten sosyal fobim olmazdı.

Bu durum öz güven ile taban tabana zıt bir durum.

Biliyorum, insanlar öylesine bir şey söyleyiveriyor, hatta kasten bile söylemiyor ama ben bunu bilmeme, tahmin etmeme rağmen alınıyorum... Neden? Çünkü kendimi aşağılıyorum içten içe. Bir kimse de bir şey söylediği zaman anlamak istediğimi anlıyorum.

Bu bilgileri biliyorum, durumları görüyorum ama alınıyorum, korkuyorum, soğuk ve uzak duruyorum ama aslında içten içe insanlarla samimi olmaya aşırı arzum var fakat korkum engel oluyor...

...

Bir itiraf...

Lisedeyken bir kıza aşık olmuştum.. Sırılsıklam hem de.
Çıkmaya başladık, her nasıl olduysa...
O dönemler göz göze bakışmalarda bir rahatsızlığım yoktu...

Sadede geleyim, hızlıca..

Gece, herkes kendi evindeyken, cep telefonundan yazışırdık...
Uzaktan iletişim rahat olurdu ve birbirimize olan ilgiyi tuşlara dökerdik...

Sabah, servise bindim.
O en arkada köşede oturuyordu ve yanı, önü doluydu.
Ama en önemlisi bütün gözler ve onun gözleri üzerimdeydi.
Kilitlendim, korktum, olağanüstü bir şeyler yapmam gerekiyormuş gibi düşündüm, herkesi ya da sadece onu etkilemek gibi şeyler...
Ama tek yapabildiğim göz ucuyla ona bakmak ve başımı çevirip öne oturmak oldu...
Ondan sonra zaten ilişki başlamadan bitti...

...

Ondan önceki günlerde,
topluca arkadaşlarla nargile kafeye gidiyorduk,
yol boyu elini tutamadım, en sonunda o tuttu fakat ellerim kaskatı, soğuk idi....
Ölü gibiydim.... Boş bir çuval parçası...

Onunla sadece yürüyüş yapıp ayrıldığımız da oldu...

İşte bu ezikliği, acizliği, yetersizliği mazeretsiz, laf kalabalığı yapmadan direk kabul edip itiraf etmek zordur ama rahatlatıcıdır...

Utanılan şeylerin itirafı yani buna hazır olmak bir nevi rahatsız olduğumuz ve bu yüzden de unutabildiğimiz kör noktalarımızla yüzleşmektir...

İnsan kendisini kabul ettikten sonra yolunu daha iyi çizer çünkü kendini bilerek yolunu çizmen seni mutlu kılar....
yeniçocuk

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen yeniçocuk »

Sosyal fobimin, korkularımın içten içe bir diğer kökü de şu:

Kız arkadaşım eskiden olurdu, şimdi hiç yok...
Kızları saymıyorum bile...
Ama erkek arkadaşlarda sadece güvendiğim eski bir iki arkadaşım var...
Onun dışında kullanılmaktan, istismar edilmekten, laubalilikten korkuyorum...

Resmiyeti, mesafeyi, ciddiyeti, uzaklığı seviyorum...
İçten içe samimiyete olan aşkım alev alev yanıyor...
Ama korkuyorum çünkü eşcinsel tacizden korkuyorum...

Karşımdaki insan iyi birisi olsa da
maalesef herkesi yargılıyorum...

Zamanında insanlara karşı güvenim fazla kırılmış...
Ama zihnimdeki bu yargıları tuttuğum ve bu negatif enerjiyi içimden tamamen atamadığım müddetçe de korktuğum insanları kendime çekeceğimi biliyorum...

Bilgi var ama kabullenme, yüzleşme, farkındalık süreci zaman alabiliyor...
Ama buna da şükür...

Sevgiler, saygılar, iyi geceler...
Kandilinizi kutlarım...
yeniçocuk

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen yeniçocuk »

Sağol...

İnsanın tahammül sınırları vardır...
Bazen havayı almak gerekir azar azar...
Bir anda patlamamak için...

Yüklenmemeli...
Stresi biriktirmemeli...

Ama bağımlılıktan da uzak durmalı...

