slm

[yasinbilgin]

Arkadaşlar merhabalar herkeze iyi bayramlar dilerim benim sorunum yıllardır yaşadığım ve galip gelemediğim sosyal fobi.Kalabalık bir ortama girdiğimde kendimi uzaylı gibi hissederim. Elim ayağım birbirine dolanır. Kendimi ifade edemem. Ezilip büzülürüm. Derdimi anlatamam. Kendimi ezik hissederim. Benim bu yaşıma kadar hiç kız arkadaşım olmadı. Bir sırdaşım içimi dökebileceğim gerçek bir dostum olmadı. Ailem özgürlükçü olmasına rağmen ben kız arkadaş konusunda hep çekimser kaldım. Belkide aradığımı bulamadım. Dışarı çıktığım zaman kendimi ürkek cesaretsiz ve zayıf hissederdim. Bİr çok işte tutunamadım çok işyeri değiştirdim. Yani ayaklarımın üstünde tam olarak duramadım. Yaşıtlarım çok mesafe katetmişken ben sanki yerimde saydım.Bu herhalde kendini sevmeyle ve karşındaki insana fazla değer vermemeyle alakalıymış doğrumudur. Ben akıllı bir insan olmama rağmen toplumda hep dışlanırım. Bunun sebebi nedir acaba ?

sosyal fobi hayatımı zehrettin gölge gibi hep peşimdeydin sürekli gasba uğradım senin tarafından kaç kere suç duyurusunda bulundum hiç yeterli müeyyide sağlanmadı sana.... hapse girdin tam kurtuldum dedim ya af çıktı ya şartlı salıverme... beni hayata küstürdün 'ben daha 17 yim' savunmamaı kabul etmedin... YARALARIMI KANATTIN HEP ne kadar sarmaya çalışsamda ....uykusuz bıraktın uzun geceler hayatım hep büyük bi gözaltıydı ölüp gidenleri hep kıskandım sana bişi söyliyim mi senin bana tek iyiliğin bulundu benim diğer insanlardan ayrı olarak hoşgörü sahibi duyarlı derede savrulmayan bi ağır taş yapman ... bana çok kötü duygular tattırdın ve ben bugün bir insana bu kötü duyguları tattırmamak için elimden geleni yapıyorsam sana borçluyum herşeye rağman teşekkür edeirm... belki bi gün yeniden yargılanırsan ceznda bi indirim yapabilirim diyecektim ki fark ettim ki senin ban yaptığın sadece bi oyun yeni taktikler deniyosun aslında sosyal fobili olmamın nedenleri bunlar herkes hoşgörüsüzken benim hoşgörülü olmam herkes bencilken benim kendimden önce başkasını düşünmem herkes KÖTÜYKEN benim ÇOK İYİ olmam ben de yeni bi strateji geliştirdim bu sefer sen ağırlatırılmış müebbet yiyeceksin diyorum ki tersini söylersek belki de olur yüzü bu bağlamda yeni hayat felsefem ve senin sonun SIKILDIK İYİLİKTEN YAŞASIN KÖTÜLÜK

Selam arkadaşlar neden bir etkinlik düzenlemiyorsunuz. Bizim gibi insanların birleşip bir araya gelmesi gerekir. Biz bu korkuları daha fazla içimize atarsak ya paranoyak oluruz yada kafayı yeriz herhalde neden yetkili insanlarımız bizi bu konuda aydınlatacak bir sosyalleşme ortamı sağlamıyor ve bizi bu illetten biraz olsun kurtarmak amacıyla yönlendirmiyor. Bu gidişle hayattan tamamen soğuyacağız. İntiharın eşigine bile gelebiliriz. Hadi gelin topluma girelim sorunlarımızı çözelim. Yaşımız daha fazla ilerlemeden genç yaşta bu hastalığın pençesinden kurtulalıp. Birlikten kuvvet doğar. İnşallah yeneceğiz bu sosyal fobi illetini. Ama önce bir adım atmamız gerekir. Biryerlerde buluşmamız lazım. Haydi gençlik

