merhaba aranızda yeniyim
Gönderilme zamanı: 03 Şub 2016, 22:37
merhaba arkadaşlar çoğunuzun hikayesini okudum ve sanki hepsinde kendimi buldum. Evet ilk defa kendime teşhis koyabildim.. nereden başlasam bilmiyorum. daha ilkokuldayken çok sessiz sakin bir çocuktum. öğretmenim beni ağzı var dili yok diye betimleyerek sanki teşhisimi o zamanlar koymuş. nerdeyse hiç oyun oynamayan , cesareti olmayan , hiç konuşmayan bir çocuktum. bu sessizlik ergenlik çağında, lisede devam etti. hepinizde olduğu gibi arka sıralarda oturan, öğretmen görmesin diye saklanan biriydim. bu üniv yıllarında devam etti. hep güçlünün arkasına saklanan, iki kelimeyi bir araya getiremeyen hatta hiç sevgilisi olmayan biriydim. yani uzun uzun hikayemi yazmıcam aşağıdaki maddelerde bende olan soruları yazmak istiyorum.. bu arada yaşım 30 ve hala kurtulamadım...
- içine kapanık biri olmam
- aşırı mükemmelliyetçilik
- bir cümle için çok fazla düşünme
- yanlış yapmaktan korkma
- birini teselli edememe ne diyeceğimi bilememe
- aşırı alınganlık
- kendimle ilgili bir çok şakayı kaldıramama
- kendimi güçsüz ve işe yaramaz hissetme
- fiziksel olarak kendimi yetersiz hissetme
- kendimi çok çirkin hissetme halada öyle hissediyorum.
-sürekli hayaller kurma ( hayal dünyasında yaşama , hayal dünyasında ünlü olma , sevgili edinme)
-bir işe yaparken başaramayacağını düşünme
- depresyon , anksiyete
- ne yaparsam yapayım bazan çok aktif çok konuşmama rağmen mülayim sıfatını duyma ( nerede yanlış yapıyorum bilmiyorum)
- cahil insanların bile laf sokması ve onlara cevap verememe
-ortamda konuşurken konuşmamı kimsenin dinlememesi
- sohbet açamama, konu bulamama
-herkesin dalga geçmesi benimle
- sokakta yürürken herkesin bana baktıgını hissetme
- bir arkadaş ortamında özellijle bayan varsa ağzımı bıçak açmaması
- hiç uzun süreli ilişkimin olmaması ( bu arada hep kısa süreli oldu ), bir ilişkiyi yürütemiyorum kızlar benden sürekli ayrılıyor. onlarla paylaşacak hiçbir şey bulamıyorum. bu yüzden hala evlenemedim. evlilik düşünmüyorum diyorum çevreme. çünkü evlenirsem o kişide mutsuz olacak.
- hep ciddi olma , sulu şakalar yapamama
- biri olumsuz birşey söyleyince kafama çok takma.. mesela ilk mesleğim öğretmenlikti özelde çalıştım. insanlar öğretmenliğimle dalga geçince kafama çok takardım. yapamıyorum derdim. sonra emir altı olan bir mesleğe girdim. çevremdeki bazı teyzelerden bu nasıl bu mesleğe girdi. veya uzun süre görmediğim birinden seni nasıl yaptılar laflarını duymam beni yıktı. hala hatırlıyorum. ve özgüvenim sıfır oluyor .
- aşırı özgüven eksikliği
- saçlarımın lise yıllarından beri dökülmesi ve şuan yüzde 40 nı kaybetmem. fotoğraf bile çekilmiyorum.
- bir ara 1.70 olan boyuma takmıştım. bir ara ismime
- emir altına girince 3 yıl dayanılmaz ağrılar yaşadım vucudumda . iğnelenmeler, elektriklenmeler, kas ağrıları, kemik ağrıları, uyuşmalar, vucudumda ağır yanma hisleri.. doktor doktor gezdim. emarlar filmler, kan tahlilleri , yok birşey çıkmıyordu. internetten hastalık araştırıp duruyordum. kendime koymadıgım teşhis kalması. en son ms olabilirim diye neler çektim bir bilseniz.. hastalık hastası olmuştum..hala gerçekten o hastalık bende var mı bilmiyorum.. ama artık düşünmek istemiyorum.. doğu görevini yaptım ve ailemin yanına geldim şuan daha rahatım galiba.
