:lol: Mantıklı bir soru LAYSOSLAYSOS yazdı:madem akıllıyız niye sf liyiz
Akilli Insanlarin Hastaligi:SF
belki de çok akıllı olduğumuz için sfliyiz.düşünsene bizim aklımızdan geçirdiğimiz şeyler hiçkimsenin aklından geçmiyor.Ortada bizim düşündüğümüz gibi birşey olmuyor çoğu zaman.Örneğin birileri güldüğünde onların sana güldüğünü düşünürsün.ya da yolda yürürken hiçkimse senin varlığını ya da yokluğunu bile hissetmediği halde sen herkes seni izliyormuş gibi hissedersin.bütün bunlar çok zor şeyler.herkes böyle düşünemez.demek ki hayal gücümüz çok geniş...yani hayal gücümüzü diğer insanların hayal gücü seviyesine indiremiyoruz.bizim esas sorunumuz bu... düşünce olarak diğerlerinden fazlamız var,eksiğimiz yok...LAYSOS yazdı:madem akıllıyız niye sf liyiz
düşünceli bu bahsettiklerine doktorlar paranoid hezeyan diyorlarmış. Sadece bunu biliyorum. İçeriği hakkında fikrim yok.düşünceli yazdı:Ortada bizim düşündüğümüz gibi birşey olmuyor çoğu zaman.Örneğin birileri güldüğünde onların sana güldüğünü düşünürsün.ya da yolda yürürken hiçkimse senin varlığını ya da yokluğunu bile hissetmediği halde sen herkes seni izliyormuş gibi hissedersin.
Bence sf'nin zekayla falan alakası yok ama sf liysen eğer dikkatin hep kendi üzerinde oluyor hep yanlış yapmamaya gayret ediyorsun biriyle konuşurken onun söylediklerinden çok kendi söylediklerine ve onun senin hakkında ne düşündüğüne kafayı yoruyorsun ve bu insanı çok yoruyor bu aşırı duyarlılık hali senin çevrendeki bazı ayrıntıları kaçırmana neden olabiliyor yani diğer insanlar gibi rahat olup da zekanı rahatça kullanamıyorsun. Sürekli yanlış yapma, çevreye rezil olma korkusu ile beyin stres hormonlarıyla bloke olabiliyor. Neyse işte demek istediğim bu stres durumu bazen insanın aptal gibi hissetmesine neden oluyor. Yani kapasiten olsa da bunu saçmasapan endişeler yüzünden gerektiği gibi kullanamıyorsun. Bence sf bu açıdan kişisel gelişimi sınırlandırıcı bir faktör en azından benim için.. Bir de insan ne kadar çok farklı insan tanırsa ufku genişliyor bilgisi artıyor. Sf bu anlamda da bizi sınırlıyor ve kendi sorunlarımızla boğuşmaktan çevrede olup bitene başka insanların yaşamlarına ilgi gösteremiyoruz. Bu durum da insanın gelişimini etkiliyor. kısacası sf'liler zekimidir diilmidir bilmem ama sf zeka gelişimine negatif etki yapıyor bence.
''Sana rahatsızlık veren hiçbirşey, sana ait değildir.''
- jack nicholson
- Mesajlar: 3488
- Kayıt: 17 Eyl 2005, 00:30
- Konum: 34
eelif evet dediğin gibi zekanın kullanımı ve kişisel gelişimi negatif etkilediği doğru sf nin. ama aslında yalnız kaldığımızda kendimizle boğuşmaktan bir çok ayrıntıyı kaçırdığımız doğru. şu da var yanlışlardan uzak durma adına sürekli kaçındığımızdan, gözlem gücümüz öyle fazla ki.. açıkcası kendi problemlerimden çok başkalarını dinlemekle çare aramakla geçti.
