Göz teması
- catastrophic
- Mesajlar: 1541
- Kayıt: 07 Ara 2006, 21:56
- Konum: İstanbul/İzmir
kesinlikle diğer insanlardan daha değersiz ve işe yaramaz değiliz. aynı şekilde diğer insanlardan üstün de değiliz. sadece sfliyiz. tek farkımız bu...arman yazdı: bence bizim en önemli problemimişz aşşağılık kompleksi.kendimizi diğer insanlardan daha değersiz ve işe yaramaz görüyoruz.belkide öyleyiz.işte buna bi çözüm aramak lazım.
Ama öyle zamanlar oluyor ki,azimli yazdı:insanların gözüne uzun uzun bakmaya gerek yokki, kısa ve etkili bir bakış yeterli saatlerce bakmak zorunda değiliz.
ders dinliyorsun, hocaya bakmazsan dinlemiyor sanıyor, hatta uyarıyor...
Veya misafir gelmiş, muhabbet ediliyor. Yüzüne bakmazsan onunla ilgilenmiyormuşsun gibi oluyor. Yüzüne bakmak gerekli..Yüzüne bakınca da tabi gözlerine bakacan. Çenesine ya da alnına bakamazsın
Bir de ben şunu farkettim. Dinlemek kesinlikle daha zor. Dinlerken acaba, acaba yla başlayan bir sürü soruyu sorma fırsatın oluyor. Aklının bir tarafı bu takıntılı soruları sormaya güç yetirebiliyor. Ama konuşurken beyinde karşıdakinin ne düşündüğünü düşünebilme payı kalmıyor. Bu da o bıktıran soruların son bulması demek oluyor. Konuşmak dinlemekten daha kolay...
Bana öyle geliyor.
hmm ben biraz dar kapsamda düşünmüşüm.misafirlerle ilgilenmek biraz zor .kızlar için daha zor olsa gerek. erkekler pek ilgilenmesede problem olmaz.global yazdı:Ama öyle zamanlar oluyor ki,azimli yazdı:insanların gözüne uzun uzun bakmaya gerek yokki, kısa ve etkili bir bakış yeterli saatlerce bakmak zorunda değiliz.
ders dinliyorsun, hocaya bakmazsan dinlemiyor sanıyor, hatta uyarıyor...
Veya misafir gelmiş, muhabbet ediliyor. Yüzüne bakmazsan onunla ilgilenmiyormuşsun gibi oluyor. Yüzüne bakmak gerekli..Yüzüne bakınca da tabi gözlerine bakacan. Çenesine ya da alnına bakamazsın
...
.
ders sıkıntısınıda hiç yaşamadım bu güne kadar. hocanın gözünün içine bakarım dersi dinlerken(hoca bayan asistansa dikkatim biraz daha artar :P ) hatta hocayı tasdikler mahiyette kafamı sallarım bazen.
Diğer insanlar için artık otomatikleşmiş bu davranış, alışkanlık halini almış. Bisiklet sürmeyi öğrendikten sonra nasıl sürdüğümüzü anlamayız mesela. Bunun gibi onlar da nasıl yaptıklarını sorgulamadan direk öööle bakıyor. :| Ama biz bakınca yapmacık oluyor. Bööööle yani :shock: . Alışkanlık halini alması için herhalde uzun süre (aylarca mesela)göz teması kurmalıyız.
Zorladığımda bende uzun süre bakabiliyorum ama bu zorlamayla değilde refleks olarak otomatik bi şekilde olması lazım bence, bunun içinde öyleymiş gibi devamlı zorlamaya devam etmek lazım.
Kanımca bizim farkımız beynimizi olacaklara, olabileceklere çok fazla yormamız,odaklamamız, acaba böyle yaparsa ne yaparım, bunu yaparsam ne düşünür kötümü düşünür acaba benim hakkımda diye, içimiz içimiz yiyor,
ben bu sayede gerçekten düşünen insanlar olduğumuzu ve diğer insanlardan biraz da bu yüzden farklı olduğumuzu farkettim, bu sf sayesinde çoğu şeyi sorguluyor ve bir genellemeye varıyoruz, çoğu insan bunu yapmıyor ve kafalarında taşıdıkları 1,5 kg luk organı boşu boşuna taşıyorlar
bunu derslerde arkadaşlarınızla olan sorulara kendi içinizdeki yorumlardan veya forumlarda olaylara karşı verdiğiniz cevaplardan anlayabilirsiniz.
Bunun diğer sebeblerinden biride kendimizi değersiz, işe yaramaz, eziğin teki olarak hissetmemiz, bence yukardaki sebebten dolayı bile çoğu insandan aşşağı yanımız olmadığı gibi üstün bile sayılabiliriz, tabii çok kötü yönlerini saymaz veya aşabilirsek.
Bence bir artımızda karşı cinsi yada karşındaki insanı bizden daha çok anlayabilecek, onun incinmemesi, veya üzülmeyip mutlu olması için elinden geleni yapacak çok az insan vardır...
Yani çekinmeyip üzerine gitmeli, hiçbir fırsatı kaçırmamalı,
ben çevremdeki herkeze ve özellikle kendime, yapsammı yapmasammı diye arada kaldığınız konuları kesinlikle yapın.Kazancınız zararınızdan daha çok olacaktır emin olun... derim ki bence öle...
