Bugüne o kadar umutsuz başlamıştım ki o hızla umudum yok diye kaydolmuşum foruma şimdi ise kendimi çok daha iyi hissediyorum bu forum umutlarımı tazeledi adeta yaşama sevinciyle dolduğumu hissediyorum
Evet ilk iş olarak kendime yeni düşünce kalıpları oluşturmaya karar verdim(buraya yazınca uygulamak zorunda kalırım diye düşündüm hani size mahçup olmamak için)Aslında bilinen şeyler:
1.İnsanların onayını almak zorunda değilim.Sırf başkaları beni daha çok sevecek diye olmadığım biri gibi görünmeye çalışmayacağım.Ortalamaya göre renkli,neşeli biri sayılmam ama benim de kendime has birçok özelliğim var.Tanıştığım insanlar ya bunu keşfederek benimle olur ya da beni sıkıcı bulup yanıma yaklaşmaz.Bu onların tercihi,bu konuda ben hiçbir şey yapamam.
2.Hiç kimse mükemmel değildir,herkes hata yapar.Bu insanı insan yapan özelliklerden biri değil mi zaten?Öyleyse benim hata yapmam da çok anormal bir şey olmasa gerek.
3.Sadece olumsuzlukları görmekten vazgeçmeliyim.Evet dünya güllük gülistanlık değil ama yaşanılmayacak bir yer de değil.Hayata pembe gözlüklerle bakmak değil kastettiğim her şeyi olduğu gibi görmek ve öylece kabullenmek.
4.Zaman zaman gülünç durumlara düşebilir kendini rezil olmuş hissedebilirsin ama ne var yani yaşamak budur zaten düşecek ama yılmayacaksın,yaptığın sakarlığa gülüp geçecek ve her defasında düştüğün yerden daha istekli ve kendinden hoşnut olarak kalkacaksın.
Şimdilik kendime böyle bir yol çizdim umarım bunları hayata geçirmeyi de başarabilirim.
umutsuzluk çözüm değil!
-
sessizciglik
- Mesajlar: 26
- Kayıt: 26 Oca 2007, 17:52
- Konum: 1stANbuL..