çünkü öyle bir şey ki bu, yapılan haksızlıklardan yanlışlardan zaten ve kırılan cesaretimiz ve güven eksikliğimizle hep bi adım geri durmuşuz.
doğrusu nedir diye çok aradım. arıyorum. baktım ki genelde boş şeylerle avunuyor, gereksiz şeylere takılıyor insanlar..bende okumaya araştırmaya ayırdım vakit buldukça. e noldu. ortamlarda sevilen sayılan biri oldum cıktım. her ne kadar böyle olmayı sevilmek için yapmamıssam da. derdim huzursuz olmamaktı. yalnız kalmamak adına içimden gelmediği gibi hareket de etmedim. belki de bu yönümüz yani samimi tutumumuz insanlar üzerinde olumlu etki bırakıyor. ama hala istemeseniz de başkaları hakkımda ne der diye düşünmeye devam ediyor bir yanınız. işte boğuşma başlıyor her defasında. aslında tek isteğim beni üzmesinler diye onlar gibi olmayayım diye mesafeler koymuştum. ama o mesafeler bi yandan öyle olumlu dönebilirken hayatıma, bi taraftan gitmek istediğim yönlerden uzaklaştırmıs beni. e simdi akıllı mıyız biz. neye göre kime göre:) evet bazen olmak istemediğimiz gibi kişilerle karşılaşınca seviniyorum şu mağrur halime. ama onlar istediklerini yapabiliyorken, kimisi olmayan bilgisi görgüsüyle inanılmaz rahat hareket edebiliyorken ben böyle bedenime hapsolmus halde bişey yapamamaktan çok yoruldum. inanıyorum bu yüzden eğer atlatılabilirse bu rahatsızlık bence hayata bırakılan yerden bir değil 2 adım bile önden başlanabilir. çünkü sf ye yakalananlar aslında hayatı ciddiye alan başkalarını da düşünen kişiler. aslında herkesin sahip olması gereken kimi meziyetler şu sahip olduklarımızın bazıları. egoist olmak vurdumduymaz olmak aşırı hırslı olmak mı sf li olmamak. öyleyse bence olmayanları örnek olmak saçma. ama bunların bilincinde olup kendini de geri planda bırakmamak bence doğru olan. bu anlamda başarılabilirse gayet de her anlamda mutlu olunabilir. akıllıyız vesselam. çünkü çoğu zaman keşke okumasam görmesem duymasam yaşasam dediğimi hatırlarım. ki gerçek hislerim değildi:)..yine de biliyoruz aslında akıllıyız ama bunu başkalarını ezmek adına göstermediğimizden ya da olmadık yerde kendimizi ön plana atmamaktan sadece 1.derece de hayati önemi olmadığını düşünüyoruz..
çünkü öyle bir şey ki bu, yapılan haksızlıklardan yanlışlardan zaten ve kırılan cesaretimiz ve güven eksikliğimizle hep bi adım geri durmuşuz.
