Son 2 yıllık süreçte hayatımda bazı atılımlar yaptım ve bunları sağlam adımlarla yaptım. Özel hayatımda güzel ve yolunda giden bazı şeyler moralimi üst düzeyde tutuyordu ve mutluydum. SF'yi en çok yenme arzusu da burada ortaya çıktı...
Kendi kendime artık "normalleşmek istiyorum" diyordum. Bilincimdeki ambargoyu kaldırmak,sınırlarımı açmak ve demokratikleştirmek istiyordum kendimi. Neydi sorunlar ? dışarıda yemek yiyemiyordum.. inadına dışarı çıktım. Gittim yemek yemeye,yemek söyledim kendime.. başlarda yemek bana ben yemeğe bakıyordum,midem kalkıyordu. İnsanlar içinde nasıl yiyeceksin lan?! diyordu zihnim bana. Ama ite kaka yemeye başladım.. kimi zaman yalnız gittim kimi zaman sevgilimle.. bunun üstüne gittim,şuan dışarıda yemek yemek benim için evde yemekten farklı değil. Hatta çok yemek seçen şahsım için dışarıda yemek daha cazip,ama mali getirisinden dolayı kurban olam ev yemeklerine
Kalabalık içinde yürürken geriliyor muydum ? Evet aynen öyle oluyordu. Bunu da aynen üzerine giderek aştım. Kalabalığa karışarak,kalabalığı takmayarak,kelle lan bunlar diyerek. Yalnız yürümeyi pek sevmem belki bu yüzdendir ama hala yalnız yürümekten hoşlanmıyorum,yine de dünyanın sonu değil benim için.
Bir de insanların gözlerinin içine bakma meselesi var. Normalde erkek olsun bayan olsun,kimsenin gözlerinin içine kolay kolay bakamazdım. Baksam da hemen kaçırırdım. Bu sorunu da it kopuk üzerinde deneyerek aştım. Bıçkın takılan lümpen hanzolar genelde insanı yiyecek gibi bakar bilirsiniz. Ben de onlara aynen inatla baktım,gözlerimi hiç kaçırmadan. Dışarı da kimi görsem gözlerine bakmaya başladım. Bana bakanlara ben de bakmaya başladım.
Sosyal mi olamıyordum ? son 2 yılda öyle ahım şahım derecede olmasa da sosyal olduğumu düşünüyorum. Dışarıda takılmalar,çıkıp gezmeler,aile-akraba ziyaretleri,doğum günleri,söz töreni vs. Dışarıda da artık kanı çekilmiş solucan görüntüsü çizmiyorum,olabildiğince normalim. Hatta kimi zaman rastgelirse imza kampanyası ve bu türlü şeylere destek de veriyorum. Ha ayrıca artık telefon çalınca da pek korkmuyorum. Hakkımı aramak,misal;eksik verilmiş para üstünü söylemek de artık pek zor değil şahsım için.
Yani,SF'yi yendim demek ne kadar doğru bilmiyorum ama SF'yi en aza indirgedim demekte bir sakınca görmüyorum. Bu süreçte yarım bıraktığım eğitimimi tamamladım,geçmişte yapamadığım bir çok şeyi yaptım ve hayatta daha büyük atılımlar yapabilmek ve hayat mücadelesine başlamak için de askere gidiyorum. Ayrıca şunları da belirtmem gerek,SF'nin maddi durumla da oldukça yakın bir ilişkisi var. Çünkü parası olmayınca insan kendini eve kapatıyor. Dışarı gitsem ne yapacağım ? param yok,onun için evde durayım hissi geliyor ve insan daha çok eve kapanıyor. Tabi işsiz olduğum için bu tecrübeyi fazlasıyla yaşadım. Diğer yandan SF'nin dış görünüşle de ilgisi var. Kendine bakmalı insan,giyimine kuşamına,saçına başına. Böylece dışarıda kendini daha iyi hisseder. Bunu da öneri olarak söyleyebilirim.
Gelgelelim şuan sorunsuz biri değilim. Az düzeyde de olsa konuşma problemim var,bu özellikle heyecanlanınca,topluluk önünde kendini hissediyor. Bunun önceden de farkındaydım ancak bunu SF'yle bağdaştırmıştım. Bir anlamda haklıyım,bence konuşma problemimin getirisi SF oldu benim için. Getirisini büyük ölçüde aştım,sorunun kaynağını da aşmak ve tam anlamıyla "normal" olmak istiyorum. Askerlikteki ortam hakkında pek bir fikrim yok. Fakat orası iletişime ve yüksek sesle konuşmaya dayalı bir ortam olduğu için orada zorluk yaşamaktan hatta hayatımın zindan olmasından korkuyorum. Bu beni diğer herşeyden daha çok korkutuyor ancak yine de gidip görmek istiyorum. Çok zorluk yaşarsam da oradakilere uygun bir dille söylerim böyle bir sorunum olduğunu. Umarım sorun yaşamam. Çünkü gelince de başımı ağrıtsın istemem. Bu konuda önerisi olanlar varsa zevkle dinleyebilirim.
Bu kadar yeter diyelim.. Sorusu olan varsa cevaplayabilirim.
.................
Devrim_ askerlikle ilgili tecrübemin olması mümkün görünmüyor ![[smilie=comando.gif]](./images/smilies/comando.gif "comando"){kind=small}
ama bence korktuğun kadar zorlanmayacağını düşünüyorum bunu da kendini ifade edebilmeyi iyi yapacağına inanarak söylüyorum umarız iyi anılar biriktirir ve askerlik görevini tamamlar dönersin.