Öncelikle selamlar herkeze beni tanıyan ve tanımayan herkeze. Bende siteye yeni üye oldum. Aslında eskiden beri takip ederdim. Ama son günlerde sürekli karamsar olduğum için hayattan zevk almadığım için bu siteyi dolaşmayı uygun gördüm. Benim şimdiye kadar hiç bir kız arkadaşım olmadı ve kendime hep çekingen pasif bire olarak gördüm .Toplumda kendimi hep ezik hissederdim bu yüzden çok iş fırsatı kaçırdım. İnsanlara devamlı olarak kendimi kanıtlama çabası içinde olup benliğimle sürekli sanki savaş verirdim. Biliyorsunuz amacı olmayan insana çelme takan çok olur bunun için hayatta çok çelmeler ve çeşitli yönlendirmelerle hedef olarak görüldüm. Alilem ve çevrem tarafındanda hep içine kapanık biri çekingen biri olarak görüldüm. Girdiğim her işyerinde resmi olsam olmuyor sivil bir insan gibi hareket etsem yine olmuyordu.Hak ettiğim saygıyı bir türlü göremiyor ve istediklerimi elde edemiyordum. Millet bana hep dengesiz bir ucube ve deli olarak bakıyordu. Bu şekilde ruhum hep yaralandı.Çocukluk çağlarında arkadaş ortamlarında hep pasif bir birey olarak görülürdüm. Futboldan anlamaz kızlarla ilgili muhabbet yapmaz bir birey olarak görülüyordum. Herkez gençliğini yaşarken ben yaşayamıyordum. Bu tür şeyleri hep içime attım. Her ortamda girişken olmaya çalıştım. Askere gittim. Çok sıkıntılar çektim. Psikolojik rahatsızlıklar geçirdim. Ruhum ızdıraplarla doluydu. Ama katlanmak zorundasın çünkü ailem zengin değilki beni özel üniversitelerde okutsun. Veya paralı askerlik yapayım. Askerde herkez mutlu huzurluyken ben devamlı karamsardım. Ne kötü bir alışkanlığım var nede ahlaksız bir davranışım oldu. Orada kimseyi kurşunlayamazsın.Kendinede zarar veremezsin. Sonuna kadar sabretmek zorundasın. Bende zaten sabırlı bir insanım ama bir yerlerden sonra çok kötü patlıyorum. Orada Aksine herkez görevden kaçarken ben görevin üstüne gidiyordum. Yalakalarla ve iki yüzlülerle uğraşamıyordum.Sonuçtada olan yine bana oluyordu. Askerde bu kadar eziyet gördüm. Aynı memleketimden olan insanlarla görüştüm. Hepsine aynı tahribatı yapmış askerlik. Bi çavuşumuz vardı benim toprağım hayatımda öyle bir insan görmedim. 10 numara zır deliydi.Oda yıllarca biriktirmiş olacakki bizde Onun şafağını saydık. Askerden sonra çok içime kapandım kimseyli görüşmedim. Kime selam versen borçlu çıkıyorsun. İnsanlara güvenmek istiyorsun güvenemiyorsun. İnsanlarla olan bağlantımı kopardım. Çünkü kimse beni anlamıyordu. Yıllarca bu sosyal fobi ile savaş verdim.Şimdileri bakıyorum.19 yaşımda bir bireyin kız arkadaşı var ama benim yok. Saygı duyacaksın. Evlenmek istiyorum ama evlenecek birikimim yok.Yaşamak zorundayım iyi niyetim hep suistimal edilsede.Bir gün bu toplumdaki haksızlıklar bitecek ve hak eden hak ettiği yeri bulacak diye düşünüyorum.İnsan içindeki bu savaşı iyiler kazanacak.Herkeze selamlar.

Bu göz teması sorunu bendede var neden acaba

arkadaşlar ben bide anketörlük yapmıştım zamanında yararı olurmu acaba sosyalleşmek için bu suçlu olmaktan iyidir herhalde