Neler oldu?
- Buradan gördüğüm bir psikoloğa gittim. Psikoloğun kendine bile yetmediğini fark etmem beni farklı düşüncelere sevk etti. Üstelik bilmem kaç seans daha gelmemi söylüyordu. Psikologlar affetsin ama hala saati bilmem kaç lira tribine anlam veremiyorum
- Hiç ilaç kullanmadım, psikiyatri vak'ası olduğunu düşünmüyorum.
- İş ortamı sayesinde yavaş yavaş rahatlamaya başladım. İki yıl sonra sen geldiğinde böyle değildin diyenler oldu.
Ne yapmalı?
- Sahaya inin. Toplum içinde bir şey içemiyorsanız, bir kafede fobinin üzerine gidin. Yaşam koçuna saçacak servetiniz yoksa yapamadığınızı yapmak zorundasınız!
- Utana sıkıla da olsa bir sosyal platforma dahil olun. Belki Mozzart olamayacaksınız ama sizi rahatlatacak bir piano kursu olmalı.
- İşin kolayına kaçmayın. Fobinin arkasına saklanıp sorumluluktan kaçmak ne güzel! Bilgisayar başında sadece asosyal olunur. Ses yapan komşuya ihtarı vermenin tam sırası!
- Kendinizi soyutlamayın. En azından tiyatroya gidin. Ortam sizi farklı düşünmeye sevk edecektir.
Daha çok yapılması gereken vardır belki ama genelde birbirinin tekrarı. Anafikir: Yaparım!
Evet alışveriş yaparken görevlinin sizinle ilgilenmesi sıkıcı ama alışveriş yapmak zorundasın! Hoşgeldiniz, nasıl yardımcı olabilirim? diyene bakıyorum... deyip baştan savmak zor olmasa gerek.
Tıka basa dolu bir otobüsten inmek ne fena! Hayır öyle değil. Önündeki her engele pardon parolasını söyle.
Daha çok örnek bulmak mümkün hepimizin karşılaştığı durumlara dair. Hepsinde sorumluluk bizde. Her yapılamayanı yaptıktan sonra özgüven patlaması olacak ve hiç te zor olmadığına şahit olacağız.
Bugün kendinize bir iyilik yapın ve kalbinizin güp-güp atmasına sebep olan fobinin üstüne gidin! Sevgiyle kalın..
![[smilie=bye.gif]](./images/smilies/bye.gif "bye"){kind=small}
.