Birçok fiziksel rahatsızlıklar gibi psikolojik hastalıklarında iyileşmesi için zamana ihtiyacı vardır.
Örneğin vücudunuzda bir yara açılır ve zamanla vücut onu iyileştirir, tabi bunun yanında siz yaranın iltihap kapmaması için dikkat edersiniz.
Ve ya grip-nezle olur ateşlenir yatağa düşersiniz, zamanla hastalık geçer, ilaç vs. kullanarak bu zamanı kısaltabilirsiniz.(Bence Sf tedavisinde ilaç mutlaka gerekli değildir sadece katalizör olarak kullanılabilir)
Sonuçta siz istirahat edersiniz beden kendini onarır.Vücut iyileştirir, bizim müdahalemiz sınırlıdır yoksa siz kalkıp grip virüsleriyle tek tek savaşmazsınız:)
Bi yazıya rastladım bana yeni fikirler verdi aynen size aktarıyorum
'Hafızayı kötü yönde etkileyen temel sorunlardan biri de uzun süreli psikolojik rahatsızlıklar ve depresyondur. Depresyona girdiğinizi farkedemeyebilirsiniz; üzüntüleriniz o kadar unutulamaz hale gelir ki Allah'tan inayet eli yetişir ve hafızanızla sizin aranıza perde iner. Üzüntüleriniz unutulur, gerginliğiniz azaltılır ve krizle ölmekten kurtulursunuz. Lütfuyla Allah sizi depresyondan çıkarır, ancak bunun bedeli yaşadığınız aylarda hafıza sorunları çekmeniz olur. Canınızın bedeli hafızanız olmuştur.'
Dr değilim fakat bilim bazı hastalıkların vücudu temizlediği ve direncini arttırdığını söylüyor..Bu yazıyı okuduktan sonra hastalık dediğimiz şeylerin düşmanımız olmadığını, aksine bizi tedavi ettiğini düşünür oldum.Şöyle ki;
Bir şeyleri yanlış yada eksik yapıyoruz ki başımıza bunlar geliyor; Sağlıklı beslenmiyoruz, spor yapmıyoruz, belki sigara-içki içiyoruz veya insan ilişkilerinde bencil, kıskanç, kaprisliyiz, elde olanın kıymetini bilmeyip hep daha fazlasını istiyoruz vsvs.(vesveselere kapılıyoruz:) Sonuç malüm; kalp-damar tıkanıklığı, kalp-ruh yetmezliği, ve sayamadığım kadar psikotik rahatsızlık...
Gelelim hastalık neden iyileşmez??E siz 2de 1 yarayı deşerseniz:) tabii ki, daha da kötüleşir.
Biraz kendimden bahsedeyim;
Depresyonda olduğum zamanlar hafızam sıfır, dikkatim hep başka yerlerdeydi, çok gergindim, stress stress.Dikkatimi hafızamı birtürlü toplayamıyordum, ot gibiydim yaa:( otomatik pilota almış gibi..
Farkındaydım kendimi çok fazla geriyordum, neyseki karar verdim sonraki 1 hafta boyunca hayatı kontrol etmeye çalışmayacaktım, 'neyse o' olacaktı.Bu zor bişeymiş baktım bir saat bile kendimi rahat bırakamıyorum.Bende dakikalara bölmeye karar verdim, kendime 1 dakika mola verdim, 1 dk akışına bıraktım herşeyi, bu müthiş bişeymiş hakkaten.1 dakika oldu 1 gün, gün oldu hafta..
Bunu yaptığımda dinlendiğimi, enerjimi yeniden topladığımı hissettim, hani depresyondayken enerjim yoktu hiçbirşeyi yapmak istemiyordum ya, aslında enerjimi boş yerlere, kontrol edemeyeceğim şeylere üzülerek harcıyormuşum farkettim.Sonraları bende rahatlıkla beraber bir neşelenme espri anlayışı gelişti, kendimi sevmeye başladım.Sonra doğayı, çiçek-böcekleri, müzik dinlemeyi sevdim hatta çalmayı bile istedim.Sonra kaçtığım, nefret ettiğim insanları da sevmeye başladım.Kısaca hayat yaşamaya değer...;)
Just LET GO!!!
Just LET GO!!!
--SF yi yenmeyi bir SONUÇ olarak beklemeyin bu bir SÜREÇ!