doğrusu nedir diye çok aradım. arıyorum. baktım ki genelde boş şeylerle avunuyor, gereksiz şeylere takılıyor insanlar..bende okumaya araştırmaya ayırdım vakit buldukça. e noldu. ortamlarda sevilen sayılan biri oldum cıktım. her ne kadar böyle olmayı sevilmek için yapmamıssam da. derdim huzursuz olmamaktı. yalnız kalmamak adına içimden gelmediği gibi hareket de etmedim. belki de bu yönümüz yani samimi tutumumuz insanlar üzerinde olumlu etki bırakıyor. ama hala istemeseniz de başkaları hakkımda ne der diye düşünmeye devam ediyor bir yanınız. işte boğuşma başlıyor her defasında. aslında tek isteğim beni üzmesinler diye onlar gibi olmayayım diye mesafeler koymuştum. ama o mesafeler bi yandan öyle olumlu dönebilirken hayatıma, bi taraftan gitmek istediğim yönlerden uzaklaştırmıs beni. e simdi akıllı mıyız biz. neye göre kime göre:) evet bazen olmak istemediğimiz gibi kişilerle karşılaşınca seviniyorum şu mağrur halime. ama onlar istediklerini yapabiliyorken, kimisi olmayan bilgisi görgüsüyle inanılmaz rahat hareket edebiliyorken ben böyle bedenime hapsolmus halde bişey yapamamaktan çok yoruldum. inanıyorum bu yüzden eğer atlatılabilirse bu rahatsızlık bence hayata bırakılan yerden bir değil 2 adım bile önden başlanabilir. çünkü sf ye yakalananlar aslında hayatı ciddiye alan başkalarını da düşünen kişiler. aslında herkesin sahip olması gereken kimi meziyetler şu sahip olduklarımızın bazıları. egoist olmak vurdumduymaz olmak aşırı hırslı olmak mı sf li olmamak. öyleyse bence olmayanları örnek olmak saçma. ama bunların bilincinde olup kendini de geri planda bırakmamak bence doğru olan. bu anlamda başarılabilirse gayet de her anlamda mutlu olunabilir. akıllıyız vesselam. çünkü çoğu zaman keşke okumasam görmesem duymasam yaşasam dediğimi hatırlarım. ki gerçek hislerim değildi:)..yine de biliyoruz aslında akıllıyız ama bunu başkalarını ezmek adına göstermediğimizden ya da olmadık yerde kendimizi ön plana atmamaktan sadece 1.derece de hayati önemi olmadığını düşünüyoruz..
kendimizi kandırmaya gerek yok akılla sf aynı cümlede bile kullanılmıyor. zeka belki olabilir desek yine olmaz genelleme olur o yüzden pek dogru sonuç vermez. duygusal insanlar oldugumuz kesin ama akıllı oldugumuzu düşünmüyorum. kendimi hep avuttum öle çok zekiyim çok bilmem neyim şöle böle ama gel gör ki sokakta pısıp kalıyoruz. hani nerde zeka? hani nerde akıl ? madem zekiyiz bi çözüm üretemiyor muyuz bu soruna?
Akıllı olmasına akıllıyız bence ama aşırı hassas insanlarız bence .Evet pısıp kaldığımız doğru her ortamda ama bu akılsız olduğumuzu asla göstermez .Kişiliğimize hakaret etmeyelim bence reddedilme istenmeme korkusu bizi aşırı iyimser belkide doğal olamamaya itiyor. İnsanlar gözlerini dikmiş her ortamdan her olaydan birşey bulmaya kötülük yapmaya meyilli biraz cesaretle alt edebiliriz bence ama sorun işte sosyal fobi
-
- Mesajlar: 34
- Kayıt: 09 May 2008, 15:46
:shock: tam olarak zıttını düşünüyorum. zira SFliler yapmak istedikleri şeyleri yapamıyor olmaktan, diğer insanlara açılamıyor, onlarla iletişim kuramıyor olmaktan ötürü kendilerine olan sevgi / saygılarını yitirebilirler (kesin konuşamam tabi. bir genelleme bu sonuçta)sha_anadolu yazdı:sf'lilerin herşeyden önce kendilerine saygıları vardır dolayısıyla başkalarına olan saygıları sonsuzdur.
diye düşünüyorum :idea:
sf bir hastalık. onu güzel gösteren onu haklı kılan hiçbirşeye katılmıyorum.
sf bizim kibrimizi beslediği için böyle yanılgılara giriyoruz.
akıllı olma konusuna gelince bence akıllı değiliz. farklı olduğumuz için sığındığımız bir yalan.
bende bazı arkadaşların belirttiği gibi aklımla değil duygularımla davranıyordum. tabi kendimi aptal gibi hissediyorum çoğu zaman. çok sefil bir hastalık bu sf. kendimizi kandırmaya son verelim
bir arkadaşımız sf liler başkalarına karşı dürüst olur demiş. bence önce kendimize dürüst olsak gerisi mühim değil. yani önce kendimize değer verip bişeyler yapsak daha sonra erdemli şeyleri düşünebiliriz(insanlara karşı dürüst olmak vs).
