dün Jet li nin yeni filmi kır zincirlerini izledim. Aslında sinamaya gitmeye niyetim yoktu. ama filmin hemen altındaki şu yazıyı görünce sinemaya daldım. orda şu yazıyordu.
kimse senin efendin olamaz
birhaftadır canım çok sıkkındı ama siteden bi arkadaş ile yaptığım sohbet sayesinde şimde çok daha iyiyim. ve kendimdeki gelişmeleri gördüm.
size biraz bunlardan bahsetmek istiyorum
eski halim ,2 sene önceki halim ve şimdiki halim adı altında.
eski halim :
ben önceden beri sf liğimnin daha doğrusu utangaçlık kisvesi adı altında sobitliğim farkındayım. şu ann 25 yaşındayım. Tek çocuktum.
hatırladığım ilk görüntüler ilkokul 1. sınıfa ait sınıftaki diğerçocuklardan ayrıydım ben onları dışardan izlerdim ve hiç bir zaman onlarla kaynaşamadım. sanki çin'e sihirli bir el tarafından bırakılmış çocuk gibi. gerçi üniversite üçüncü sınıfa kadar hiç bişey değişmedi. kendimi kişisel gelişim kitaplarna verdim. ama onlarda bir işe yaramadı çün onlar genel çözümler sunuyordu. mesala Ali için yazılkmış bir kitap yoktu
ünbiversite üçüncü sınıfa kadar sanki bataklığa saplanıp çıkamamış biğr insan gibi debelenip durdum. bu arada bir kıza platonik aşık oldum 4 sene boyunca açılamadım. bu arada dersleri faLANDA sallamıyorum malum sebeblerle. tabi bu arada kızlarla ilgili durumumdan söz ediyim.
kızlar tarafından birçok kere taciz edilmişimdir. hatta bazıları
ailemin evde olmadığı zamanlarda zili felan çalıyordu. tabi bende kapıyı açmıyordum. kızlara karşı heyecanımda şu şekilde.
yoldan karşıdan bir kız gelse dahi kalbim çstlayacak şekilde çarpıyordu. kız ilgisiz alakasız bir kız olsa dahi. ve buna benzer bir çok şey.
sanırım belki gay olduğumu bile söylüyorlardı.
ağar tüm fobikliğimi yazarsam tamamen bir roman çıkar.
buna benzer birçok şey. çocukken bana taktıkları lakapları falan yazmıyorum bile yada nasıl kullandırdığımı kendimi.....
şu an sitede anlatılanların hepsi bende vardı artı bana özgü şeylerde.
bunları yazıp başınızı ağrıtmıcam.
2 seneki önceki halim:
artık sf hastası olduğumu farketmeye başladım. kiteplar okudum.
ancak yinede çok farketmedi. ancak küçük küçük meydan okumalar başladı.
şu anki halim:
artık isyanlar başlamıştı artık kendime isyan ediyordum.
haşa Tanrıya bile isyanım vardı. ki hala varr.
(allah affetsin)
ve bu siteyi buldum. daha doğrusu en azından bana benzer insanlar olduğunu gördüm.
son birbuçuk aydır :
şu an insanlarla tartışmaya girebiliyorum. gerçi herdefasında yeniliyorum ve karşıdaki insan gene beni söz oyunları ile yenmeyi başarıyor. ama yinede en azından benim için büyük birşey. özellikle cesaret tahtasındaki idmanlar sayesinde yok katettim. ama bazen yenilmek gerçekten sinirlerimi bozuyor. işallah birgün yenmeyi öğrencem
kızlar konusanda en azından sokakta karşıdan gelen bayanlara karşı heyecanlanmıyorum yada kontrol ediyorum. hatta konuştuğum zamanlarda bile oldukca sakin ve güzel konuşuyorum.
tabii sf olduğum için tüm çevremi kaybettiğim için kız ve erkek insanlarla konuşma fırsaftı fazla elime geçmiyor bu yüzden yinede tam performansımı bilmiyorum. belkide yine eski günlere dönerim.
ama hiç bir zaman o günlere dönmek istemem
şu an hala büyük oranda sf li sayılırım. ama en azından bana göre büyük gelişme içerisindeyim
şu an yaz tatiline gidiyorum ve sanırım bir çok şey orada belli olacak.
haa bu arada mesala köftecide ve dolmuşta hiç tanımadığım birkaç kişiyle sohbet ettim. ki bu benim için çok iyi bir ilerleme
Eylemlerim sürecek
lütfen unutmayın
kimse bizim efendimiz olamaz
