Sosyal-Fobi.net , Sosyal Fobililerin buluşma noktası

nai yazdı:

hiçişte yazdı:SOSYALFOBİ'den kurtulmak diye birşey yok ve KAYGILARINIZDAN tamamen kurtulmak diye bir durumda yok.Kaygılarınızı tek tek ele alıp, bunlarla tek tek savaşıp tek tek eleyebilirsiniz ve bunu kısmen yapabilirsiniz ;)

Katılıyorum, parçadan bütüne gitmek en mantıklısı. Fazlasıyla sabır gerektiriyor ama bu şekilde çözmek en azından bir sonuca ulaştırabilir.

Kesinlikle kardeşim yaptığımız en büyük hata bu SOSYALFOBİ diyerek olayı sosyallik korkusu olarak çok aşırı uç şekilde genelleştiriyoruz ve bu yüzden daha çok kaygılanıyoruz, kesinlikle KAYGILARI TEK TEK ELE ALIP DEĞERLENDİRMELİYİZ.

biraz bencilce ama benim gibi hisseden, benim gibi düşünen insanlar olması bana iyi geliyor.. keşke hiçbirimiz böyle olmasaydık

Kendinden memnun olmamak, sürekli kendini kendine şikayet etmek. İçsel diyaloglarında kendini acımasızca eleştirmek ve kendinde her zaman düzeltilmesi gereken bir sorun olduğunu düşünmek. Belki de asıl sorun budur. Kendinden, ortamdan, insanlardan şikayet etmek yerine, aksiyona geçme irade ve cesaretini göstermek gerekir.
Meydan okunması gereken asıl zorluk nedir? Sf li kişi neyin mücadelesini vermeli kendini kendisiyle savaşarak düzeltmenin mi? Herşeye rağmen aksiyona geçmenin mi? Elbette aşırı genelleme, ya hep ya hiç gibi "bilişsel çarpıtmalar" varsa önce bunlar düzeltilmeli ama eylem olmadan neye yarar.

Reddedilme korkusunu ele alalım reddedilmenin sizin için anlamı nedir?

haklısın doğukan,bu çoğu sosyal fobili için büyük bir sıkıtıyı çözebilir.şu şekilde düşünmek istedim kendi adıma:reddedilmek nedir?istenmemek,dışlanmak,yeterli olmamak.sanırım insan öncelikle yeterli olamadığı duygusuyla savaşmaya çalışıyor,neden yeterli değilim,neyim eksik,olmam gereken ne?bunun üzerine de kendine bir takım standartlar belirliyor ve bunların dışına çıktığını hissettiğinde kendini eleştiriyor,cezalandırıyor.aslında bir yerde istenmeyen bir özelliğimiz başka bir yerde kabul görmemiz için bir sebep bile olabilir ama insan deneyim kazandıkça kendisiyle ilgili algıları oluşuyor dolayısıyla yeni bir çevreye de girecek olsak kendimiz hakkında bir fikrimiz oluştuğu için geri çekiliyoruz.çocukken ve lise dönemlerimde(hatta neredeyse birkaç yıl öncesine kadar)bu şöyleydi bende 'birisi mi geliyor,bana şunu söyledi benim şöyle yapmam gerek,hem unutma geçen sefer şöyle yaptığında şöyle olmuştu dikkatli ol bu sefer yapma' gibi.reddedilmek insanı neden yaralar peki?sosyal olmak ait olmak,kabul görmek demek.ait olmak ise bir şeyin parçası olmak ve buna gereksinimimiz var sanırım,sonuçta karakteri oluşturan şey aidiyet.bir yerde seviyor,seviliyor,kabul görüyorsak oraya aitizdir ve o yerin bize yüklediği sıfatlar karakterimizin büyük bölümünü oluşturur.bir çocuk iyi top oynuyorsa mesela,arkadaşları onunla oynamak isteyecektir yada yakın,uyumlu hissettiğimiz kimse onunla bir şeyler paylaşıyoruz,bize iyi,kötü yada değersiz olduğumuzu o söylüyor.reddedilmek temelde bu bence,bir yere ait olamamak,karakterin gelişmemesi,gelişmeyen özelliklerinden dolayı tekrar reddedilmek,yine kendinde eksik aramak.insanı aşağı çekebilecek ve içine hapsedebilecek bir kısırdöngü gerçekten,ve bence acımızın sebeplerinden biri bunu kıramamamız.elbette bir şeyler başardığımızda birileri bizi sevecek diye bir şey yok,o anlamda söylemiyorum bunu,ama böyle şeyleri deneyimledikçe cesareti kırılıyor insanın.sonuçta kaç kez deneyip yapamadığı bir şeyi insan tekrar aynı hevesle yapabilir mi?her seferinde hem de.heyecan ve cesaret gerekli bize ve dediğin gibi falcılık yapmamak,bilmiyoruz çünkü,iyi de olabilir,kötü de

