Eskiden yapamadıklarımız

[caferali]

bu başlığa eskiden yapamadığımız ama şimdi yapabildiğimiz şeyleri yazalım. bunları nasıl aştığımızı anlatalım.

***

ben eskiden (lisedeyken) telefona bakmaya bile tırsardım. yaz tatilinde yakın bi akrabamın iş yerinde çalışırken telefonlara bakmaya mecbur kaldım. yavaş yavaş alıştım. şöyle ki:

çalışırken bi gün çok kötü bi şey oldu. sekreter gelmemiş. akrabam onun yerine beni otutturdu telefona. kalbim güm güm atmaya başlamıştı. gelen telefonlara hiç cevap vermeyip, açıp tekrar kapatmayı bile düşündüm. ama mecburen telefonlara cevap verdim. işi elime yüzüme bulaştırdım. telefonları gereken yere bağlayamıyordum. yanlış kişilere bağlıyordum. iş yeri içinden gelen telefonlarla dışarıdan gelenleri karıştırıyordum. ama yine de bu deneyimin telefon fobimi yenmemde büyük yardımcısı oldu.

***

derste hocaların sorduğu sorulara, bildiğim halde cevap veremezdim. bi gün nasıl olduysa cevap verdim. sonrası çorap söküğü gibi geldi. artık derste espri bile yapabiliyorum. hocaları sinirledirecek sorular bile sorabiliyorum. ama yine de tam aşamadım. bazen yine sus pus kalıyorum. özellikle sınıf kalabalıksa ve ben arka taraflarda oturuyorsam.

***

dışarıda çok zorunlu olmadıkça bi şey yiyemezdim, genellikle de zorunlu olmazdı. yine çalışırken, zorunlu olarak dışarıda yemeliydim. ilk başlarda çok zor gelse de giderek alıştım. şimdi normal insanlar gibi olmasa da dışarıda yemek yerken rahatım. tabi daha önce girdiğim tanıdık bi mekan olacak. yoksa yine zor.

***

çook eskiden, ilkokulda, daha önce gitmediğim bi yere gitmeye çok korkardım. ya bulamazsam, ya kaybolursam, birilerine sormak gerekirse nasıl sorucam.. gibi kaygılar beynimi kemirirdi. bu korkuyu da zamanla aştım. ortaokula gelince kendiliğinden kayboldu.

***

şimdilik aklıma gelenler bunlar

[devrim_]

eskiden dışarıda yemek yiyemezdim,iştahım bir anda kesilirdi. şimdi bu sorunumu üstüne giderek yendim kesinlikle dışarıda yemek yiyebiliyorum..

[cerulean]

eskiden telefonla kimseyi arayamazdım. telefon stresi yaşıyordum. bunu yendim güzel oldu.

[selamsız]

eskiden telefonla kimseyi arayamazdım. telefon stresi yaşıyordum. bunu yendim güzel oldu.

ben hala yaşıyorum bu sorunu. Hatta heyecanlanmadan, derdimi doğru bir şekilde anlatabilmek için bazen ilk önce söyleyeceklerimi ve gelmesi olası tepkilere vereceğim cevapları bir kağıda yazıyorum. görüşme sırasında oradan okuyorum. yine heyecanlanıyorum ama söyleyeceğimi de bir şekilde ifade etmiş oluyorum.

[selamsız]

eskiden yapamadığım:
bir yeri veya kimseyi ararken, o anda çevremdekilere sormaktan çok çekinirdim. şimdi sorarım. pek yeni bir özelliğim değil.ama bundan ileri gidemedim

[mahsunkul]

kalbim güm güm atmaya başlamıştı. gelen telefonlara hiç cevap vermeyip, açıp tekrar kapatmayı bile düşündüm. ama mecburen telefonlara cevap verdim. işi elime yüzüme bulaştırdım. telefonları gereken yere bağlayamıyordum. yanlış kişilere bağlıyordum. iş yeri içinden gelen telefonlarla dışarıdan gelenleri karıştırıyordum

aynısı banada oluyo, bu yüzden istediğim işlerde çalışamıyorum.

