UNUTTUM yazdı:dünden beri kendimi eleştirmekle meşgulüm.. öyle ki belki de hiç bu kadar abartmadım... kendimi eleştirmenin gözünü çıkardım ki normalde kendimi gerçekten sevdiğimi düşünürüm :roll:
kendimi değiştirmek istemem.. belki şu eleştirel yönümü değiştirsem herşey normale döner!
Günlüğede böyle yazmissin.....
hiç bi artısı olmayan insanların kendine olan saygısını gördüm...
Öncelikle insanların kendilerine olan güvenleri artilari oraninda mi olmali :!:
Bunu tartismaya acalim..
Eğitimi kültürü,fiziksel ozellikleri,işi gücü...
Belki sevgiyi kosullu vermektir asil sorun..Hiç bir şey olmasada hiç bir şey yapmasanda yinede seni seviyorum diyebiliyormuyuz..
Yoksa sevgiyi artiya eksilere mi bagliyoruz..
Önce bir barisalim kendimizle..Su ana kadar ne olduysa ne yaptiysak yada yapamadiysak sismansak, zayifsak,kültürümüz eğitimimiz ne olursa olsun,zenginsek fakirsek...
Bir 0 noktasina gelip..Evet koşulsuz seviyorum diyelim...
Sonra zaten o muhtesem varlik bize cevaplari verir..Soyle soyle yapcan der bize rehberlik eder... :roll:
Ama kizarsak ona o dahada küser bize
Artılarımızı eksilerimizi bilip ona gore hareket edelim...