Reddedilme korkusu gelecekle ilgili bir endişedir. Falcılık bilişsel çarpıtmasıdır. Geleceğin hep kötü olacağını varsaymaktır. Gerçekten reddedilmekten farklıdır. Gerçekten reddedilmek dışadönük birey olmanın kaçınılmaz sonuçlarındandır. Dışadönük olmayı sürdürdükçe bazı insanlar tarafından reddedilir bazıları tarafından kabul görürsününüz, Bazıları sizin düşüncelerinizle alay eder, fikirlerinize karşı olur; bazıları size saygı duyar, sizinle hemfikir olur.

Çözüm bu değil. Olmadığını biliyorum çünkü o riski aldım. İnsanların benimle dalga geçmesine izin verdim, bilerek hatalar yaptım.(Aptalca) Ama işe yaramadığı gibi çok daha kötü oldum.

realistl yazdı:Çözüm bu değil. Olmadığını biliyorum çünkü o riski aldım. İnsanların benimle dalga geçmesine izin verdim, bilerek hatalar yaptım.(Aptalca) Ama işe yaramadığı gibi çok daha kötü oldum.

Sorununu çok üstü kapalı anlatmışsın. Nasıl bir riske girdin, tam olarak neler yaptın da işe yaramadı anlamadım.

Doğukan öncelikle foruma motive edici yazılar yazdığın için tebrik ederim. Sf var mıydı sen de, kısaca kendini anlat.

Vardı büyük oranda yendim kendimi sonra anlatmayı düşünüyorum. %100 yendim diyebildiğim zaman yazarım.

Risk almak ile ilgili güzel bir video. Her karamsar ve risk almayı sevmeyen izlemeli. İngilizcedir
http://www.youtube.com/watch?v=AOuRJcMEWTg

Link çalışmazsa jim rohn risk olarak aratın çıkar

kusura bakmayın hepsini okumaya dikkatim ve hâlim yetmedi ama ilk sayfa için söylüyüm.sürekli kötü olacağı inancı bizi bir şeyden alıkoyuyor diyorsunuz.beni alıkoymuyor artık ama o korktuğum şeyler hep oluyor . aşırı korumacı hâlden olsa gerek sürekli konuşmalarım tartışmaya gidiyor. kendimi ezilmiş hissediyorum. ve kendimi savundukça düşman sayısı artıyor hepsi birlik olup üstüme geliyor

Bir risk alıp başarısız olabilirsin bu gayet doğal. Ben de zaten bunu anlatmaya çalışıyorum masal diyarında yaşamıyoruz, hayatta bazı zorluklar, istenmeyen durumlar ile karşılaşabilirsiniz. Önemli olan bu dışadönük hali sürdürmektir, yani süreklilik ve mücadeleci bir davranış tarzı gerekli.

Olanı olduğu gibi kabullenmenin öneminden bahsetmiştim, hayatta bazı insanların seni sevmeyeceği gerçeğini kabullenmelisin. Bir örnekle açıklayayım, bir pop müzik sanatçısını sevip dinleyen de var, sevmeyip dinlemeyen de. Şimdi bu sanatçının beni sevmeyenler var diye şarkı söylemeyi bırakması doğru olur mu? Sevmeyenlerin var diye sosyal olmayı bırakmak doğru değil bunu anlatmaya çalışıyorum. Sosyal fobinin temel nedeni de bu pes edip içe çekilme davranışıdır. Sana tavsiyem pes etme yoluna devam et. sevmeyenlerin için yapabileceğin bir şey yok. Herkesi memnun edemezsin.

Şu refleksif düşünceler hiç bitmiyor.Her gün karşı cinsten biriyle konuşmak geliyor içimden ama kendimle mücadele etmem gerekiyor her gü bir savaş yapamadığımda kendimi kötü hissetme ve içe kapanma.onlar beni konuşturmadan ben konuşamıyorum. hemcinslerimle oturup maç vs muhabbetleri hiç sarmıyor. kalabalıkta bişey konuşabiliyorum gerilme falan olmuyor ama her konuşmadan sonra yine çok konuştum yine malca konuştum gibi saçma düşüncelerle kendimi boğuyorum sonuç yine insanlardan uzaklaşma ve içe kapanma :C