sosyal fobi nedir

[troya2]

Birinci Hikâye: Genç hanım şirketteki odasındaydı. Bilgisayarında birazdan yapacağı sunumu son kez gözden geçiriyordu. Haftalardır bu ana hazırlanmıştı. Sunumunun oldukça renkli olduğundan emindi, yine de içini bir huzursuzluk kemiriyordu. Sıkıntısının ne olduğunu söylemek pek kolay değildi ama sıkıntısı vardı. Bir kez daha boynundan yüzüne doğru bir sıcak dalgasının geldiğini hissetti. Aslında odası çok da sıcak değildi. Ama o terliyordu. Herhangi bir bilgi eksiği olmadığını da biliyordu ama korkunun ve huzursuzluğun önüne geçemiyordu.


İkinci Hikâye: Üniversite son sınıftaydı. Sınavlarını başarıyla geçmişti. Bu son projeydi ve grup olarak hazırladıkları ödevin bir bölümünü de onun sunması gerekiyordu. Bu projeden alacağı not, ilk dönem notunun belirlenmesine sebep olacaktı. Proje eksiksizdi. Alacağı not önemliydi. Bunu düşündükçe huzursuzluğu artıyordu. Her şeyi berbat edeceğini düşünüyordu. Çevresindeki arkadaşlan arasında, kendisi kadar heyecanlı başka kimse de yoktu. Ne yazık ki birazdan korktuğu basma gelecek, projede kendisinin anlatması gereken yere gelindiğinde anfinin ortasında buz kestiğini, değil konuşmak hareket dahi edemediğini hissedecekti. Üniversitedeki arkadaşlan arasındaki moda deyimle adeta "kal gelmişti".


Üçüncü Hikâye: Başardı bir gazeteciydi. Yaptığı haberler , yazdığı yazılar daima takdir toplamıştı, işinde deneyim sahibiydi. Saygı görüyor ve fikirlerine değer veriliyordu. Davet edildiği televizyon programına katılma konusunda çok gönüllü olmasa da, bu isteği geri çevirememişti. Stüdyodaki tüm konuklar sırayla söz alıyorlardı. Sıra ona gelmişti. Şimdi elinde mikrofon, sunucunun sorusunu dinliyordu. Konu defalarca yazdığı ve oldukça da iyi bildiği bir konuydu. Hatta o, bu konuda bilirkişi bile sayılabilirdi. Fakat dikkatini bir türlü toparlayamıyor, düşüncelerini sıraya koyamıyordu. Rezil olacağı korkusu benliğini sarmıştı. Elinin titremesini engellemeye çalışıyordu. Kopuk kopuk konuşuyordu. Bilgisini ve kendisini ortaya koyamadan program bitmişti.


ORTAK NOKTA


Bu hikayelerdeki kişilerin tümünde, başkalarının gözü önünde herhangi bir eylemi gerçekleştirmeye çalışırken duyulan sıkıntı var. Hepsi kaygılarına esir düşüyor. Hepsi aslında gayet iyi bildikleri durumlardan başarısızlıkla çıkıyor.

Bu durumun tek suçlusu onların "sosyal fobisi". Sosyal fobi, yaşam ı oldukça olumsuz etkileyen bir süreç yaratır. Sosyal fobisi olan kişiler, sürekli küçük duruma düşeceği korkusuyla yaşarlar. Tanımadıkları insanlar karşısında korkulan artar.

Hemen hepsi aslmda yaşadıkları korkunun anlamsız olduğunu bilirler. Aşırı reaksiyon verdiklerinin farkındadırlar ama bunun önüne geçemezler. Sırf böyle bir duruma düşmemek için çoğu kez geri planda kalırlar. Ne kadar kontrol etmeye çalışırlarsa çalışsınlar, bedensel tepkilerine söz geçiremezler. Kalp çarpıntıları, nefes darlıkları, terlemeler, mide ağrıları yaşarlar.

Yaklaşık her on kişiden birinde gördüğümüz sosyal fobi, tedavi edilmezse o kişiye hayatı zehir ediyor. Siz veya çevrenizden herhangi biri böyle bir durum yaşıyorsa ona hemen iyi haberi verin. Artık sosyal fobinin tedavisi var, hem de oldukça kolay.

Günümüzün yan etki yaratmayan ilaç tedavileri, herkesin hak ettiği noktalara gelebilmesinin önündeki lüzumsuz engelleri yok ediyor

[devrim_]

. Artık sosyal fobinin tedavisi var, hem de oldukça kolay.