O yüzden her rahatlatıcı şeyden farklı zamanlarda azar azar kullanmalı..
firariultimate
Mesajlar: 2
Kayıt: 17 Ara 2015, 03:11

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen firariultimate »

hangi zikirleri uyguluyorsun, yazabilirmisin?
Lucifer
Mesajlar: 13
Kayıt: 06 Şub 2016, 15:24

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen Lucifer »

firariultimate yazdı:hangi zikirleri uyguluyorsun, yazabilirmisin?
Sadece zikir çekmekle olmaz bu işler ,deneyim edinmen gereken beynimizde kaygı korku üreten yer düşüncelerle değil davranışlarla şekillenir kısaca korktuğun şeyin üstüne gitmen gerek.Tabi sen yinede zikre devam et :)
Kullanıcı avatarı
halitca
Mesajlar: 72
Kayıt: 12 Şub 2016, 22:37

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen halitca »

Sigara içiyorum bırakamıyorum onun dışında her şeyi içime atıyorum biri bana yardım etsin bu içime atmaktan bıktım ve hiç bi işe yaramıyor sadece buraya yazabildim o kadar kimseye söyleyemiyorum ki siz de durum Nasıl her şeyi anlatabilsek bu kadar sosyal fobi kalmıycak gibi bu sosyal fobi kelimesinden bile korkuyorum maalesef biri bana bi şey yardım etsin ne olur
Szrulynv
Mesajlar: 9
Kayıt: 15 Şub 2016, 17:05

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen Szrulynv »

sigara stresi almaz daha önceki içtiğin sigaranın verdiği eksikliği alır yani kısırdöngü sigara aksine uyuşuk kaygı arttırıcı özgüven kaybı yaratır
Kullanıcı avatarı
halitca
Mesajlar: 72
Kayıt: 12 Şub 2016, 22:37

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen halitca »

Szrulynv yazdı:sigara stresi almaz daha önceki içtiğin sigaranın verdiği eksikliği alır yani kısırdöngü sigara aksine uyuşuk kaygı arttırıcı özgüven kaybı yaratır
evet anladım
akman
Mesajlar: 57
Kayıt: 30 Tem 2015, 15:33

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen akman »

halitca yazdı:Sigara içiyorum bırakamıyorum onun dışında her şeyi içime atıyorum biri bana yardım etsin bu içime atmaktan bıktım ve hiç bi işe yaramıyor sadece buraya yazabildim o kadar kimseye söyleyemiyorum ki siz de durum Nasıl her şeyi anlatabilsek bu kadar sosyal fobi kalmıycak gibi bu sosyal fobi kelimesinden bile korkuyorum maalesef biri bana bi şey yardım etsin ne olur
sigarayı bırakmanı bir sigara tiryakisi olarak tavsiye edebilirim sadece. Ama benim görüşüm normal insanların bile bırakamadığı şeyi bizlerin bırakması daha zor. Eğer hayatında değişiklik yapmak istiyorsan, yenilenmek ve daha iyi hissetmek istiyorsan, sigarayı bırakmak daha az önemli olmalı senin için. İçine atma mevzusuna ise bir şey diyemem. Ama yazabilirsin konuşmak istediğin ya da "diyemedim ya la " dediğin şeyleri yazabilirsin. başkası okusun yada okumasın bir şekide içindekileri dökmüş olursun.
Kullanıcı avatarı
halitca
Mesajlar: 72
Kayıt: 12 Şub 2016, 22:37

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım

Mesaj gönderen halitca »

akman yazdı:
halitca yazdı:Sigara içiyorum bırakamıyorum onun dışında her şeyi içime atıyorum biri bana yardım etsin bu içime atmaktan bıktım ve hiç bi işe yaramıyor sadece buraya yazabildim o kadar kimseye söyleyemiyorum ki siz de durum Nasıl her şeyi anlatabilsek bu kadar sosyal fobi kalmıycak gibi bu sosyal fobi kelimesinden bile korkuyorum maalesef biri bana bi şey yardım etsin ne olur
sigarayı bırakmanı bir sigara tiryakisi olarak tavsiye edebilirim sadece. Ama benim görüşüm normal insanların bile bırakamadığı şeyi bizlerin bırakması daha zor. Eğer hayatında değişiklik yapmak istiyorsan, yenilenmek ve daha iyi hissetmek istiyorsan, sigarayı bırakmak daha az önemli olmalı senin için. İçine atma mevzusuna ise bir şey diyemem. Ama yazabilirsin konuşmak istediğin ya da "diyemedim ya la " dediğin şeyleri yazabilirsin. başkası okusun yada okumasın bir şekide içindekileri dökmüş olursun.
umutsuzum [smilie=close_tema.gif] [smilie=bb.gif]
osmangazi
Mesajlar: 171
Kayıt: 08 Kas 2019, 23:15

Re: tecrübelerim, ben ve anladığım...

Mesaj gönderen osmangazi »

yeniçocuk yazdı: 01 May 2014, 00:59 En sevdiğim duygu bu anlamda öfke, nefret, kindir...
İnsanı canlı, taze, diri tutuyor...
Ölü halinden silkiniyorsun...
Öfkenin bir çok yerde zararlı olduğundan bahsedilir. Altında incinme, korku ya da utanma bunlardan biri vardır diyor psikolog john c friel. Altındaki duyguyu yakalayabilirsek öfke de azalacaktır diyor.
Cevapla