[mahsunkul]

çalışırken bi gün çok kötü bi şey oldu. sekreter gelmemiş. akrabam onun yerine beni otutturdu telefona. kalbim güm güm atmaya başlamıştı. gelen telefonlara hiç cevap vermeyip, açıp tekrar kapatmayı bile düşündüm. ama mecburen telefonlara cevap verdim. işi elime yüzüme bulaştırdım. telefonları gereken yere bağlayamıyordum. yanlış kişilere bağlıyordum. iş yeri içinden gelen telefonlarla dışarıdan gelenleri karıştırıyordum. ama yine de bu deneyimin telefon fobimi yenmemde büyük yardımcısı oldu.

nasıl yani. yardımcısı oldu :shock: böyle bi deneyim bi çok kişiye olumsuz etki yapar. sana yardımcı olduysa ne güzel

[caferali]

çalışırken bi gün çok kötü bi şey oldu. sekreter gelmemiş. akrabam onun yerine beni otutturdu telefona. kalbim güm güm atmaya başlamıştı. gelen telefonlara hiç cevap vermeyip, açıp tekrar kapatmayı bile düşündüm. ama mecburen telefonlara cevap verdim. işi elime yüzüme bulaştırdım. telefonları gereken yere bağlayamıyordum. yanlış kişilere bağlıyordum. iş yeri içinden gelen telefonlarla dışarıdan gelenleri karıştırıyordum. ama yine de bu deneyimin telefon fobimi yenmemde büyük yardımcısı oldu.

nasıl yani. yardımcısı oldu :shock: böyle bi deneyim bi çok kişiye olumsuz etki yapar. sana yardımcı olduysa ne güzel

en kötü durumu gördükten sonra daha basit durumlar fazla zorlamamaya başladı.
ölümü görüp sıtmaya razı olma da denilebilir.
ama yine de tanımadığım birine telefon edeceksem çok geriliyorum fakat vazgeçmiyorum.

[rao_]

eskiden çok uğrak yerlere giremezdim. şimdi bazen girebiliyorum :think:

[marvelgirl]

önceden düşüncelerimi rahat söyleyemez insanlarla fazla iletişim kuramazdım.keşke öyle kalsaymışım.insanların ne kadar onursuz ve bencil olduklarını gördüm.insanlara karşı duyduğum ''iyi'' imajı tamamen yokoldu.artık kendi isteğimle kimseyle konuşmuyorum sfyle alakası yok.

[caferali]

fakültenin önünde oturmazdım eskiden. kampüste çimlere yayılmanın ne olduğunu bilmezdim. güzel bi şeymiş
bu kadar basit şeyleri bile neden yapmamışsam.. şimdi kendimi anlayamıyorum. ufacık şeyleri gözümde büyütmüşüm.
üniversite 2. sınıfta kantine bi kere bile girmemişimdir. bırak kantini okula bile haftada bir kez uğruyordum.

yapamığım şeyleri bir kez bile yapsam kısır döngünün kırıldığını hissediyorum. 2.'sinde daha kolay oluyor 3-4 derken... artık 'o yapamadığım şey' benim 'fethedilmiş kale'm oluyor. sıradanlaşıyor..

ama fobileri çok fazla spesifike ediyorum. yani şöyle.. mesela dışarıda yeme fobisi olarak değil, x lokantasında, y büfesinde yeme gibi...
kızlarla konuşamama değil; nazlı'yla ya da tuğba'yla konuşamama gibi...
bu sf'yi aşıyor belki. takıntı gibi bi şey.

[1lh4n]

ufak minik bi çocukken yürürken elimi kolumu sallamaya utanrdm odun gibi yürürdm

[akinci]

Mesaj yazarken bile tir tir titrerdim. Şimdi rahat rahat mesaj yazıyorum. Bazı günler 40 mesaj filan attığım bile oluyor, kampüscell sağolsun:)

[s-üzgün]

eskiden telefonla kimseyi arayamazdım. telefon stresi yaşıyordum. bunu yendim güzel oldu.

ben hala yaşıyorum bu sorunu. Hatta heyecanlanmadan, derdimi doğru bir şekilde anlatabilmek için bazen ilk önce söyleyeceklerimi ve gelmesi olası tepkilere vereceğim cevapları bir kağıda yazıyorum. görüşme sırasında oradan okuyorum. yine heyecanlanıyorum ama söyleyeceğimi de bir şekilde ifade etmiş oluyorum.

Aynı yöntemi bende uyguluyorum. Bende bir şirkette pazarama departmanında stajyerim ve haliyle staj günümde tanımadığım onlarca kişiyle telefonda konuşmak durumunda kalıyorum ve benimde sürekli önümde söylemem gerekenler yazılı duruyor. Takılırsam yada unutursam bakarım diye. Kaç ay geçti ezberledim artık sözleri ama bi kere takılsam sonra heyecan yapıp bütün lafımı unutuveriyorum ve gevelemeye başlıyorum

Veee bende bu staja başlayana kadar zorunlu olmadığım müddetçe (yakın arkadaşlarım hariç tabi) kesinlikle telefonu açmazdım. Hemen bi bahane uydururum. İşim var vs. Ama şimdi tel.de konuşurken eskisi kadar hatta belkide hiç heyecanlanmıyorum. Takıldığım yada sözümü unuttuğum o anlar hariç..

[mahsunkul]

eskiden telefonla konuşamazdım rahat . hala konuşamıyorum rahat.