Kanımca bizim farkımız beynimizi olacaklara, olabileceklere çok fazla yormamız,odaklamamız, acaba böyle yaparsa ne yaparım, bunu yaparsam ne düşünür kötümü düşünür acaba benim hakkımda diye, içimiz içimiz yiyor,
ben bu sayede gerçekten düşünen insanlar olduğumuzu ve diğer insanlardan biraz da bu yüzden farklı olduğumuzu farkettim, bu sf sayesinde çoğu şeyi sorguluyor ve bir genellemeye varıyoruz, çoğu insan bunu yapmıyor ve kafalarında taşıdıkları 1,5 kg luk organı boşu boşuna taşıyorlar
bunu derslerde arkadaşlarınızla olan sorulara kendi içinizdeki yorumlardan veya forumlarda olaylara karşı verdiğiniz cevaplardan anlayabilirsiniz.
Bunun diğer sebeblerinden biride kendimizi değersiz, işe yaramaz, eziğin teki olarak hissetmemiz, bence yukardaki sebebten dolayı bile çoğu insandan aşşağı yanımız olmadığı gibi üstün bile sayılabiliriz, tabii çok kötü yönlerini saymaz veya aşabilirsek.
Bence bir artımızda karşı cinsi yada karşındaki insanı bizden daha çok anlayabilecek, onun incinmemesi, veya üzülmeyip mutlu olması için elinden geleni yapacak çok az insan vardır...
Yani çekinmeyip üzerine gitmeli, hiçbir fırsatı kaçırmamalı,
ben çevremdeki herkeze ve özellikle kendime, yapsammı yapmasammı diye arada kaldığınız konuları kesinlikle yapın.Kazancınız zararınızdan daha çok olacaktır emin olun... derim ki bence öle...
ben göz teması kurabiliyorum ama sanırım insanlar bundan rahatsız oluyor.. aslında ben konuşurken genellikle gözlerimi karşımdaki insana diktiğim için rahatsız olmaları normal.. sanırım beni dinlemesi gerektiğini düşündüğüm için dikiyorum gözlerimi.. göz teması kurmadığımda benimle ilgilenmediğini, beni dinlemediğini düşünüyorum.. ama otorite sahibi insanlara karşı tam tersi oluyor.. onlara hiç bakamıyorum.. mesela öğretmen, müdür, vs..
sosyal fobi;
bir varmış,
bir yokmuş..
bir varmış,
bir yokmuş..
benimde goz temasi problemim var sf nin bir cok ozelligini yenmeme ragmen hala insanlarin gozlerine bakamiyorum.
ozellikle birisyle koniusrken dinledigim zaman cok igrenc il k20 saniye filan iyi ondansonra icimden bitmek bilmeyen bir sikinti geliyor.sanki karsimdaki dusunduklerimi anliyo gibi geliyo.o andan sonra sadece gozlere bakamama sorunum beynimde yankilaniyo ve karsidakinin konusmasindan kopuyorum.konustugundan hic bir sey anlamiyorum.
ayni sey ben kousurkende oluyor eger ben konusurken insanlar beni izliyorsa konusacagim konu ucuyor gidiyor konsantrasyon filan kalmiyo ve anlatmak istedigi mseyi tam anlatamiyorum.
tabiki bu problemlerim eskiye gore bayagi az dozda.ilac tedavisinden once goz temasi problemim bunun 10 katiydi.simdi daha iyi insallah ilerde dahada iyi olacak.
benim sf de aslinda yasadigim en buyuk problem goz temasi gibi goruluyo su an.
disari cikmak insanlarl konusmak benim icin nerdeyse bitmis problemler.
goz temasi isinide bi halletsem olay biticek.cunku insan diyaloglarinda goz temasi cok onemli .insanlar normal olarak yalan soyleyen ,senden hoslanmayan senin konusmalarina onem vermeyen kisiler gozlerine bakmaz gibi bi icguduye sahip.
bizdede bakamama problemi olduguna gore dusunun ne haldeyiz.. :oops:
ozellikle birisyle koniusrken dinledigim zaman cok igrenc il k20 saniye filan iyi ondansonra icimden bitmek bilmeyen bir sikinti geliyor.sanki karsimdaki dusunduklerimi anliyo gibi geliyo.o andan sonra sadece gozlere bakamama sorunum beynimde yankilaniyo ve karsidakinin konusmasindan kopuyorum.konustugundan hic bir sey anlamiyorum.
ayni sey ben kousurkende oluyor eger ben konusurken insanlar beni izliyorsa konusacagim konu ucuyor gidiyor konsantrasyon filan kalmiyo ve anlatmak istedigi mseyi tam anlatamiyorum.
tabiki bu problemlerim eskiye gore bayagi az dozda.ilac tedavisinden once goz temasi problemim bunun 10 katiydi.simdi daha iyi insallah ilerde dahada iyi olacak.
benim sf de aslinda yasadigim en buyuk problem goz temasi gibi goruluyo su an.
disari cikmak insanlarl konusmak benim icin nerdeyse bitmis problemler.
goz temasi isinide bi halletsem olay biticek.cunku insan diyaloglarinda goz temasi cok onemli .insanlar normal olarak yalan soyleyen ,senden hoslanmayan senin konusmalarina onem vermeyen kisiler gozlerine bakmaz gibi bi icguduye sahip.
bizdede bakamama problemi olduguna gore dusunun ne haldeyiz.. :oops:
Dinlerken göz teması bana da daha zor gelir. Aslında bir konuşmaya başlasam karşıdakilerin bana bakıyor olmasının, kaç kişinin baktığının hiç bir önemi kalmıyor. Tamamen konuşmaya adapte oluyorum. Onları farkındalığım iyice azalıyor. Konuşmadan önceki o tedirginlik, kaygı kötü. Gittikçe de artar bu kaygı...