- çok fazla araştıran çok fazla bilgi sahibi biriydim. lise yıllarında serserilerle gezerken aynı zaman bilgi yarışmasında birinci olmuştum. herkes şaşırmıştı.
-hep farklı olmaya çalıştım mesela üniv yıllarında herkes oldugu gibi bir imajı varken ben çok absürd şeyler giyerdim kolyeler küpeler dövmeler yakası açık şeyler.çok fazla tikiydim. şuan utanıyorum bunlardan ilk öğretmenlik yıllarımda böyle kolyeleri şeyler giymiştim
- yaşamımın bir dönemimde hatta üniv yıllarında bile başkalarını etkilemek için yalan hikayeler uydururdum.
bunların dışında :
- uçak korkusu ( 30 dan fazla bindim hala korkarım)
-kapalı alan korkusu
- diş doktoru korkusu
- yüzme öğrenememe ( biraz geliştirdim sanki)
- mesleğimi kaybetme korkusu ( zaten vucut ağrılarımın sebebi buydu sanki )
- düğünlere gitmeme hemde hiç ve oynayamama ( bu arada abimin düğünü var mayısta napacam bilmiyorum )
- akrabalardan uzaklaşma, hiç ziyaret etmeme ve çoğunun beni görmemesi
- o kalabalıkta herjkesin bana bakacağı hissi
-herşeyin boş gelmesi , hayatın anlamsız olması ve deist olmam
- kızların beni beğenmemesi ( evet yakışıklı değilim ) özellile sanal alemde bile olsa red edilince bunalıma girme
- bir kızla çıksam bile elini tutamama çevredekilerin sanki bana bakarak dalga geçecek hissi.. ve elinden tutarken kendimi güçsüz hissetmem
- herkes evlendi bendne küçükler bile ama ben hala bekarım. beni kimse beğenmez diye düşünüyorum. ve nedense benimle evlenmek isteyen birini bile çirkin oldugum için istemeyemecem nerdeyse.
- her girdiğim ortamda saygılı, efendi , dürüst biri olarak anılmam çok mülayim olmam
- sürekli düşüncelere dalma
- aşırı kaygılı olmam
-aşırı gururlu olmam
- 6 yıldır işime bir kere bile geç kalmadım
- bazan çok olgun biriyim bazan ergenlik çağındaki çocuk gibi aileme tavır yaparken buluyorum kendimi
bunları yenmek için neler yapmadım ki spor fitnes ( ama sıkıldım ) antidepresanlar ( 2 yıl kullandım ve bıraktım) şuan ginsengli şeyler kullanıyorum daha iyi sanki daha aklıma gelmeyen çok şey var. sanırım babama çektim o da sessiz sakin mülayim biri. var mı ilacı bunun
- içine kapanık biri olmam
- aşırı mükemmelliyetçilik
- bir cümle için çok fazla düşünme
- yanlış yapmaktan korkma
- birini teselli edememe ne diyeceğimi bilememe
- aşırı alınganlık
- kendimle ilgili bir çok şakayı kaldıramama
- kendimi güçsüz ve işe yaramaz hissetme
- fiziksel olarak kendimi yetersiz hissetme
- kendimi çok çirkin hissetme halada öyle hissediyorum.
-sürekli hayaller kurma ( hayal dünyasında yaşama , hayal dünyasında ünlü olma , sevgili edinme)
-bir işe yaparken başaramayacağını düşünme
- depresyon , anksiyete
- ne yaparsam yapayım bazan çok aktif çok konuşmama rağmen mülayim sıfatını duyma ( nerede yanlış yapıyorum bilmiyorum)
- cahil insanların bile laf sokması ve onlara cevap verememe
-ortamda konuşurken konuşmamı kimsenin dinlememesi
- sohbet açamama, konu bulamama
-herkesin dalga geçmesi benimle
- sokakta yürürken herkesin bana baktıgını hissetme
- bir arkadaş ortamında özellijle bayan varsa ağzımı bıçak açmaması
- hiç uzun süreli ilişkimin olmaması ( bu arada hep kısa süreli oldu ), bir ilişkiyi yürütemiyorum kızlar benden sürekli ayrılıyor. onlarla paylaşacak hiçbir şey bulamıyorum. bu yüzden hala evlenemedim. evlilik düşünmüyorum diyorum çevreme. çünkü evlenirsem o kişide mutsuz olacak.