bu hastalık yüzünden kendimi hakketmediğim halde çok aptal gibi hissettim.
sf çok dürüst olmam gerekirse korkaklık hastalığıdır. gerçeklerle yüzleşmekten korkma hastalığı.
başkaları gibi şerefsizin teki olcaksın...
ama insanlar * değilki. herkes yaşama mücadelesi veriyor. yada kendi amaçları doğrultusunda bişeyler yapıyor.başkalarını seçmektense kendini seçmek şerefsizlik değil , kendini sevmek kendine değer vermektir. tabi bunu her zaman yapmamazsın. yani bu kadar da çerçeveden bakıyoruz hayata. çocuk gibi. gerçeklerden o kadar uzağız ki saçma sapan bi kaç lafın arkasına bile saklanabiliyoruz. güçsüsüz. iradesisiz. ama bu aşılmıyacak bişey değil.
yani sf bence akıllı hastalığı değilde aklını kullanamama hastalığı, saf olma durumu.
sf bizim kibrimizi beslediği için böyle yanılgılara giriyoruz.
akıllı olma konusuna gelince bence akıllı değiliz. farklı olduğumuz için sığındığımız bir yalan.
bende bazı arkadaşların belirttiği gibi aklımla değil duygularımla davranıyordum. tabi kendimi aptal gibi hissediyorum çoğu zaman. çok sefil bir hastalık bu sf. kendimizi kandırmaya son verelim
bir arkadaşımız sf liler başkalarına karşı dürüst olur demiş. bence önce kendimize dürüst olsak gerisi mühim değil. yani önce kendimize değer verip bişeyler yapsak daha sonra erdemli şeyleri düşünebiliriz(insanlara karşı dürüst olmak vs).
bu hastalık yüzünden kendimi hakketmediğim halde çok aptal gibi hissettim.
sf çok dürüst olmam gerekirse korkaklık hastalığıdır. gerçeklerle yüzleşmekten korkma hastalığı.
evet bunları hissettiriyor sf insanaBeni birakma yoksa yapamazsin,
Beni birakma seni ben guclu kiliyorum,
Beni birakma hayal gucunu ben besliyorum,
Beni birakma duygularini ben besliyorum,
Beni birakirsan serefsizin teki olacaksin herkes gibi,
vs...
başkaları gibi şerefsizin teki olcaksın...
ama insanlar * değilki. herkes yaşama mücadelesi veriyor. yada kendi amaçları doğrultusunda bişeyler yapıyor.başkalarını seçmektense kendini seçmek şerefsizlik değil , kendini sevmek kendine değer vermektir. tabi bunu her zaman yapmamazsın. yani bu kadar da çerçeveden bakıyoruz hayata. çocuk gibi. gerçeklerden o kadar uzağız ki saçma sapan bi kaç lafın arkasına bile saklanabiliyoruz. güçsüsüz. iradesisiz. ama bu aşılmıyacak bişey değil.
yani sf bence akıllı hastalığı değilde aklını kullanamama hastalığı, saf olma durumu.
bunu bu sene o kadar cok yasadım ki yurtta aynı oda da kaldığım arkadasla onun diğer arkadasları arasında gecen konusmalarda "arkadas"ımın ve diğerlerinin görüsleri o kadar zeka düzeyi düsük saçma şeylerdi ki ilk baslarda aralarına katılıp sosyalleşme isteğim tamamen kayboldu diyeblilrimkarar yazdı:Egitimsiz ve zeka duzeyi dusuk bir insanda SF gorulme olasiligi cok azdir.
Buna sonuna kadar katılıyorum.Çevremde gördüğümo kadar örnek var ki buna.ağzından çıkanları sen akıl süzgecinden geçiriyosun buna karşılık hiçbir cevap dahi bulamıyosun.ben söylemeye bile gerek duymadığım biçok şeyi sohbet konusu ediyorlar