sfsiz bir günn geçirdimm

[sedat]

arkadaşlar ben makine mühendisiyim ama makineden hiç anlamadığımı zannediyorum.sanki hiç birşey bilmiyormuşum gibi geliyor bana..yine de çok şükür bi işim var...ama iştede kendi kabuğuma çekilmiş vaziyetteyim...şunu söylemek istiyorum ...nerdeyse 2 aydır işteki odamdan evdeki odama ..evden işteki odama gidip geliyordum..ve sf öyle bi azıtmıştıki ev arkadaşımdan bile çekiniyordum..hatta alacağım bi miktar para vardı ..onu bile istemeye utanıyordum..işe bile gitmek istemiyordum..zaten 5-6 gün kadar hep izin aldım gitmedim...hastayım falan diyerek ki hasta değildim..hani dipteydim tabir yerindeyse..bugün bi arkadaşla dışarı çıktık baya bi gezdik...diğer arkadaşlarla buluştuk çay içtik,yemek yedik..tabi bu aralar hep düşünüyorum kahrediyorum kendime yaşım 25 e gelmiş hala çocuk gibi korkuyorum insanlardan kaçıyorum...özellikle yaş konusu bende büyük etki yaptı...25 yaşındayım ve ömrüm bitiyor herkes bi şekilde yaşıyor ve vakti gelince göçüyor..ben 25 yaşındayım gençliğim nerdeyse bitmiş belki yarın belki öbürgün ölebilirim...kimler gelmiş kimler geçmiş..aklıma sabancı geldi..vehbi koç ,edison lenardo davinci,kemal sunal geldi...hepsi bi şekilde ölmüşlerdi...hayatı neden zehir ediyorum ki kendime...önümden geçen insanlara baktım,düşündüm ben ölsem kimin umurunda olacak ki...veya başıma bi kaza gelse kim üzülecekti...kimsenin umurunda bile olmaz..peki bu insanlardan neden çekiniyorum...yine aklıma memleketim geldi ..5 sene önce taşınmıştık ordan..18 yaşına kadar oluşturduğum çevrem arkadaşlarım hepsiyle ayrılmıştık...yeni bi ilde yeni çevre ediniyordum...şöyle düşündümde tüm o insanlarla bazılarıyla 5-6 yıllık bi paylaşımım vardı ama hepsiyle ayrılmıştık..düşünsenize bitti herşey...şimdi burda da belki 1-2 sene sonra ayrılacağım..ki gün gelecek temelli gidecem buralardan. e o zaman ne diye bunlardan korkuyorum çekiniyorum...küçükken ah bi 18 olsam derdim neler neler yaparım ...aha 25 oldum yaptığım hiçbişey yok ..ve ben harekete geçmezsem hiçbirşey kendi kendine olmayacak..e peki ben niye yaşıyorum.kendimi ben yönetemiyorsam varlığımın ne anlamı var...öl git..bi an öldüğüm aklıma geldi...herşeyin bittiği an...içimde soğuk bi titreme hissettim...öldüm ve yapamadığım yüzlerce şey...bu çekindiğim insanlardan kaçı acaba üzüleceklerdi...aklıma diğer ölen arkadaşlarım geldi çoğunu unutmuştum bile..o zaman neden hayatımı bunlar yüzünden zehir edeyim dedim...25 yaşındayım dedim..büyümek ne kelime yaşlandım artık şimdi değilse ne zman dedim...ve inanırmısınız sıfır sfyle bugünü geçirdim..paramı gittim istedim..alışverişe çıktım..benden büyüklerle gayet iyi sohbet ettim...laf çakanlara umursamadım bile...ve şuanda gayet iyiyim..umarım yarın ve diğer günlerde devam eder bu halim...ha mühendislik konusunda hala korkuyorum ama....
vay be hayatımın en uzun yazısını yazdım ..saçmaladığım bölümler vardır kesin..olsun ne olmuş yanii..demi yaniii:):)
bol sfsiz günler diliyorum..umarım cümleten aşarız sf yi...

[DeRDeM]

Amin dostum amin.. Valla bu tür yazıları okuyunca insan iyi oluyor.. Sf'lilerin mutlu olduğunu, bir günlüğüne de olsa Sf'yi yendiklerini duymak güzel oluyor.. Sf'liyi cesaretlendiriyor..
Artık şunu öğrendim ki herşey kendimizde bitiyor.. Bazı şeyleri düşünmemek ve bu şeyi yeneceğimize, iyileşeceğimize inanmak.. Bir de tabi ki arkadaş çevresi.. Arkadaşlarımızı biraz gezen tozan insanlardan seçmek Sf'yi yenmemizde büyük payı var.. Tabi seçme payı var mı bilmiyorum..

[alev]

işte bu kadar ya boşverin sf yi falan...arkadaş korktuğun bikaç şey olduğunu söylüyosun e insansın elbetteki olacak her insanın vardır bu tarz korkuları anormal bişey diil seninki böyle devam et bence...

[sedat]

korkular derken tüm sflilerde olan korkuları kasttetmiştim..insanların tepkisinden korkma, sözünün eleştirilmesinden korkma vs...ama bu bikaç gündür kendimi iyi hissediyorum..sfbi köşede bastırıyor ama duygularıma yenik düşmüyorum..ne zaman kendimi koyversem biliyorum ki sfem azacak ve ben 4 duvara tıkılıp kalcam yine..3 gündür 23:00 da eve geliyorum...bide şu mühendisliği kıvırabilsem:):)