- hep ciddi olma , sulu şakalar yapamama
- biri olumsuz birşey söyleyince kafama çok takma.. mesela ilk mesleğim öğretmenlikti özelde çalıştım. insanlar öğretmenliğimle dalga geçince kafama çok takardım. yapamıyorum derdim. sonra emir altı olan bir mesleğe girdim. çevremdeki bazı teyzelerden bu nasıl bu mesleğe girdi. veya uzun süre görmediğim birinden seni nasıl yaptılar laflarını duymam beni yıktı. hala hatırlıyorum. ve özgüvenim sıfır oluyor .
- aşırı özgüven eksikliği
- saçlarımın lise yıllarından beri dökülmesi ve şuan yüzde 40 nı kaybetmem. fotoğraf bile çekilmiyorum.
- bir ara 1.70 olan boyuma takmıştım. bir ara ismime
- emir altına girince 3 yıl dayanılmaz ağrılar yaşadım vucudumda . iğnelenmeler, elektriklenmeler, kas ağrıları, kemik ağrıları, uyuşmalar, vucudumda ağır yanma hisleri.. doktor doktor gezdim. emarlar filmler, kan tahlilleri , yok birşey çıkmıyordu. internetten hastalık araştırıp duruyordum. kendime koymadıgım teşhis kalması. en son ms olabilirim diye neler çektim bir bilseniz.. hastalık hastası olmuştum..hala gerçekten o hastalık bende var mı bilmiyorum.. ama artık düşünmek istemiyorum.. doğu görevini yaptım ve ailemin yanına geldim şuan daha rahatım galiba.
- çok fazla araştıran çok fazla bilgi sahibi biriydim. lise yıllarında serserilerle gezerken aynı zaman bilgi yarışmasında birinci olmuştum. herkes şaşırmıştı.
-hep farklı olmaya çalıştım mesela üniv yıllarında herkes oldugu gibi bir imajı varken ben çok absürd şeyler giyerdim kolyeler küpeler dövmeler yakası açık şeyler.çok fazla tikiydim. şuan utanıyorum bunlardan ilk öğretmenlik yıllarımda böyle kolyeleri şeyler giymiştim
- yaşamımın bir dönemimde hatta üniv yıllarında bile başkalarını etkilemek için yalan hikayeler uydururdum.
bunların dışında :
- uçak korkusu ( 30 dan fazla bindim hala korkarım)
-kapalı alan korkusu
- diş doktoru korkusu
- yüzme öğrenememe ( biraz geliştirdim sanki)
- mesleğimi kaybetme korkusu ( zaten vucut ağrılarımın sebebi buydu sanki )
- düğünlere gitmeme hemde hiç ve oynayamama ( bu arada abimin düğünü var mayısta napacam bilmiyorum )
- akrabalardan uzaklaşma, hiç ziyaret etmeme ve çoğunun beni görmemesi
- o kalabalıkta herjkesin bana bakacağı hissi
-herşeyin boş gelmesi , hayatın anlamsız olması ve deist olmam
- kızların beni beğenmemesi ( evet yakışıklı değilim ) özellile sanal alemde bile olsa red edilince bunalıma girme
- bir kızla çıksam bile elini tutamama çevredekilerin sanki bana bakarak dalga geçecek hissi.. ve elinden tutarken kendimi güçsüz hissetmem
- herkes evlendi bendne küçükler bile ama ben hala bekarım. beni kimse beğenmez diye düşünüyorum. ve nedense benimle evlenmek isteyen birini bile çirkin oldugum için istemeyemecem nerdeyse.
- her girdiğim ortamda saygılı, efendi , dürüst biri olarak anılmam çok mülayim olmam
- sürekli düşüncelere dalma
- aşırı kaygılı olmam
-aşırı gururlu olmam
- 6 yıldır işime bir kere bile geç kalmadım
- bazan çok olgun biriyim bazan ergenlik çağındaki çocuk gibi aileme tavır yaparken buluyorum kendimi
bunları yenmek için neler yapmadım ki spor fitnes ( ama sıkıldım ) antidepresanlar ( 2 yıl kullandım ve bıraktım) şuan ginsengli şeyler kullanıyorum daha iyi sanki daha aklıma gelmeyen çok şey var. sanırım babama çektim o da sessiz sakin mülayim biri. var mı ilacı bunun