Günümüzün yan etki yaratmayan ilaç tedavileri, herkesin hak ettiği noktalara gelebilmesinin önündeki lüzumsuz engelleri yok ediyor[/b]

Biraz açar mısınız ?

[meds]

arkadaşlar selamlar. foruma yeni katıldım. henüz tüm yazıları okumadım bu yüzden genelleme yapmadan konuşucam. dikkatimi çeken genelde bu fobiye sahip olduğunu düşünenlerin bazılarının yazılarından anladığım kadarıyla, aslında durum tam olarak sf olmayabiliyor. ki buna sevinmek gerekir:) sanırım şuna benziyor; fizyolojik olarak da herhangi bir rahatsızlığımız olduğunda genelde bir belirtiden yola çıkıp kendimizi neredeyse kanser şüphesiyle iyice tedirgin ediyoruz o an içinde bulunduğumuz ruh haliyle. abarttım kusura bakmayın demek istediğim, geçici bir bunalımda olabilirsiniz ya da depresyona girmiş olabilirsiniz buna sebep de bir sürü şey sıralayabiliriz; platonik aşk, sevgisine karşılık bulamamak, dersler, arkadaşlardan kazık yemek, ebeveynle tartışmalar, iş yerinde sıkıntı, işini sevmeme gibi. çoğaltılabilir. bu sebeplerden ötürü kendinizi o dönem değersiz hissedersiniz ya da yalnız, ya da sizi kimsenin anlamadığını düşünür yalnızlığa dönersiniz. tüm bunlar başlı başına evet sinir bozucu ve insan bir an önce kurtulmak istiyor. şimdi gelelim asıl konuya. sosyal fobi maalesef ki tüm bu saydıklarımdan daha öte bir rahatsızlık. ama bunlar da tetikliyor sf yi. o yüzden görmezden gelmek ya da bunları ayrı tutmak olmaz. yukarda saydıklarımın da hafife alınmaması lazım. demek istediğim sıkıntının ne olduğu bilmek ondan kurtulmayı bi nebze de olsa kolaylaştırır. ama eğer geçiciyse rahatsızlığınız, yanlıs algılamalarla kendinizi daha da işin içinden çıkılmaz hale sokabilirsiniz. en önemlisi kendine güvenme ve sabır. zaten onların eksikliğinde başgösteriyor ya çoğu şey. bir de agorafobiyle şizofreniyle ya da başka herhangi bir rahatsızlıkla da karıştırmayalım. en doğrusunu tabii ki doktor söyler. ama şunu söyleyebilirim evden çıkamıyor, insanlar içinde rahat hissedemiyorsanız hemen sf var bende demeyin. çok yakınım bir agorafobik. yakınen şahit oluyorum. her rahatsızlığın çok farklı semptomları olabileceğini hatırlatmak istedim. çünkü böylece ona göre ayrı tedavi uygulanır.

ben doktor değilim, ahkam kesemem bu konuda, ne de sfyi tam atlatabilmiş değilim henüz. sadece yanlış bilmemek adına elimden geldiğince araştırdım. sonra kendimde yıllardır adını koyamadığım, ve gerçekten adında geçen fobi kelimesini sonuna kadar hak eden bu illetin varlığını kabul ederek şimdi tedavi aşamasına geçtim.

aslında bu fobiye hangi olaylar sonucunda sahip olduk neler bizi etkiledi, öğrenmek faydalı olabiliyor o yüzden yazmakta yarar var. zaman zaman yazıcam bende. en azından o olayların üstesinden gelmeye çabalayıp sf nin etkisini azaltabiliyosunuz. ben denedim ve deniyorum hala. biraz daha iyi hissettiğimi söyleyebilirim. zaman buldukça yazıcam. şimdilik bu kadar ;)

[athena]

en doğrusunu tabii ki doktor söyler. ama şunu söyleyebilirim evden çıkamıyor, insanlar içinde rahat hissedemiyorsanız hemen sf var bende demeyin. çok yakınım bir agorafobik. yakınen şahit oluyorum. her rahatsızlığın çok farklı semptomları olabileceğini hatırlatmak istedim. çünkü böylece ona göre ayrı tedavi uygulanır.

Bence bu ayrımı yapmak çok önemli,sf de görülen belirtiler sf si olmayan kişilerdede dönem dönem görülebilir,ya da diğer psikiyatrik hastalıklarda artı belirtiler olarak görülebilir.Benim gözlemim sf en baş edilebilir aslında çözümü olabilecek bir sorun ama bu sorunu düşüncede devleştirmek, çözüme giden yoldaki en büyük engel bence.