Dünyaya bakışta farklı iki tarz

[SILVERHORSE]

İyimser,karşılaştığı güçlüklerin geçici,denetlenebilir ve özel bir nedene bağlı olduğunu düşünen kişidir:şöyle der; Bunu büyütmenin bir anlamı yok.bunlar sürüp giden durumlar değil.Nasıl olsa buna da bir çare bulacağım,zaten bu gibi durumların genellikle üstesinden gelirim'.Kötümser ise tersine,tersine,sorunların süreceğini düşünür(Bunlar düzelir türden değil),yapacağı her girişimden başarısızlığa uğrayacağını ve denetimden çıkacığını ileri sürer(Ne yapmamı istiyorsunuz!).Kendisinde temel bir kusur bulunduğuna hükmedip şunu ileri sürer: 'Ne yaparsam yapayım,her defasında aynı şey oluyor'.İçinde bulunduğu durumdan bir çıkış olmadığını öngörür ve şu sonuca varır:'Tanrı beni mutlu olmak için yaratmamış.'

Çağdaşlarımızın çoğunun başına tebelleş olan güvensizlik duygusu,kötümserliğe yakından bağlıdır.Kötümser,sürekli felaket tellallığı yapar,bunalımın ve kuşkunun kronik kurbanı hale gelir.Hırçın,sinirli ve kaygılı olduğu için dünyaya da kendine de güvenmez ve sürekli alaya alınma,terk edilme ve dikkate alınmama beklentisi içindedir.

İyimser de tersine özlemlerinin gerçekleşmesi ve sabırla,kararlılıkla ve akıllılıkla bunu başaracağı konusunda güven duygusu içindedir.Gerçekten de çoğu kez başarılı olur.

Kötümser aşırı kuşkuludur ve kuşkunun yararını çok ender görür. Alain'in dediği gibi:'Yapılan her kompliman onunla alay etmek,bir iyilik onu horlamak içindi.Kendisinden saklanan bir giz için tasarlanmış kapkara bir komploydu.Bu kötüye yormaların ilacı yoktur,şu anlamda ki en güzel olaylar mutsuz bir insana boşuna gülümser.Ve mutluluk,sanıldığından daha fazla içerik içerir.'Özel açıdan bakıldığında,iyimserler çok daha keyifli insanlardır,yeni ilişkilere ya da durumlara kuşkudan çok,güvenle yaklaşırlar.

Şimdi,bu avantajların sıralanması,kötümserlere küstahça ve uygunsuzca yapılmış bir saldırı mı oluyor?Kimi insan mutluluğun kendisine yaşam boyu yasak olduğunu düşünür.Kötümserlik ve huzursuzluk,parmak izi ve göz rengi gibi değişmez birer özellik olsaydı,mutluluğun ve iyimserliğin sağladığı avantajların borazanlığını yapmamak daha ince bir davranış olurdu.Ne var ki iyimserlik varoluşla ilgili bir görüş,mutluluk da oluşturulabilen,geliştirilebilen bir durum ise,bunları bir koşum takımı gibi sırtımıza konmasını at gibi kişnemeden,şaha kalkmadan kabullenmemiz gerekir.Yine Alain'in yazdığı gibi;Küllerin başında ağlayacak yerde herkes kendi odununu ocağa atsaydı,insan toplumu ne görkemli toplum olurdu.

Kendimizi saf iyimsere özgü klişe imgeyle sınırlamayalım.Herkesin alaya almaktan hoşlandığı o klişenin ardında çok sayıda iyi nitelik gizlidir;UMUT,KARARLILIK,KENDİNİ UYARLAMA YETİSİ,BİLİNÇLİLİK,HUZUR,VE KAREKTER GÜCÜ,CESARET VE HATTA CÜRET...


MUTLULUĞA ÖVGÜ

MATTHIEU RICARD

[Misanthrope]

Kötümserlik lanet gibi birşey. İyi olmadığının idrakine varmasına rağmen neden insan ondan kurtulamaz acaba.. ve dahası kurtulamaz mı kurtulmaz mı

Gerçi kendi açımdan bakınca kötümserliği hala iyimserlikten daha gerçekçi bir yaklaşım olarak algılıyorum. Belki de sözüm ona "gerçek"in yerine, herşeyin "iyi" olduğu yanılgısı üzerine bir dünya kurgulamalıyım kendime.. Bir gün bir bakmışım ki hepsi gerçek olmuş. Sonuçta herşey bakış açısıyla ilgili değil mi?