Çözüm beyninizde, o sizi kullanmasın siz onu kullanın

[cesaret]

Sosyal Fobili olduğumu bundan 4 yıl önce araştırmalarım sonucu fark ettim.

Kendime ben neden böyleyim deyip duruyordum. Sonra nedeninin sf olduğu anladım. Sonra sfnin nedenini aradım bir çok neden var bunları çoğunuz biliyorsunuz zaten (genetik yatkınlık, yetişme ve yetiştirilme tarzı, çevre etkisi, diğer psikolojik rahatsızlıkların etkisi...).

Gel zaman git zaman bu forumdan ayrılmaz oldum hayatımın en güzel günlerini bu foruma girerek yaşadım. Bana çok şey öğretti. Burada gerçekten sıcak bir ortam var, insana aidiyet duygusu yaşatıyor. Yalnız olmadığımızı ve asla pes etmememiz gerektiğini öğretiyor insana.

Kısacası her şey bu foruma girdikten sonra başladı.

Kişisel gelişim kitapları okudum, aradım, buldum, onu okudum bunu okudum, doktora gittim, kısa bir süre ilaç kullandım ama nafile.

Neyse bu foruma takılalı ne sorunlar yaşadığımızı iyiden iyiye anlamaya başladım. Fark ettim ki yaptığım her şey yüzeyselmiş, ben sorunlarımdan kaçarak bir şeyler yapmaya çalışıyormuşum.

Kaçarak sorun çözülmüyor dedim. Ne yapmalıydım peki?

Klasikleşmiş bir sözü kendime söyleyerek savaşıma başladım:"Korkularınla yüzleş."

Kendimce görevler oluşturdum (normal olan her insanın düşünmeden yaptığı şeyler).

Normal olan ama yapmaya çekindiğim şeyleri yapmaya çalışacaktım.

Önceleri bakkaldan marketten 20 25 kuruşluk şeyleri almaya çekinirdim. İlk görevim buydu. Zorlanarak da olsa, sakız şeker gibi ufak tefek şeyleri almaya başladım bir iki üç derken artık çekinmediğimi fark ettim (az bir miktar para üstünü alırken bile çekinen ben).

Sonra bir gün otobüsten ineceğim zaman şoför benim ineceğim durağı es geçti ve ben sesimi bile çıkaramadım ve onca yolu geri yürümek zorunda kaldım. Akılsız başın cezasını ayaklar çeker ama bu son olacak dedim. Allah'ın takdiri işte bir gün yine aynı durumu yaşadım ve avazım çıktığınca en arkadan şoföre ineceğimi söyledim (otobüse bile binmeye çekinen ben). Baktım ki bunları yapmam bana zarardan çok fayda getiriyor. İyice cesaret kazandım.

Artık arkadaş ortamında konuşmaya düşüncelerimi dile getirmeye başladım eskiden olsa ağzımı açmaz her sözü onaylardım onaylamasam bile.

Bunlar gibi bir çok konuda kendimi zorladım ve çoğunu yapmayı başardım. Yukarıdakiler sizler için başlangıçta alınabilecek örnekler olabilir (bir yerden başlayın artık).

Zamanla zorlanarak yaptığım şeyler doğal bir hal almaya başladı. Baktım ki artık kendimi çok rahat hissediyorum sfli olduğum inancı bile artık yitip gidiyordu.

Sonra sonra iyiden iyiye gelişme gösterdim bu güne kadar hep üzerine koyarak geldim. Artık kendimi kimseden aşağıda görmüyorum ama kimseye de üstünlük kurma çabasında değilim. Kısacası beni ben ilgilendiririm gerisi koşulları belirleyen etkenlerdir. Koşullara göre hareket edecek de benim. Koşulları okumaya başladım, insanların karakterlerine göre hareket etmeyi öğrendim .Kimi insanlar vardır negatif olarak etkilerler bizleri en çok da bu insanlarla baş etmeyi öğrendim. Artık en ufak çıkmazda pes etmiyorum. Yeri geliyor günlerce kafa yoruyorum ama olumsuzlukların beni bir adım geri götürmesine izin vermiyorum. Her gün kendimle mücadeleme yeni başlamış gibi düşünüyorum.

Kısacası

YÜZLEŞ

DENE

DENE

DENE

PES ETME

BAŞARDIM DİYE REHAVETE KAPILMA

DEVAM ET

DEVAM ET

DEVAM ET

VE TECRÜBELERİNİ DİĞERLERİNE AKTAR

[byufuk453]

Tecrübelerini bizlerle paylaştığın için teşekkür ederim cesaret. Başarılarının devamını dilerim.

[cesaret]

Rica ederim elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum ben tam anlamıyla bu olayı çözmüş gibi görmüyorum kendimi ama önünden gittiklerim varsa onlara önlerindeki yol hakkında gittiğim kadarıyla bilgi vermeye çalışıyorum. Faydalı olabildiysem çok mutlu olurum.

[cosic_07]

deniyorum, çabalıyorum, pes etmiyorum ama artık çok yoruldum. bedensel ve ruhsal olarak cok yıprandım artık. başarabileceğime dair ümitlerimi yitiriyorum yavaş yavaş. her şeyi denedim ama olmadı