Nihayet büyümeye başladık ve köyde orta okul olmadığı için yatılı okula gönderildim. Zor aynı zamanda güzel yıllardı. Bu dönemlerde karşı cinsle pek konuşamıyordum başkada bir sorunum yoktu ki zaten bunu da sorun olarak görmezdim. Müzikle çok ilgiliydim ve sesimin de güzel olması sebebiyle bana şarkı söyletirlerdi. Okulun yılsonu etkinliğinde sahneye çıktım ve yaklaşık bin kişilik bir seyirci beni ayakta alkışladı. Şimdi hatırladım zaman nasıl yaptım diye hayret ediyorum.
Liseye kendi isteğimle imam hatip lisesinde okumayı tercih ettim. Tam bu dönemlerimde sosyal fobimin farkına varmaya başladım. Yeni girdiğim ortamlarda arka sıralarda kalmayı kimsenin bana bi şey sormamasını ve oradan uzaklaşmayı isterdim. Sınıftaki arkadaşlarla diyaloğum arttıkça onların yanında rahatlamaya başladım ve zamanla sınıfın öne çıkan isimlerinden oldum. Derslerimde başarılıydım zeki ve sempatik biriydim. Bu şekilde son sınıfa geldik ve dershaneye başladım. Dershanede durumlar okulda olduğu gibi değildi bizim sınıfta kız yoktu ama orada sınıfın yarısı kızdı. Derslere ya hiç girmedim yada sessizce oturup çıktım. Üniversite sınavında dereceye girdiğimi duyunca dershanedeki hocalar kopya çektiğimi düşünmüşler.
Daha sonra katsayı vs. bitakım engeller yüzünden istediğim okula giremedim ve çalışmak üzere İstanbul’a geldim. Ahh İstanbul…Sosyal fobi İstanbul’a geldikten sonra görmezden gelinecek bişey olmaktan çıkmıştı benim için. Tezgahtar olarak eniştemin yanında işe başladım.Bu arada web tasarım ve Grafik tasarım kurslarını bitirdim. İşyerinde Müşterilerle konuşurken kontrolsüz bi şekilde saçmalıyordum, kekeliyordum ve yüzüm kızarıyordu. Bu şekilde iki yıl geçti ve ben sosyal fobiden kurtulacağıma kendi kendime söz verdim. Çocukluktan beri tutkun olduğum şeye müziğe yöneldim. Hep bi gitarım olsun iştemiştim ama dalga geçerler diye korktuğumdan hiç dile getiremedim. Taksime gittim ve oradaki mağazaların birinden bir gitar satım aldım. En büyük hayalim gerçek olmuştu. Eve dönerken İstiklal Caddesi’nden geçmem gerekti. Omzumda gitar varken herkesin bana baktığını düşündüm be kafamı önüme eğip hızlıca yürümeye başladım. Bi süre sonra kafamı kaldırdığımda kimsenin benle ilgilenmediğini herkesin kendi koşuşturmacası içinde olduğunu görmüştüm.
Gitar tamamdı ama öğrenmek için kurs gerekliydi. Bir beş ay kadar gitar evde aldığım gibi kaldı daha fazla dayanamayarak bi kursa yazıldım her şeye rağmen öğrenmeliydim gitar çalmayı. Kursa gittiğimde sınıfta yedi sekiz kişi vardı. Titriyordum adeta bi kaç ders böyle geçti temel alıştırmalar bitip ilk şarkıları söyletmeye başladılar. Utana sıkıla bende söylemeye başladım ki sesim az çıkıyordu ve boğuktu gitarın sesini bastıramıyordum. Halbuki benim sesim güzeldi. Hoca rahat olmam konusunda telkinler verip duruyordu(hala veriyor) Bu şekilde bi kaç ay daha geçti ve konservatuar sınavına girmeye karar verdim. Müzik eğitime konservatuar hazırlık kursuyla devam etti bu kurs çok farklıydı burda yaptıklarıma hala inanamamaktayım. Öyleki hoca pianodan bi ses verir sen naaa diye bağırarak tonu bulmaya çalışırsın ses inceldikçe daha fazla bağırman gerekir yüzünün aldığı şeklin bi önemi yoktur ağzını çok açman gerekir opera sanatçılarını görmüşsünüzdür. ilk başlarda çok zorlanmıştım ama sonraları yapmaya başladım. ve sınava girmek üzere İzmir'e gittim sınav öncesi bir hafta toplu dersler olur ilk derslere giremedim daha sonra girdim hoca sırayla soru sorardı bana sorduğunda yüzüm kızarırdı sesim çıkmazdı bütün sınıf gülerdi falan kendimden nefret ederdim o zamanlar çok niyetlendim sınavı falan bırakıp geri dönmeye ama dönmedim sınava girdik. Sınavda yine heyecanlandım kelimeler düğümlendi boğazımda falan yalan oldu yani sınav. Tekrar girmeye karar verdim. Bir sene daha hazırlanacaktım Kursa yeni gelen hoca benim yaşlarımda çok güzel bi kızdı. İlk zamanlarda onunlada çok zorlandım Onun telkinleri iyi geliyodu derslerde konuşuyo başlamadan önce rahattım onun derslerinde yani. Hocamın okuduğu okulda sınava girdim oda sınavda görevliydi Fakat ilk sınavda yaşadığım her şeyi baştan yaşadım ikinci sınavıda kaybettim. Bu sınavla bütün hayallerim yıkıldı 5 ay kadar kendime gelemedim. Geriye dönüp baktığımda görüyorum ki ben bu illet yüzünden biçok şeyimi kaybettim Burda bahsetmediğim hayatımın aşkını kaybettim. hayellerimi, emeklerimi, kaybettim. Gençlik yıllarımı yarım yaşadım. Artık hiç bişey umrumda değil sokaktaki insanlar gerçekten bana baksalar bile ve bir daha kaybetmeyede niyetim yok. Sizde saçma sapan korkular yüzünden kaybetmeyin...
